Justyna Adamczewska

Rozumiem, jeżeli tak rzecz ujmujesz: No ja odebrałam go nie jak zabawę - opis zabawy - a taki pewnie miałeś zamysł, ale jako tajemniczy z wieloma pytaniami. Popatrz, jak to można różnie odczytać ten sam tekst. Zastanawiajace. To pewnie zależy nie tylko od osobowości, ale od stanu , w którym na daną chwilę jesteśmy. PozdrawiamNN. J.

Waldku, to jest piękna strofa. J.

Może "biegam" zamiast "biegnę", bo cały czas Peel biega, ale z drugiej strony to ostatnie trzy wersy zrymowałyby się. To ciekawe. Jeszcze wrócę, Twój wiersz tajemniczy jest.

Tak, ale wiatr to już natura i ona na kurka wpływa. Dlatego też napisałam we wcześniejszym komentarzu: Ale fakt, tego kurka potraktowałam nieco po macoszemu, choć: :)) Pozdrawiam, J.

Wszystko poukładane, a te liście? No fajnie przedstawiłeś i naturę i czar muzyki. Ciekawe zdjęcie, rzeczywiście, jaskółki wyglądają jak nutki . Co tam jeszcze? Ano to: To już nie przyroda, nie natura. Wiele elementów połączyłeś ze sobą w tym wierszu. Ciekawe to jest. :)) J.

Bogdanie, dzięki. :))

Nie drobiazg. Tak rzeczywiscie lubię pisać, rozwijać się również. Dlatego piszę, bo to pozwala się rozwijać. A jeszcze, gdy ktoś pomaga, ta, jak Ty, to rozwijanie się przychodzi łatwiej, jednak wymaga pracy, wiem to. :)) Miłego dnia.

DZIĘKI FAINA.

Wiem, ze trochę rytm uciekł. Może inaczej tez ułożę wersy - rozdzielę? Nie wiem, co z tym "zwinęło"? No to na razie. Jeszcze raz dziekuje.

Postaram się, dzięki fajna.

Dzięki, Marku. J. Taki kotek był naprawdę. No i pewnie żyje sobie... tam daleko, a jednak blisko. Ja w to wierzę. :))

:)))

Uszatek Kotek Uszatek na działkach mieszkał, codziennie rano na miskę czekał. Wiosną i latem skakał wesoło, zarażał wszystkich radością swoją. Ludzie głaskali go i szeptali, - kotku tak bardzo ciebie kochamy. On mrugał do nich zielonym okiem, a potem zjadał chrupki ze smakiem. Nadeszła jesień, wiatry wciąż wiały, działki szybciutko opustoszały. Zwierzaczek został, szukał schronienia zaczął odczuwać głód i pragnienie. Żuł więc gałązki z krzaczka małego, miauknął raz, drugi – dzięki kolego. Pewnego razu śnieg się pojawił, Uszatka ciałko zimnem przyprawił. Kociątko w kłębek chciało się zwinąć bo nagle bardzo zaczęło cierpieć ba, rozchorował się nasz kociaczek, kasłał bez przerwy, mały biedaczek. Pan Bóg go dostrzegł, wziął delikatnie, ciałko malutkie otulił szmatką. Ta dała ciepło oraz zdróweczko, Teraz istotka w Niebie wesoła, pełno przyjaciół ma dookoła, bawią się razem, ufają sobie, a Wszechmogący dzieli się Rajem. J.A.

Maju, dziękuję. Pozdrawiam i dobrej nocy życzę.J.

He, he. Aniu, nawet czart jest toalety wart. Dzięki za wpis i czytanie. J.

Dziękuję. Ot tak, rację masz, dziękuję. :)))

Równość, równością, ale czasami staje w gardle kością. Zęby, zębami, jednak czasami można mieć kłopot z plombami. Pozdrawiam J.

Mamo, mamo smutno tu i pusto, drzewa inne rosną, ciszy nikt nie zmąci. Mamo nie myśl, że się skarżę, żal mi tylko marzeń, dziecięcych dni... Miłego dnia Justyna

No tak cicho, ale może cisza potrzebna, aby właśnie pomyśleć. PozdrawiamNN. j.

:))) Miłej soboty.

A ja się cofnę do jeszcze wcześniejszych lat XX w. https://www.youtube.com/watch?v=tbdT-4hFgd4

Gaźniku, to taki prześmiewczy wierszyk. Dziękuję za wpis i Twoja opinię. Piękny? Ot, bajka - satyra o diable. Takim go widzi Peelka na dzień dzisiejszy - rubasznego, frywolnego, niby prostego, ale tak naprawdę to inteligentnego. Ale to tylko bajeczka - jak napisałam. :))

Cześć, dzięki za czytanie, dzięki za komentarz, ale wiersz zostanie, takim, jakim jest.

Ładnie i ciekawie, jak zwykle u Cibie, Czarku. Prawdy, które głosisz w Swoich wierszach są podpowiedzią, no ten bardzo dobrze na mnie wpłynął. Wiersz wycisza, choć czasami ostry jest. Wiersz porusza duszę też, więc twórz poeto - ja na to czekam. Z pozdrowieniem J. :))

Ciekawy wiersz, @Nieznajomy Niewidzialny. Wymaga skupienia, wiele daje do myślenia. To jest fajne. Pozdrawiam J.