Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Deonix_

Mecenasi
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    4 244

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    21

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez Deonix_

  1. Deonix_
    Kurczę, zaskoczyłaś mnie z tym pytaniem, muszę się zastanowić :) Dam znać później ;) Niezmiernie mi miło czytać taki komentarz do Ciebie :)))))))) Dziękuję bardzo i pozdrawiam :)
  2. Deonix_
    Ależ się cieszę :)))))))) Może kiedyś, kiedyś, na razie odkopuję stare kawałki ;)
  3. Deonix_
    czy pamiętasz kochanie kiedy w błota mydlinach rozbiałczoną powięzią unoszona padlina przenikała przez nozdrza i aż w gardle paliła przedwiośnianym migotem ciężkiej rosy w przedświtach? w czasie zimy nietknięta czasem nienadgryziona ani zębem czy dziobem lodem w bryłę scalona tak by trwała po wieki bez uczucia na zimnie lecz w rozwarte ramiona nowe siły wstąpiły i coś wpełzło w jej mięśnie żuwaczkami przeciera nowe szlaki wśród ścięgien i od kości oddziela czy pamiętasz? tak i ty mnie odklejaj wcałowaniem od błota z ziemskich odczuć mnie wyrwij ciągnij mocno i poszarp aż ostatni kawałek się do nieba dostanie i rozpadnij się we mnie a się sama rozłożę tylko dusze nam zostaw nie daj zginąć w rozkoszy
  4. Deonix_
    Nie zwykłam uważać dzieci za istoty kryształowe, ale jednak Twój wiersz mnie rozczulił. To tłumaczenie zła wydaje mi się zaskakująco dojrzałe, tak, dojrzałe właśnie. Nie każde dziecko tak postępuje, a co dopiero dorosły... Rzadko kiedy próbujemy zrozumieć przyczyny czyjegoś złego zachowania, wybaczyć. Chociaż wszystko ma swoje wady i zalety, taka postawa też może stanowić pewnego rodzaju furtkę, przyzwolenie do zła, czasem trzeba mieć odwagę się złu aktywnie przeciwstawić, a u dzieci (i ludzi w ogóle) różnie z tym bywa, mam wrażenie, że Peelka nie potrafiła i przez to też cierpiała. A kiedy wykształciła mechanizmy obronne względem zła, tęskni za czasami, kiedy ich nie miała, chciałaby umieć wytłumaczyć i wybaczyć, dla własnego, psychologicznego spokoju. Pewnie poszłam za daleko, ale niekiedy nie umiem się powstrzymać, sorry :) Pozdrawiam :)
  5. Deonix_
    Ładnie napisane, popłynęłam przez wersy, mimo że tematyka na wskroś niewesoła. Rozumiem też Peelkę, jej emocje, ale... osobiście uważam, że rozstań nie należy przeciągać. Podać sobie dłonie, życzyć powodzenia i odejść w swoją stronę. Tak, wiem, że to tylko łatwo napisać... Pozdrawiam.
  6. Deonix_
    Dziękuję Livvie, pomyślę :) Fajnie, że wpadłaś i że wiersz odczuwasz jako ciekawy :) Pozdrawiam ;)
  7. Deonix_
    Niezwykle ciekawe porównania, Twoja wyobraźnia mnie zachwyca i poraża (to w dalszym ciągu komplement). Tylko... nie bardzo wiem, o kim piszesz. Początkowo myślałam, że o Jezusie, ale pewne fragmenty Twojego tekstu nakazują mnie odwieść od tej myśli. Czy może piszesz o zwykłym człowieku ( w każdym z nas jest Chrystus, wg Katechizmu), albo o tajemniczym, bezimiennym mesjaszu, którego misja się nie powiodła? Sama nie wiem, jak to interpretować... Pozdrawiam.
  8. Deonix_
    Mnie też się podoba autentyzm i emocjonalny ładunek tego wiersza. Jakoś tak lubię wiersze odsłaniające pseudonim autora, który to zresztą - w Twoim przypadku - mi się naprawdę podoba. Ale podzielam też zmartwienie Czarka... Pozdrawiam.
  9. Deonix_
    Ładne to, tylko... No cóż, gdybyśmy mieli żyć przyjemnością, to niestety umarlibyśmy z głodu :) A zmarszczki wokół oczu są urocze :) Pozdrowionka, Marcinie :)
  10. Deonix_
    Ładny opis, zaczytałam się. Może szkoda, że to wszystko pryska przy zmąceniu porankowej ciszy, a... może nie? Może gdyby to trwało dłużej, ciężej byłoby to docenić? Przecież nie potrafimy się zbytnio rozkoszować beztroską dzieciństwa, mimo że trochę lat się ciągnie, no i niestety nie jest też samą beztroską, bo takiego szczęścia, żeby w tym okresie życia na żaden gwóźdź nie wdepnąć, to chyba nikt nie miał, acz może generalizuję, a kwestia w dużej mierze indywidualna :) Sieupisałam... Pozdrawiam :)
  11. Deonix_
    O, interesujący wiersz, zaskoczyła mnie pointa. Na wstępie myślałam, że będzie o życiu i śmierci, czy też o tym, co po niej. Życie jest zawsze za krótkie, by się nim dostatecznie nacieszyć, w tym cała jego cenność. Osobiście też wykrywam drugie dno w tym tekście, bo ... czy dziecko nie jest podobne pod pewnymi względami do starszego człowieka? Mówi się, że na starość ludzie dziecinnieją, niekiedy znajdują czas na ponowne odkrywanie świata, czasem są zagubieni i potrzebują pomocy innych, nierzadko stać ich też na (być może) pretensjonalną szczerość :) Tak mi się to trochę odczytało :) Więcej się nie rozpisuję :) Pozdrawiam :)
  12. Deonix_
    Sentymentalny, pełen nostalgii wiersz. Brak ciepła jest dla mnie iście odczuwalny. Nietuzinkowe spojrzenie na budowanie gniazda, bardzo osobiste, aż trudno mi się do tego odnieść... Jednakże, co do ptasiej całożyciowej monogamii, to wcale nie jest tak różowo, ale to tylko taka dygresja... I tak tekst urzeka swoim klimatem. Pozdrawiam :)
  13. Deonix_
    Mnie też się podoba, choć może gdzieniegdzie rytm się łamie. Pierwsze co, to spodobał mi się tytuł, jest wprawdzie gorąco, ale jakoś chyba przemarzłam i liczyłam na więcej ognia :) Plus za oryginalne metafory i ładne rymowanie. Pozdrawiam.
  14. Deonix_
    Skleciłam na miejscu ;) Pojechałam kursywą, żeby się jakoś odróżniało :)
  15. Deonix_
    To jesteś wolnym człowiekiem :) Serio, ja żałuję, że mam konto na fejsie. Fajne. Ogólnie Facebook to inny, brzydki świat. Pozdrawiam.
  16. Deonix_
    Obrazowo, klimatycznie, choć mam merytoryczne wątpliwości, co do tego, że chmury są schładzane przez skrzydła ptaków, nie wiem, czy ptasie skrzydła nie są czasem cieplejsze od chmur, tak, wiem, że to metafora i wiem, że się uczepiłam, wybacz :) Co do puenty, to osobiście zrobiłabym inwersję: świat nazbyt staje się - po mojemu, wiem że jednosylabówka odstaje na końcu, ale jakoś tak płynniej mi się czyta :) Pozdrawiam :)
  17. Deonix_
    Moje klimaty :) Bardzo malarski, baśniowy opis. Przefajnista, ognista pointa ;) a kiedy płowy promień wpadnie w otchłań błękitu echem zimny kryształ to się rozwidni również życie we mnie mroźnym oddechem bladozłotą iskrą Pozdrawiam.
  18. Deonix_
    @Niewygodna Dziękuję Ci bardzo ;)
  19. Deonix_
    A czasem bym bardzo, bardzo chciała. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam.
  20. Deonix_
    Czy ja wiem? Czasami nie da się pozbyć z pamięci nieprzyjemnych wydarzeń oszczędzając te miłe. Dziękuję za wpis. Pozdrawiam.
  21. Deonix_
    Dziękuję Annie, przemyślę Twoje uwagi. Chociaż ta znajomość akurat ma dla mnie jakieś znaczenie, kasowanie danych - jak dla mnie póki co nie bardzo, bo to elektronika. Miło mi, że się zainspirowałaś i wiersz przykuł uwagę ;) Pozdrawiam.
  22. Deonix_
    Ja również, drogi Ithielu. Miło mi, że do mnie zajrzałeś. Pozdrawiam.
  23. Deonix_
    Eteryczna, idylliczna, słoneczna enklawa, z przyjemnością przeczytałam. Porywa lekkością i energiczną świeżością, @Annie_M pisała tu kiedyś o "słonecznej przezroczystości", Twój wiersz skojarzył mi się właśnie z tym określeniem. Spodobało mi się, choć ta jasność (myśli) może trochę porażać i oślepiać, ale to moje subiektywne wrażenie, za bardzo myślę obrazami :) Tosieupisałam ;) Pozdrawiam :)
  24. Deonix_
    W przypadku złych przypadków bezwzględnie trzeba jej użyć, tylko bywa, że wtedy nie chce zołza podjąć współpracy :) I trzeba drzeć ręcznie, a to wyczerpujące i czasochłonne. Co do kreśleń, też niestety pomysłu nie mam. Dziękuję wielce za lekturę i komentarz, Zdrówka również :)))
  25. Deonix_
    Pewnie, że tak :) Hej :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...