Enchant

Lapidarna forma. Podoba mi się . Polajkowałabym, ale limit ...

@czytaczWydaje się, że masz rację. Z poczatku chciałam polemizować - że jałowa pasuje w domyśle jako "płodność" pisarza czy tez poety, ale nie to chciałam przekazać. Faktycznie, chodziło mi o to, że twórca nigdy nie będzie w stanie do końca kontrolować tego co pisze - to często żyje własnym życiem i nie sądzę, żeby autor miał na to pełny wpływ :) To właśnie w pisaniu jest cudowne - zaczynając, nigdy nie wie się jaki będzie finalny efekt. Ale trzeba przy tym też uważać, żeby zupełnie nie popłynąć :) Ślicznie dziękuję za wizytę i konstruktywny komentarz... No i za podobanie :)

My, rozgorączkowani podróżnicy Uzbrojeni zaledwie w pióro I własne myśli; Wędrujemy Na granicy światów; Tak piękni i czyści; Półżyjąc, A zarazem żyjąc podwójnie; Kreślimy obrazy, Z pozoru niespójne; I choć wiemy, Że przyszło nam stąpać Po dziewiczej ziemi Której zupełnie oswoić Nam (nigdy) nie będzie dane W tej mglistej krainie pozostaniemy, Dopóki ostatni Nie wsiąknie atrament...

Bardzo przyjemny.

Bardzo dobry :) Nie będę się wymądrzać, bo po prostu nie wiem co więcej napisać

@Marcin_Krzysica dziękuję :) aż się spłoniłam @Waldemar_Talar_Talar ciekawe podejście , naprawdę . Droga krzyżowa być może, jeśli spojrzymy z perspektywy chrześcijańskiej. @Pomoc Wiosenna dziękuję za rady i o ile z wyrzuceniem "ich" zgodziłam się bez wahania, o tyle nad drugą zmianą musiałam się zastanowić. I tak doszłam do wniosku, że masz rację - tak brzmi bardziej uniwersalnie i właściwie mogłoby funkcjonować jako odrębna całość :)

Laikiem w sensie poruszania się po krainie poezji :) Masz rację, życie to gonitwa za odpowiedziami na pytania , które de facto są retoryczne . Również pozdrawiam :))

To był niewybór Z kategorii wynaturzeń Niewybaczalnych po sąsiedzku I po małomiasteczkowemu Ich twarze jaśniały Od błysków Skondensowanego szczęścia Ich ręce drżały Od przypadkowych trąceń Kręte uliczki liczyły Pospieszne kroki A pozornie głuche ściany Zapisywały płoche szepty Kroki, lśnienia, szepty, potrącenia Ciążyły im jak głaz Zawieszony na szyi Wahając się między Tylko i aż I wtedy przemówiło miasto Wzywając na świadków Pozornie Martwe ulice I głuche ściany Sznur został przecięty Miłość upadła Pod naporem kamieni

Przewrotne zakończenie, z iskrą. Jednak co warsztat, to warsztat :) Czasem każdy ma potrzebę komuś nawrzucać, a czy to robi, to... już osobny temat ;)

Niepotrzebnie :) Miłego wzajemnie

Nie umiem odebrać tego inaczej, niż z perspektywy wyścigu szczurów. Takie to banalne i oklepane, ale, jejku, pasuje mi jak ulał :) Poza tym, (jeżeli moja interpretacja pokrywa się z autorskim zamysłem) dobrze znane nie zawsze musi znaczyć coś złego. A wiersz pozwolę sobie rozłożyć na czynniki pierwsze, (mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko :)) Piękny dzień - metafora sprzyjających warunków. "Wystawiają łebki ze śmietnika szare szczury" - to jest bardzo wymowny wers. My, ludzie i śmietnik - ten świat , w którym trzeba gryźć , by przeżyć. Świat, a właściwie światek - nasze najbliższe otoczenie. Dlaczego szczury są szare to jasne - bo model dzisiejszego człowieka taki właśnie jest - ma być doskonały, i wtapiać się w tło. Pną się po sznurze - to taka obrazowa przenośnia sięgania po coraz wyższe stołki :) Dla kultury - dla pozycji Druga jest już cięższa, ale i tu spróbuję, nie poddam się na półmetku :) Coś dziwnego, co się dzieje - no cóż, w świetle tej interpretacji pasowałoby powiedzieć, że szczurom zaczyna przeszkadzać to "pięcie się" nie wiemy jeszcze dlaczego, nie chcę tu zabrnąć za daleko i pojechać schematami :) Pozycja nie będzie im dana, bo się wahają, a tego dzisiejszy świat nie toleruje. Korporacyjne szczury - ludzie nie wiedzą sami o sobie, że są jacy są. "Tępić szczura" - walczmy z tym zjawiskiem ! Jak daleka jestem od Twojego zamysłu, Marcinie ? :) Aha, i mi puenta też się bardzo podoba.

Piszesz od tygodnia, także nie ma co myśleć, że wiersze od razu będą herbertowskie, albo verlainowskie, czy co tam kto lubi, jasne :) Ale myślę, że warto przyjąć rady tego pana i pani, bo oni naprawdę znają się na rzeczy. Pisanie wiersza w punktach... Hmm, nie wiem, nigdy tak nie robiłam, ale na pewno nie jest to jakiś zły pomysł, zawsze można spróbować i przekonać się czy to metoda dla Ciebie :) Mnie osobiście zniechęca taka ściana tekstu - podział na zwrotki naprawdę ułatwia czytanie - to w dosłownym znaczeniu, ale i też przenośnym . Nie wiem, jak inni, ale ja bym to "rozstrofowała", ale co tam, nie chcę ingerować za mocno w nie swój wiersz :) Pozdrawiam i życzę weny

Wydaje mi się, że autorka ma na myśli raczej dno, aniżeli dni :) To też zgadzałoby się interpretacyjnie - woda się łączy skojarzeniowo z dnem przecież ;) W tym wierszu jest przewrotność, która odróżnia go od innych miłosnych,a ich tyle, że człowiek nie nadąża czytać. Twój jest wyjątkowy - z iskrą i nad nim na pewno warto się pochylić ;)

Człowiek od zarania dziejów nie umiał poradzić sobie z pojęciem Boga. Nawet teraz, ukorzenione i skonkretyzowane, nie potrafi dojrzewać i często ginie. W naszych umysłach i duszach, bo te są przecież nierozerwalnie związane. Teraz ginie nawet bardziej niż kiedykolwiek. XXI wiek nie sprzyja wierze i dlatego powinniśmy się chwilę zatrzymać i zastanowić : " Czy takiego życia właśnie chcieliśmy?" A wiersz , jak najbardziej dobry - myślę, że strona techniczna dorównuje przekazowi., chociaż, jak zawsze powtarzam, ja w kwestii poezji wciąż jestem laikiem :)

Krótki, ale przyjemny :) Mam wrażenie, że Jader wcale nie chciał przekazać magii, tylko na trzeźwo ocenić sytuację sprzed lat. W sensie - księżyc jest peelem z późniejszych lat ,pełen , który pozornie na chłodno podsumowuje romantyczną chwilę. Pozór ten rozwiewa księżycowy uśmiech. Tak ja to widzę :)

Jak dla mnie ostatnia zwrotka jest po prostu esencją piękna :)

Może chodzi o zadumę nad codziennością?

Kosz pełen śmieci kwintesencją gorączki twórczej :) A noc jest przyjacielem... nie, bratem poety. Z wiersza aż bije energia, takich też nam trzeba ;)

Bardzo pozytywnie, tylko ostatni wers mi nie pasuje : "lecz w tej bajce przechytrzył go wiatr" - moim zdaniem nie wynika bezpośrednio z poprzedniej zwrotki. Nieśmiało proponuję wycięcie wersu lub sformułowanie go inaczej, bez spójnika "lecz".

Co prawda nie ma w tym metafor ani nic, ale podoba mi się :) PS: Jeśli są , to bardzo przepraszam :P

Ostatnio wychodzę z założenia, że na portalach literackich łatwiej poznać potencjalną drugą połówkę, aniżeli na tych szemranych portalach randkowych :) Bezaluzyjnie, żeby nie było.

Ojej, dziękuję za tak miłe słowa :) W kilku słowach zawarła pani to, co gdzieś mi się pałętało po głowie. Mi udało się napisać tylko o tej "złej" stronie mocy, pani w wierszu ujęła je obie :) Panowie - czy twarda zawsze znaczy dobra? Hmm... Dziękuję za komentarze i polubienia :)

Uśmiechnęłam się. Gratuluję, wiersz z humorem i wpasowuje się w modną tematykę. Portale randkowe to zło ;)

"To tylko słowa" Usłyszały powracające widma Z innych, Lecz osadzonych w tej samej głowie ust "To tylko słowa" - Powtarzał, hardo patrząc im w oczy Gdy rozpływały się w nieuchwytności "Słowa, słowa, słowa" - Mówił, zuchwale stopniując ich ciężar Nie spodziewał się Że właśnie one Przygną go do ziemi

Panie Waldemarze, całość mi się podoba :) Końcówka jest wisienką na torcie