Cała aktywność

Bardzo ożywczy absurd :) pzdr 🌼

Dziewiątki? A tu już trzynastka ♡ :) Pozdrawiam.

by znów wiosna przyszła na krócej lub dłużej gdy wieczór wybarwia czerwienie na róży w puls mój jak codziennie noc znów się zanurzy dwustu pięćdziesięciu zaczekam cebulek gdy słowa nie znaczą nic tylko "miał" w cenie przyjaciel się zwinął na kolanach w kłębek na chwilę mu cieplej w cieple i przyjemniej odchodzi frasunek pytaj o krokusy

@Leszczym O, wielkie H! Pozwól, że skłonię czoła przed tak monumentalnym tomiskiem dziejów. Zapiski kronikarskie wspominają o tych "błyskotkach słowa" – podobno do dziś trwają spory akademickie, czy Pańska legendarna riposta na weselu ciotki Jadwigi była socrealna w formie, czy już w pełni (trzeciorzeczy) - pospolita Archeolodzy zaś wciąż przekopują tereny pod byłymi dyskotekami, szukając artefaktów z Pańskiej epoki. Znaleziono niedawno fragment biletu i coś, co wygląda na zaschniętą gumę Donald. Przełom! (Mam nadzieję, że o to chodziło. Jeżeli nie, to przepraszam!)

Portal straci na Twoim odejściu, ale rozumiem Twoją decyzję. Jestem wdzięczna za każdy komentarz, który postawiłeś pod moimi wierszami. Dziękuję.

Ładnie :)

@huzarc miłość wynagradza:)

@RomaBardzo dziękuję! @Sylwester_LasotaPytajnik jest w wersie "A wieczność?" Ostatnia zwrotka podejmuje temat wieczności, ale nie w tradycyjnym rozumieniu. Nie jest to spokojne trwanie, ale ostateczna transformacja. Kochankowie nie "przetrwają" do wieczności, ale sami się w nią zamienią, stając się "ogniem" – esencją swojej namiętności. Więc to jest jest zapewnione. Dziękuję, że pochyliłeś się nad tym tekstem.

Jakoś trudno jest mi sobie wyobrazić "idące trumny". No i lokalizacja akcji wiersza wydaje mi się nieco niefortunna, ale to tylko moje takie tam. Oprócz tych dwóch uwag zastrzeżeń nie mam. Pozdrawiam

Chciałbym takiej miłości która pisze wiersze Ostatkiem rozsądku jednak wiem że nie możliwe jest

Surowe niegotowe

Całkiem niepowszechne podejście w relacjach międzyludzkich. Myślę, że nieco wyidealizowane, ale piękne. Dobry wiersz. Pozdrawiam.

@Migrena Ten wiersz to świetna medytacja o śmierci, napisana językiem pełnym metafor. Śmierć jako wygaszanie - "cisza w dłoniach", "ktoś wydmuchał płomień z oddechu". Personifikacja śmierci jako istoty, która przychodzi bez ostrzeżenia i metodycznie gasi kolejne przejawy życia, jest niezwykle sugestywna. Symbole przemijania też robią wrażenie - klepsydra, zegar w ruinach, atrament rozpływający się w wodzie. A tożsamość rozpuszcza się w "bezczasie" - musiałam nad tym się dłużej zatrzymać. Twoja wizja śmierci jest spokojna, z dużą dawką filozoficznych rozważań. Na takie wiersze warto czekać! Jestem pod wielkim wrażeniem!

@Naram-sinBardzo mi przykro, że podjąłeś taką decyzję. Nie wiem, co zaszło, ale wiem, że gdy "mądry głupiemu ustępuje, to wówczas głupota triumfuje". Szczerze mówiąc liczyłam na Twoje komentarze. Wielka szkoda. :(

Ładnie. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius jak ją nosić, to kręgosłup trzeba mieć zdrowy. Ale fajnie, ćwiczę i mam siłę, ale moja mama nie może nosić, za ciężka dla niej. zakładam na siebie koronę, a no to sam robiła tak fajnie i ona jej trzymała się, komedia. Niedługo będzie chodzić, już wstaje sama na nóżki. Jest ostrożna i bada trzymanie, grunt. Jest taka śliczna:)

@Berenika97 rozczulasz mnie, a dziś tego nie chcę, więc uciekam :) Może kiedyś, furtki nie zamykam. A Ty pisz pięknie dalej, dobrego czasu życzę :)

@piąteprzezdziesiąteDziś czytałam fraszki Kochanowskiego w bibliotece i frekwencja dopisała. Więc nie jest źle. :) Chyba się powtarzam, ale bardzo się cieszę z dzisiejszego dnia. Świetnie, że o Dniu Czytania Książek przypomniałaś.

@RomaCzuję, że to tylko chwilowe, każdy przez to przechodzi. Będziemy czekać , ale niedługo, na powrót naszej Poetki Niezwykłej! :))) Pozdrawiam! 💚

@Berenika97 wiesz, ja już od jakiegoś czasu czuję wypalenie. Ta decyzja dojrzewa we mnie już dość długo i tak trochę nie chciałam jej podjąć, ale to już najwyższa pora. Nie ma co smutać :) Będę wpadać i czytać Twoje jak i innych piękne wiersze - tego sobie nie odmówię. Pozdrów męża i podziękuj mu ode mnie :) @infelia no i poprawiłaś mi humor, dzięki piękne :) Ej no, nie uciekam i chyba nie zmiękłam xD to raczej kwestia tego, że więcej widzę, w końcu. Nie ma co się zmuszać do pisania. Czytać Was zamierzam dalej, bo naprawdę warto :)

No i bardzo dobrze :) Dziękuję i pozdrawiam.

@Sylwester_LasotaTo mi zabrzmiało jak protest przeciwko wszelkim totalitaryzmom - politycznemu, ekonomicznemu. Szczególnie przejmująca jest metafora człowieka sprowadzonego do cyfry - "zera", "jedynki" lub "niczego" w świecie, gdzie "zysk się tylko liczy". To oskarżenie systemu, który dehumanizuje jednostkę. Ale na końcu pojawia się nadzieja - miłość prawdziwa. Bardzo ciekawy tekst.

Dziewiąte wrota.

tęcza

Tym razem nawet mnie uśmiechnąłeś :) Pozdrawiam