Cała aktywność

@Nata_Kruk to fajnie, dzięki. pozdrawiam!

@aniat. To jeden z tych wierszy, które poszukują obecności, przywołują ludzki dotyk, patrzą na prosty gest, na cielesny wymiar istnienia. Ma w sobie przy tym lekkość, która potrafi zatrzymać i przyciągnąć oddechem obrazów, które słowa w nim spinają w sens, sens szeptu.

@Nata_Kruk Tak, owszem, próbujmy.

... ku mądrości.. poetyckiej... (?)... :) ok. próbujmy.

@Nata_Kruk Czyli nawet można odważyć się stwierdzić że tekścik się trochę udał :)) Choć nie musiał, bo ja dążę właśnie od jakiegoś czasu ku mądrości poetyckiej :)

... ten fragmencik "zagrał" mi

... to.. raczej samemu trzeba poddać weryfikacji.

Bereniko... Twoje.. "Od końca".. z ogromnym wyczuciem podane, jest takich dzieci.. ciągle zbyt wiele.

... nie zapominajmy, że obok jest ktoś, kto ma swoją wrażliwość, delikatność, uczucia... Andrzeju... osobiście, wręcz nie cierpię tego słowa, tym bardziej w tym kontekście... czytam... rozejrzeć... :) Pozdrawiam.

* * * z zasłony nocy natura bierze oddech w promykach światło * * * horyzont w brzasku słońce przebija chmury niepewność w drodze listopad, 2025

@Kwiatuszek @Toyer Dziękuję za odwiedziny 🙂 Pozdrawiam! @Toyer Cieszę się, że przypadło do gustu:-)

@KwiatuszekSympatyczna bajka - ma w sobie dużo ciepła

@Waldemar_Talar_Talar... @Berenika97... za.. pierwsze......... za.. świetne - dziękuję. @Konrad Koper... @iwonaroma... kłaniam się.

@Tectosmith Dokładnie tak jest! Bardzo trafne i fajnie opisane poetyckie przemyślenia. Pozdrawiam 🙂

@Kwiatuszek @Leszczym Bardzo Ci dziękuję za serduszko:-) Pozdrawiam 🙂

Waldku... to wszystko na zimę - w piwnicy, super.... dałeś trzy 'obrazki'... i gdyby 'w środku'... coś innego, zamiast.. że są, leża tam...

Pewna Sowa zwichnęła skrzydło. Dzięki temu nie mogła fruwać. Zyskała jednak dar biegania. No i biegała wesoło. Jednakowoż pnącza okolicznych krzaków, wyszarpały połowę piór. Przez to zmarzła jak jasna cholera. Biegała więc raźniej i szybciej, dla rozgrzewki, tym bardziej, że była lżejsza. Wtem walnęła głową w drzewo i odpadło jej połowę dzioba. To ją nie zniechęciło. Nic a nic. Hu hu. Ani ociupinkę. uj z tym. Zaczęła biec dalej, by radować świat swoim widokiem, lecz potknęła się o wspomnianą połówkę, by załamać drugie skrzydło. Hu hu. Po co mi. Pomyślała logicznie. Ponownie biegła dalej. Aż złamała nogę. Świr świr. Zaćwierkała, bo się nauczyła, w międzyczasie. Skakała na jednej. Hej siup. Hu hu. Hej siup. Z przyczyny wstrząsów, pogubiła resztę piór. Przy okazji złamała drugą nogę. To ją też nie załamało. Wczołgała się na wzniesienie, by zjechać na dupie, zamiast biegania. Aż w końcu jednak się zdyszała. * Wtedy przyszła mysz. Pogadali. Mysz dowiedziała się wiele ciekawostek, z życia swojego wroga, a sowa zaspokoiła nie głód... (bo myszy i tak by nie dogoniła, gdyż nie miała jak) ...lecz ciekawość, jak to życie, takich obiadów upływa. Wcale też nie takie, siup siup. Mysz sowę podnosiła na duchu, i odwrotnie. Tylko duch narzekał, bo musiał dźwigać naprzemiennie. I tak, od pi pi, do hu hu, Zostali przyjaciółmi. Do czasu.

@Konrad Koper... ostatni wers... do korekty, jak dla mnie...

@Tectosmith... cieszę się, że oszczędność słów/formy spodobała się. Również serdecznie pozdrawiam.

@Ewelina może to lepiej że nic nie przecina , taki kosynierski romantyzm to nie super

... fakt... tak właśnie bywa... :)

... a gdyby gdyby się rozglądnąć spojrzeć poza … zrobić dla siebie to co zatopione w niemożności kochać świat mimo... może życie smakowałoby jak kasza manna z sokiem malinowym zrobiona przez mamę może może warto … nie zapominajmy o sobie 11.2025 andrew Sobota, już weekend

@KOBIETA Mądrość mędrca jest cieżkością ksiąg, mądrość ideologa jest mądrością tez, mądrość księdza jest mądrością sumienia, mądrość związkowa to mądrość bycia w razem i wspierania się w przede wszystkim trudach, a mądrość poety / poetki to mądrość lekkości, rokoka, baroku, stylu, słów i wyrażeń i tym podobne. Tak bym to generalnie widział :)) @KOBIETA Mądrością może być to, aby cechom swojego charakteru i swojej mądrości odpowiednio wybrać właściwą rolę. To tak jak Maria Antonina Aystryjaczka powinna zostać aktorką, a nie Królową, a Jerzy Waldorff wielkim politykiem światowej sławy, choć on akurat dobrze wybrał swoją rolę.

Czy potrafisz tak się zapomnieć, by dzień zostawić za plecami, by godziny nie uwierały, w ciszę zaplątać się czasami? Wsiąść do pociągu bez bagażu i w szybie odbić swoje myśli, które rozpłyną się w pejzażu miasteczek, pól i sadów wiśni. Potem wysiąść w miejscu nieznanym, gdzie nie pamięta się imienia, a drogowskazy pchają prosto w stronę miękkiego nieistnienia. Tasiemką drogi związać kroki, by nie kusiły do powrotu, w miejsca za ciasne przez nasze myśli i dni z bezsensem tkwiące w roku. Dogonić siebie za zakrętem, swoim widokiem się ucieszyć, ruszyć pod rękę w dalszą drogę i w zapomnieniu lekko zgrzeszyć.

@Leszczym No właśnie! Toyer doskonale to ujął :) w zasadzie należało by sprecyzować czym jest ta „mądrość”.? :) na pewno nie racją.! pozdrawiam :)