Deonix_

Dziękuję za tak wnikliwe czytanie. Bardzo dobrze trafiasz w moje autorskie założenia. Pozdrawiam. P.S. Miło Cię w końcu zobaczyć na orgu.

Skoro prosisz, to masz :) Przyznam, że nie lubię tego robić, bo mam wrażenie, że depczę czyjąś indywidualność :) Pozdrawiam :))

Chciałabym napisać coś fajnego, ale niestety nie mogę, bo nie rozumiem wiersza :( Jakieś emocje wyczuwam, ale nie bardzo wiem, z czym je powiązać... Pozdrawiam :)

Aniu, nie bardzo wiem, jaką formę tego wiersza chciałaś uzyskać, widać że do czegoś dążysz, ale nie wiem, do czego. Nie wygląda mi to na wiersz rymowany, może raczej wolny. Ale wg mnie lepiej byłoby na biało, bo go niepotrzebnie (moim zdaniem) rozciągasz, za mało tu pola dla czytelnika i za dużo tautologii i powtórzeń. Staram się tego unikać, ale pokażę Ci, jakby ten utwór wyglądał w mojej (nieregularnej) wersji: To oczywiście mój punkt widzenia, nie twierdzę, że nie masz prawa wyrażać swoich myśli i emocji w sposób indywidualny :) Pozdrawiam :))

To co mi się w tym wierszu podoba, to jego malowniczość, zwłaszcza na początku. Niestety plastyczne fragmenty giną w rozgadanej nieprzyzwoicie treści, przez co utwór dla mnie staje się trochę nudny. Nie podoba mi się też niekonsekwentne stosowanie interpunkcji i brak podziału na zwrotki. Za każdym razem, gdy czytam teksty zapisane w ten sposób czuję się, jakby ktoś wrzucił mielone prosto z zamrażalnika na patelnię i powiedział, że taki będę miała dzisiaj obiad, sorry. Pozdrawiam, bez złośliwości :)

Wg mnie to jest bardzo gorzki, ekshibicjonistyczny wiersz. Bardzo lubię takie czytać, ale często mam opory przed publikowaniem. Pozdrawiam :))

Moim zdaniem wystarczyłoby napisać: "jesteś taka inna-obca" . Poza tym jednym zgrzytem wiersz mi się podoba :) Pozdrawiam :))

Zatrzęsienie paskudnych rymów gramatycznych w niemiłym dla mojego ucha układzie, w dodatku utwór arytmiczny, przez co czyta się nieprzyjemnie. Poza tym, nie wiem, czy rozumiem istotę treści. Peel próbował porzucić hazard, ale mu się nie udało ? Pozdrawiam, bez animozji :)

Popraw proszę, bo Ci najwyraźniej nie wybiło :) Ja bym napisała jednak o służebnicy, bo podmiot rodzaju żeńskiego... A co do treści, to wg mnie ludzie się nie zmieniają, po prostu z czasem poznajemy ich prawdziwe oblicze, które ukrywali i to może być przykra niespodzianka. Co nie znaczy, że całą odpowiedzialność należy zawsze zrzucić na kobietę, która dokonała takiego wyboru i akceptować chamstwo gbura. Niestety jest też tak, że kobiety wybierają "samców alfa", bo podświadomie czują, że taki jest w stanie o nie zawalczyć i wykazuje większą aktywność w sprawach łóżkowych. Tylko, że ta aktywność przyjmuje czasem bardzo niekorzystny dla nich obrót. Pozdrawiam i zachęcam do komentowania innych wierszy :))

@befana_di_campi Dziękuję, pomyślę nad tą rozpaczą, ale mi trochę kruszy brzmienie :) Również serdecznie :)) Dziękuję Marcinie, pomyślę jeszcze :)) Pozdrawiam :)) I zanim zapomnę -dziękuję za serduszka :))

Pod względem wersyfikacji ciut lepiej, ale drugą strofę po "głośno" podzieliłabym jednak enterem, bo tam się jednak sytuacja zmienia :)

Tak, o "ogarnie" mi chodziło :)

dzwonki srebrzą się jak gwiezdne iskry gdy szuflady w umyśle otwieram tu iskierka nadziei się błyszczy tam znów jakaś ambicja przelśniewa lecz one wszystkie w smutku skąpane rozpacz przyćmiewa ich blask chcę je ratować z czarnej otchłani ale nie bardzo wiem jak [i liczę tylko na to że ...] czernie zejdą spod bolipowiek złotym mlekiem spłynie mi niebo w brzmieniu gongu milion barw ujrzę i wszystko będzie jak trzeba To co mi nie pasuje w tym wierszu, to głównie ten wers w kwadratowym nawiasie. Nic lepszego nie jestem w stanie wymyślić, więc liczę, że mi pomożecie :) Oczywiście wszelkie uwagi do całego tekstu również mile widziane :)

Pierwsze, co mi się w oczy rzuciło, to ten błąd diakrytyczny właśnie. Zgodnie z tytułem utwór ma pewne cechy profetyczne, podyktowane jednak wiedzą historyczną (mam tu na myśli przeróżne fragmenty Biblii odnoszące się do reakcji ludzi na gniew Boga) i zgodne z powiedzeniem "Jak trwoga, to do Boga". Nie mnie jednak sądzić, czy przewidywane ludzkie reakcje rzeczywiście będą miały dużą skalę i czy nastąpi to w niedalekiej przyszłości. Jednakże prawdopodobieństwo zaistnienia takich faktów oceniam jako wysokie, na podstawie swojej wiedzy psychologicznej :)) Pozdrawiam ciepło :))

Oczywiście, daruj, że tego nie podkreśliłam. Nie chciałam Ci niczego narzucać :) A teraz już spadam i nie nastręczam się więcej :) Pozdrawiam raz jeszcze :))

Jasne, ale ja po prostu nie lubię niepotrzebnego rozwlekania ;)

Witaj Aniu, poruszasz ciekawy temat w wierszu :) O ile pierwsza strofa zachowuje rytm, to o pozostałych nie można tego jednoznacznie powiedzieć (może to tzw. pararytmia?), co trochę wadzi w czytaniu (choć nie wykluczam, że to celowe). Poza tym, wg mnie treść jest przegadana, można by to wszystko ująć znacznie zwięźlej. Pozdrawiam :))

Podoba mi się wiersz, zwłaszcza przerzutnie, choć generalnie Twojego stylu nie lubię (sorry) :) Pozdrawiam :))

Piękne :) Rozpłynęłam się, więc za dużo bazgrać nie będę :)) Pozdrawiam ślicznie :))

Te dwie zwrotki bardzo mi się podobają. Ale, jakkolwiek lubię Twój styl pisania, tak tutaj muszę niestety napisać, że tekst zdaje mi się miejscami kanciasty i brakuje mu lekkości, zwłaszcza przez te wtrącenia w nawiasach. Nie twierdzę, że powinieneś się ich pozbyć, ale gdyby to był mój wiersz, to bym go jednak przeredagowała. Pozdrawiam życzliwie :))

Ładna, nastrojowa liryka :) Abstrahując od przekazu - rozgwieżdżone niebo jest piękne :) Pozdrawiam :))

Klimat beznadziejności wysięka z tego wiersza, ale mnie osobiście te powtórzenia bardziej drażnią, niż powodują u mnie współodczuwanie bezradności i smutku Peela :) Pozdrawiam :)

Bardzo tajemniczo, ale przez to ciekawie :) Pozdrawiam :))

Biedne drzewa :( I te korniki już się na sosny rzucają, nie tylko na świerki... Czytało się dobrze, ale jakiś żal we mnie wezbrał... Pozdrawiam :))

Podoba mi się obrazowanie w tym wierszu, choć osobiście pokusiłabym się o jakieś wygładzenia warsztatowe :) Pozdrawiam :)