Ranking

czuję każdy podmuch wiatru na tafli pręży się zmarszczka mojej nieśmiałości twojej niewiedzy przypadku zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala oddala i wraca cisza gdy wypatruję znaku na niebie od ciebie kropli która zmąci dotknij mocno dopłyniemy do brzegu

tak sama bym chciała coś wiedzieć na pewno a przecież wiem wszystko, kiedy jesteś ze mną kiedy cię nie widzę przestaję być sobą czy to zdrowe objawy czy tęsknię za tobą ? Mnie też się podoba. Pozdrawiam Bożena

Lepiej nie mówić, nie rozważać, snuć się w domysłach światłocieni. Już wszystko było - trudna sprawa. Ciebie, to chyba, nic nie zmieni. Model na inny wnet wymieniasz, choć jeden raz był używany. Uczucia jakieś, to jest ściema a kochać – owszem termin znany. To wspólne łóżko albo kocyk, jakaś alkowa, łąka, plaża… Adrenalina zaraz skoczy, że ktoś podgląda – jego sprawa. Czasem znajomy przytnie, zrani; piękna i młoda nierozważna. Po latach tylko i zostanie oraz samotność gorzka, straszna. Znowu się trafił jakiś nudziarz; o śladach w piasku, blaskach cieni. Chwila pęcznieje, się wydłuża. Czy ktoś jest w stanie cię odmienić? Bywa, los dotknie palcem zdarzeń, łzami wyżłobi bruzdy w twarzach aby rozliczyć i wystawić rachunek za czas durnych zabaw. Zaraz pragnienia rosną w siłę; słów miłych ciepłych oraz czułych. Zostawił smutną biel zawilec, nie ma do kogo się przytulić.

* I haiku sowa nad ranem - szuka myśli mądrości poszły w siną dal *II zarrannie myślę - bezmyślność nieobecna wytarta z góry Sierpień 2017 r. J. A.

I zwieńczenie: To Jan Brzechwa. Pozdrawiam obu Panów - Justyna.

tego poranka przeglądałem się w lustrze jak niegdyś herbert ze skwaszoną miną liczyłem że w odbiciu ukaże mi się szczerość klarowność myśli wobec wytężonej obserwacji na pierwszy rzut oka po mojej stronie opiewa się wszechśiwat w absurdzie czasu nic w skórze z paleozoicznych zmarszczek daleko włosom do dostojnej siwizny rzymu jednak odbiciu nie ufam zbytecznie gdy nawet litery układa na wspak w końcu co mi po ustach i zwinnym języku jeszcze różowych jak kwiaty piwoniii gdy uszy choć czułe jak wartownicy u wieży nie przekazały im jeszcze zbyt wielu raportów i co jest mi dane z oczu żarliwych dwóch latarni zielonych na morzu idei kiedy ręce wprawdzie jak gdyby chętne do podtrzymania ciężaru niewdzięcznej planety nie mogą jeszcze nadawać kształtu myślom dokładnie jak tego by chciały lecz bez utęsknienia do starczej mądrości nie czekam na to co przyjść w końcu musi i robię pożytek z młodości obcicia to rzekłszy myję dokładnie twarz z resztek snu i spisuję słowa (pan cogito obserwuje w lustrze swoją twarz : http://www.fundacjaherberta.com/tworczosc3/poezja/pan-cogito/pan-cogito-obserwuje-w-lustrze-swoja-twarz)

Wół ów i sukę babę , kusi i sumiki - musi. A tu mama maca - kaca ma - mamuta. A tu? - Z Zyty tu buty! - Ty zzuta? - Anko, upał! U pułapu okna. Anko! Doń oko okoń. Od okna. Anna. Pan nad. Anna panna. - Anna? matka. Jak tam, Anna? Żal pał , a Kazika? Taki zakała plaż. O, i zakamarek opodal ula do pokera ma Kazio.

ciekawie pokazana tęsknota co jakiś czas powraca cisza bijąc o brzegi falą tęsknot szukam na niebie ciebie dzisiaj a o dotyku mogę westchnąć Pozdrawiam Jacek

Dzień dobry. Jako zakochany i kochający na przemian od 54 lat stanowczo protestuję na taki zapis formuły zakochania. Organizm kobiety produkuje 10-krotnie mniejszą ilość testosteronu niż mężczyzna, zatem kobieta zawsze byłaby 10x mniej zakochana od mężczyzny; mężczyzna na maxa, a dziewczyna tylko w 10% jego uczucia. A przecież wiadomo, że kobieta potrafi zakochać się do zatracenia. Natomiast endorfiny działają z podobną siłą u obojga płci. Te hormony dają nam się we znaki podczas zakochania. Jest jeszcze takie coś jak fenyloetyloamina, ale się na tym nie znam.:) Pozdrawiam Autorkę BARDZO serdecznie i gratuluję wiersza, który winien stanowić wzór dla innych twórców jak należy pisać w dziale dla wprawnych. W. PS. Marlettko Kochana, gdzie te czasy, kiedy to dział dla zaawansowanych/wprawnych był ucztą dla czytających i wzorem dla początkujących jak należy pisać

kot zwinięty w kłębuszek maluteńka kuleczka drzemie słodko nasz mruczek szczęściem jego miseczka a jeszcze nie tak dawno futerko miał zmierzwione ogon mu podpalono oczy były zamglone biegał skowyczał z bólu błagał ludzi o pomoc mówili spadaj ciulu więc przytulała go noc w dzień wychodził na trawę wchłaniając słońca promień grzał ciałko obolałe zdzierał z ogona ogień cierpliwie znosił swój los czekał na zmiłowanie przyszło zdążyło na czas jak to dobrze o Panie Maj 2016 r. Justyna Adamczewska Tak duże zdjęcie kota Kłębuszka, bo to kot nie od parady. Potrzebującym zawsze jest gotów nieść pomoc.

Nie będę kruszyć kopii bo też za bardzo się nie znam ? Moze masz rację. Ale np.W drugim haiku Podwójne przeczenie ? Jakoś mi zgrzyta pozdr