Cała aktywność

@Annna2 Czy wiesz, że w podanym przykładzie jest zachowana średniówka? :)

@piąteprzezdziesiąte ja też nie jestem, a uczyłam się na tym przykładzie https://parlicki.pl/vilanella-o-wschodzie-slonca

Bo żal się nie rodzi bez miary i wagi - pytania coś ważą, ton z tonem pasuje. I cisza w muzyce jest dźwiękiem potrzebnym, a pauza wie więcej niż duszy przytułek. Liczymy coś stale, czasem - na człowieka, bywa, że oddechy, gdy noc nie pozwala odłączyć od myśli. Nawet liczysz słowa, bo można za wiele, gdy bezmyślnie pada. Można liczyć kroki, godziny, złudzenia, monety, banknoty, spojrzenia - ukradkiem. Liczymy na siebie - choć nie znamy sumy, i to, co stracone, co częste lub rzadkie. Więc jeśli zapytasz, czy ludzka uczciwość potrzebna jest w życiu - to wymóg czy ściema? Odpowiem, że owszem, choć to niepojęte, że liczę i czekam, na coś czego nie masz.

@TylkoJestemOna Dzieje się. Jest co czytać w słowie i w między. Można przekładać, budować od nowa, zasłaniać, odsłaniać, wznosić, podnosić, bo to gęsty materiał, gęsty i plastyczny. [Ostatnio na orgu zakwitło kilkoro gadatliwych kwiatków, ciekawe.] Pozdrawiam.

Czwarta bardzo przemawia. Cudeńko. Pozdrawiam @MIROSŁAW C.

@Ajar41 W Miłości nie ma miłości, bo są nieprzyzwoitości... ;) @TylkoJestemOna Dziękuję za uśmieszki. Pozdrawiam. Dziękuję również @Nata_Kruk

@Ajar41 - dzięki -

@Annna2 Aniu nie jestem Góralem, a jak już, to... małym, przez okno widzę Wielką Sowę; ona ma tylko 1014 m.n.p.m, obok ma Małą Sowę, jak dwie siostry na podniebnym szlaku. Miłej niedzieli Aniu. @wierszyki Wierszykom coś napiszę za to "hę", ale tylko do szuflady. Miłej niedzieli.

Odsypiasz tańce i hulanki do białego rana? 🙂

@TylkoJestemOna Lubiłam łazić po drzewach. Do czasu. Do czasu, kiedy jeden z nich mnie nie zrzucił. Podniosłam się, ale źle się czułam. Podreptałam do domu. Kedwo przebierając nóżkami. Był środek lata, a mnie trzęsła febra. W domu spotkanie gospodyń miejskich. Zmierzyły mi ciepłotę ciałka. Gorączka! Rodzicielka opatuliła mnie kocykami, dała lek i wtedy porwał mnie Morfeusz. Tylko jemu opowiedziałam o drzewie a on wytłumaczył, że niektóre drzewa są dzikie, nieujarzmione i niedotykalskie! Lubią tylko lekkie przytulanki i szepty o poranku. Morfeusz to klawy gość, wszystko mi wytłumaczył. Spałam długo. Długo. Długo. A gdy się obudziłam byłam już dorosła. Pozdrawiam.

No jasne, inaczej zarośnie, zapomnieniem, obojętnością, nudą i pokrzywami.

😁😁😁😁

@Berenika97 Za brak tytułu minus. Za pointę duży plus. Pozdrawiam.

z dedykacją uważaj na podskórne ładunki kiedy zaczyna przykładać, a ty przeprosisz za bliskość już będzie wiedział że go wpuścisz zacznie słodko, gładko, coraz mocniej nie oszczędzi gestów dla pragnień poczujesz wszystko rosnące najszybciej w największość wyrżnie pełne skrawki, będąc pod głodem (szukałaś uwagi? dostaniesz jej najwięcej) z intensywnością spoi mdlącą obsesją i umysł i serce (Ona od siebie nie boli ból to Jej brak, bezsilność, to krzyk, nie•cisza której się boi) Ona jest siłą - otwiera, dotyka ale nie szarpie blizn nie zlizuje łapczywie (do) krwi i łez trwa pod granicą szanując każde zamknięcie próbuje ale cierpliwie czeka w nadziei z bezpieczną przestrzenią a przy tym wnętrze własnej kieszeni drugiemu poświęci na chusteczkę bądź czujna, jeśli najgłośniej rzuca "kocham" już na dzień dobry najpewniej a zapisuje cię nocą bo wie, jak wielką ma moc wsennie _ stąpa po twojej poduszce i czujesz go takim przyśnionym, prawda? odbierasz jakby był w tobie, widzi jak nikt co ukrywasz ("bratersko" otula cię najgłębiej_) *** ech, Mała, wiesz jak łatwo cię Zczytać?? *** proszę, obudź się! życie to nie dziurawa sieć! jest morzem możliwości pływaj choćby niezdarnie chwytaj dla siebie, w siebie patrz bolesne? zrozum, przytul, łagodnością lecz a wszystko odnajdziesz w i dla miłości oddawaj i dziel ♥️❤️ dla S.

@Annna2 Jakim kierujesz się wzorem przy pisaniu villanelli? Bo nie zachowujesz średniówki, która jest niezbędna. Napisałam tylko dwie villanelle, więc nie jestem ekspertem, ale poszperałam w necie i wszystkie villanelle mają zachowaną średniówkę. Czy to oni robią błąd, czy Ty? Pozdrawiam.

opar nad łąką zroszone pajęczyny srebrzą się w słońcu

@wierszyki Dwa słowa - podoba się. Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. poetycko i pięknie

Witam - też tak sądzę - miło że zajrzałeś - Pzdr. @Leszczym - @Rafael Marius - dzięki -

@MIROSŁAW C. dziękuję

@Annna2 To się czyta z przyjemnością. Pozdrawiam.

Witam - miło że czytasz - dziękuje - Pzdr.

jeszcze trzymamy się dłońmi jabłoni obrazem i słowem niedospania bezwstydne między deszczami meteorów wyśpiewanych z prędkością światła biografii bogu świeczkę i diabłu ogarek tam gdzie rozkołysane gwiazdozbiory ścielą niebo udaną puentą orkiestra szkocka w kiltach z czerwonych krwinek gra na dudach

Witam - zgadza się o to chodziło - dzięki za czytanie - Pzdr. Witaj - niby tak - ale rosołek niedzielny smakuje - życie - Pzdr.

Na drodze po której wciąż jeszcze idę. Ciebie noszę, jak melodię con moto. deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię. Drzewa dzwonią w tonacji cis-moll. Lotna zieleń barw mimik tą złotą, na drodze po której jeszcze w idę. Wiem- banał jak wierzba płaczę. Liść derwiszem, tak jakby przed burzą, deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię. Mój świat jak walc w sam takt con amore, osłodzić czas, niczym os patoką. Po drogach po których jeszcze idę. Mijane drzwi, już nie zachodzę. Sad i ogród nocą tylko chłodną, deszcz wyżłobił dawno drogie mi Imię. Kocham wiem- tyle tylko mogę. Tambur sempre tu ciszą blaszaną. Na drodze po której jeszcze wciąż idę, deszcz wyżłobił na niej Twoje imię.