Deonix_

Tak właśnie miało być :)) Dziękuję, Tomku :))))))

Mam zbliżone skojarzenia Annie :) Dzięki za wizytkę i fajnie, że było ciekawie :) Pozdrowionka :)

Dziękuję, nie wiem za bardzo, jakie cymesy bywały na dawnym orgu, ale jest mi niezmiernie miło. Pozdrawiam :))

Dziękuję Alu :) U mnie po deszczu a może i przed deszczem (?) W każdym razie przyjemniej, bo nie tak gorąco :) Pozdrawiam orzeźwiająco :))

Tym razem wolałam nie rozciągać narracji, jak to mam w zwyczaju w erotykach :) Miło, że wpadłaś i Cię mój tekst zatrzymał :)

zanim scałujesz z moich bladych piersi chłodnośliski błękit saskiej porcelany i język jeszcze herbacianocierpki wsuniesz gwałtownie w drżącą ust szczelinę pozwól się pieścić wilgotnymi dłońmi zanim się ośmielę i siebie odkryję

Czytało się bardzo przyjemnie. Zazdraszczam, gdyż nie umiem ostatnimi czasy napisać fajnego, wolnego wiersza. Jak również dlatego, że poezja egzotyczna, opowiadająca o różnych rejonach świata- dla mnie - -domatorki ponadprzeciętnej - jest czymś obcym, jeszcze nie powzięłam się takiej tematyki w swoich utworach na poważnie. Podziwiam Twoją wiedzę i rozumiem cel użycia specyficznych pojęć w wierszu, sama lubię się tak bawić. Lubię stawiać Czytelnikom wymagania (co nie znaczy, że nie stawiam ich sobie), więc w moim odczuciu, takie utwory, jak ten powyżej - - są cenne :) Jedynie końcowy "Meksyku czar" - brzmi dla mnie troszkę dziwnie, nazbyt podniośle. Pozdrawiam :))))

Zostałam przez Ciebie wtłoczona w tekst utrzymany w poetycko-prozaicznym nastroju, za jakim tęskniłam. Urzekła mnie Twoja literacka fantazja. Pewnie uważasz, że to Twój subiektywny obrazek, niedostępny dla innych wycinek duszy autora - -ale - mimo że mam świadomość, iż to hermetyczny tekst - mam wrażenie, że go bardzo dobrze rozumiem i odczuwam wrażenia bohaterów utworu, wręcz się z nimi utożsamiam. Zazdroszczę Ci tego tekstu, sama już nie umiem tak pisać ... Jedynie końcówka zdaje mi się zbyt górnolotna i patetyczna, ale bez niej chyba ten tekst byłby wyjałowiony, a to by była wielka szkoda. Pięknie pozdrawiam :))

Podoba mi się, lubię refleksyjne wiersze :) A tu się zastanawiam trochę, ale w sumie ma to sens. Mimo że te "kształty" tak blisko siebie ustawiłaś. Ech, łatwo powiedzieć... Pozdrawiam ślicznie :)

Podoba mi się wiersz, wg mnie nie jest przegadany, zacięć rytmu nie wyczułam, ale nie pasuje mi zastosowane przez Ciebie następstwo czasowe w pierwszej strofie, mąci narrację: Zwłaszcza to "odszedł" wg mnie niepotrzebnie zamyka akcję, osobiście użyłabym tu czasu przyszłego czyli : gdy odejdzie poeta zbyt nagle po cichu i zamiast czasu teraźniejszego dałabym czas przyszły także w drugim wersie, aby było: zostaną zakładki ksiąg niedoczytanych Ale to mój punkt widzenia :) Poza tym, wspomnę jeszcze, że podoba mi się ckliwość i sentymentalność tego utworu :) Pozdrawiam :)

Naprawdę fajny, geofizyczny erotyk, przepadam za stosowaniem w wierszach terminologii naukowej i opisywaniem procesów żywcem z nauk przyrodniczych. Podoba mi się też ujęcie miłości jako procesu cyklicznego, a nie czegoś ciągłego, co jest raczej w literaturze rzadko spotykane. Pozdrawiam i liczę na Twoją aktywność na forum :)

Dobry, mocny wiersz, zawsze się w takich zanurzam, bo nie wymagają komentarza. Pozdrawiam.

Dziękuję ślicznie za tak miłą dla mojej próżności recenzję, cieszę się bardzo, że się "eterycznie czytało" i klimat był odczuwalny :))) Pozdrawiam przyjaźnie :)

Ja także się cieszę, że tu do mnie zawitałeś :) I nie tylko tu - za co dziękuję :) Również pozdrawiam, Czarku :)))

Podoba mi się, choć za "poezją o poezji" szczerze nie przepadam. Przez cały wiersz miałam wrażenie, że to tekst skierowany do każdego z nas, jednakże ostatnia strofa wyprowadziła mnie z tej mojej impresji, po jej przeczytaniu przemknęło mi przez myśl, iż adresatką tego utworu może być... Wena :) Pozdrawiam :)

Bardzo czuły wiersz będący zapewne szczerym uzewnętrznieniem emocji, ale niestety napisany sloganami. Pozwolisz, że jeszcze na coś zwrócę uwagę: Kończenie wersów jednosylabowcami najpewniej pozwala zachować (para)rytm, lecz wg mnie brzmi karykaturalnie i krzykliwie w tym wierszu. A ten wers jest w moim odczuciu przezaimkowany, to zdanie można by spokojnie oprzeć na domyślnym podmiocie, a i bez zaimka dzierżawczego "mój" przekaz by (moim zdaniem) nie ucierpiał, melodia tekstu również. Przepraszam Iwuś, mam nadzieję, że nie jest Ci przykro. Serdeczności :)

Zgodnie z religią chrześcijańską tytułowe pytanie jest błędem logicznym, gdyż Bóg jest w niej uznawany za Stwórcę WSZYSTKIEGO, w związku z czym NIE ZOSTAŁ STWORZONY. Pewien zamęt wprowadza tu nasza obecna wiedza/wyobrażenie o wszechświecie, możemy przypuszczać, że we wszechświecie, na początku jego istnienia nie obowiązywały prawa fizyki, cząstki elementarne poruszały się przeciwnie do nich. Nasuwa się więc myśl, iż jakiś Absolut, w pewnym momencie stworzył prawa fizyki, z którymi obecnie wszędzie (no, może prawie) mamy do czynienia. Tylko kto odpowiada za istnienie tychże cząstek? Czyżby Bóg był jednocześnie materią i nie był nią? Pozdrawiam, Waldemarze ?

Pięknie dziękuję :) Ale mam też wrażenie, że od tych pochwał stanę się niedługo niebywale próżna :)

Bardzo dziękuję za tak przychylny komentarz i ujawnienie w nim swoich czytelniczych odczuć :) Tak, jestem w tym wierszu podmiotem, choć to u mnie niezbyt częste, a jeszcze rzadziej się do tego przyznaję. Jest mi cholernie miło, że było "cholernie lirycznie", ponieważ to jedno z pierwszych moich dzieci, które ośmieliłam się światu pokazać. Również ciepło :)

Ok, przekonałaś mnie :)

Wybacz, ale Ci to pokażę ? Osobiście wolę, gdy cytaty zaznacza się kursywą lub cudzysłowem, a nie i tym i tym, ale to tylko moje poczucie estetyki ? Poza tym, bardzo dynamiczny wiersz, sumiennie poprowadzona narracja, ładne rymy, rytm przeważnie się nie zacina, mimo że dobór słów wymaga od czytelnika skoncentrowania się na wymowie- - czyli masz wprawne, śmigłe pióro ? Podobaśki ? Pozdrawiam :))

Ojej, cóż ja mogę ciekawego odpowiedzieć, poza tym, że jestem onieśmielona i ciepło mi się robi na sercu, gdy czytam ten komentarz :) Pięknie dziękuję i serdecznie pozdrawiam, Egzegeto.

A mnie się podobało bardziej w pierwotnej wersji, cytowanej przez Worldovskiego, było rytmiczniej i nie było jednosylabowego zaimka na końcu wersu, co dla mnie czasem bywa gryzące. Ostatni wers - jak dla mnie- dopowiada trochę za dużo w tej urokliwej, poetyckiej miniaturze. Poza tym, naprawdę podoba mi się, wiersz iskierkowy, subtelnie brzmiący, lubię takie klimaty. Ujęły mnie synestezje. Serdeczności :)

No, ja też Cię muszę pochwalić, bo to naprawdę dobry wiersz. Wycyzelowany, przemyślany pod każdym względem, brzmi i wygląda doskonale - dygam. I pozdrawiam :)

Spacja uciekła. Wg mnie lepiej byłoby "zjadałam", z kontekstu wynika, że to czynność przeciągła. Tu by się przydał spójnik że lub iż, moim zdaniem. Poza tym, ciekawy wiersz, widać w nim bunt, choć bardzo nieśmiały. Bardzo przypadł mi do gustu tytuł. Podoba mi się ten tekst, choć jakoś tak nie lubię tekstów o odchudzaniu, za dużo tego w mass mediach na co dzień, jak dla mnie. Nie przepadam też, kiedy bohaterowie czytanych przeze mnie tekstów podbijają poczucie własnej wartości poprzez (s)chudnięcie. Ale to moje prywatne upodobania, oczywiście. Pozdrawiam :)