Cała aktywność

@Jacek_Suchowicz Już ja widzę jak kręcisz głową, tak samo jak Twój piesek z awatara :)

@TylkoJestemOnaBardzo dziękuję! Muszę przyznać, że świetnie odczytałaś przedstawioną relację między meżczyzną-wojownikem a kobietą. I jest tu też zabawa człowiekiem.

@Alicja_Wysocka i podziabałaś :))))))))))

tak było jest i będzie póki będziemy kupować hasła w środku puste i kurz w nich opadł nic nie znaczących omamień garstka jak Schrödingera w pudełku kota to demokracja wszystkim pozwala głupoty wciskać i mózgach mieszać i znów podważę prawdę nam znaną czy demokracja to system piękna pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz Jacku, a nie wiesz może, kto mi radził podziabać prozę? I co teraz? Dziękuję :)

@RomaFajnie, że jesteś! Lubię Twoje wiersze (chyba się powtarzam), ale pobudzają komórki neuronowe i tworzą nowe połączenia neuronowe w mózgu. :) To żart, ale nie do końca. Twoja poezja to przede wszystkim poezja serca i ducha. Pozdrawiam. :))

Oksymoron wątpliwej idei. Wiersz ciekawy, pozdrawiam!

Ogolony jak łysy koń, zagłębiony w życia ton, spłodziłem wiele dzieci a nie mówię, że źle mi Jeżdżę konno po wsiach życia biegam nago po bezdrożach, a znajduję chwast by go rwać i rosnąć, jak Nabuchodonozor By dorosnąć do dnia, w którym skoszę trawę, wytnę krzewy i wyrąbie wysokie drzewa By bez przeszkód iść płynąć z prądem dni i nie patrzyć w przeszłość myśląc o wieczności

@MIROSŁAW C. :-) Dziękuję za komentarz, pozdrawiam!

ładnie jakby nie Twoje a Twoje to echo w masce - w stylu siekanym ale rozumiem czasami trzeba po kobiecemu uczucia znane i gołąbeczek coś przyniósł z nieba :))

@Roma A ja dziękuję, że częstujesz nas świetną poezją !

spotykamy się na granicy światła i półcienia ty milczysz - ale ja słyszę dawne rymy jak szelest skrzydeł, które ktoś złożył na dnie szuflady gramy w zielone, a liście już dawno opadły goniąc króliczka odkrywam, że to nie on biegnie ale czas, który nas sprawdza a jednak - w każdym zdjęciu, które przysyłasz, czuję echo dawnych sonetów, ukrytych w cieniu Twojej dłoni więc jeśli jesteś maską - to wiem, że pod nią wciąż oddycha ten sam człowiek który kiedyś przynosił mi wiersze jak gołąbeczek na parapet

@Berenika97 Bereniko. Piszesz jak piszesz. Zawsze bogato, pięknie, subtelnie, głęboko. A ja słowo o Fryderyku Nietzsche. Przestudiowałem go na wylot. Prekursor wielu nurtów filozofii - egzystencjalizmu, postmodernizmu czy psychoanalizy filozoficznej. Człowiek szalony nowatorstwem myśli i osobistym dramatem. Dla mnie to wielki filozof !!! Tak nie a propos wiersza, ale myśli mną szarpią..... Wybacz, Bereniko.

@Annna2 Aniu. Tu mnie oszołomiłaś wspomnieniami. Czytałem Puszkina, Jesienina, Dostojewskiego w oryginale. Nigdy nie zapomnę wspaniałej powieści "wspomnienia z domu umarłych" polakożercy niestety, Dostojewskiego. I Jesienin " miły sercu brzozowy lesie i ty, ziemio, wy jałowe piaski wobec ludzi odchodzących w mgłę siną swego smutku ukryć nie mam siły " ( z pamięci więc może coś pokręciłem). Pachnie Twój wiersz wspomnieniami.

@UtratabezStraty Nie załamuj się, nie rezygnuj. To, co ma wartość, nie przychodzi łatwo. Agnieszkę masz mocno osadzoną w głowie, myśl jak ona Ale bardziej ciekawa będzie książka czy opowieść. Podnieś rękawicę! Dobre chęci, to połowa pracy :)

@Czarne Słońce Trochę nostalgiczny, trochę młodzieńczy. Ładne obrazy: chmurka, słońce, gwiazda. Jest rytm, jest miękkość, łatwo się czyta. Raz chmurki, raz słońce, a jednostajność byłaby nudna. To jest dokładnie sedno. Delikatny, jak wspomnienie pierwszej miłości.

@Szejker Ładny obrazek - zwykła rzecz nabiera wartości przez to, że ktoś nam ją podarował. Płomień pamięci, nie tylko ognia. Dobrze, że wiersz pokazuje płomień jako coś dobrego, a nie dla dymku z papierosa.

@Berenika97 Bereniko, piszesz o męskim micie wojownika i kobiecym „odczarowaniu” tej maski. Temat dziecka i niewinności chłopca wyszedł Ci trochę podświadomie. Bardzo mocny obraz - chłopca pod zbroją czuć aż do serca. Masz rację: miłość nie jest grą, ale siłą, która zmienia wszystko. Twój wiersz daje do myślenia zwłaszcza w tych trudnych czasach, gdy każdy z nas martwi się o przyszłość dzieci.

Fajny wiersz. Pamiątki mają moc... przypominania, w pewnym sensie są "magiczne". Takie malutkie artefakty zabierające nas do minionych dni, osób, miejsc.

być zmuszonym by przestać być tu i teraz uzupełnianie coraz większych braków cech rzadkich potrzebnych do tworzenia wyższych uczuć w strukturze czucia głębokiego ktoś nie wie ktoś nie chce wiedzieć ktoś ma to głęboko wiadomo gdzie ktoś inny zginął ktoś inny zaraz zginie ktoś już nie chce żyć ktoś jeszcze chce ale… my spokojnie wyłączamy tv wyrzucając z siebie nadmiar zbędnego czasu oni dogorywają między zgliszczami swojego świata przechowując pod wyschniętą skóra kilka najważniejszych wspomnień na koniec

Po co mi zapalniczka? Po co mi zapalniczka z Paphos? Nie palę na co dzień - Słaby podarunek. Lecz płomyk czasmi się przydaje. Postawię ją na półce na widoku. Kiedy akurat potrzebuję iskry, nie mam jej przy sobie. Wtedy sobie o niej przypomniam. Wracam do domu i patrzę na nią. Wiem że gdy znowu będę jej potrzebował, nie będzie jej ze mną. Koło się zatacza. Zapominam o niej, lecz ciągle sobie mam ją w głowie. I osobę od której ją dostałem. Może to nie taki zły podarunek. Chyba o to chodzi w pamiątkach.

zimny poranek odbicie siwej czapli dygocze w wodzie fot. JWF

Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to... Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich. nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale... Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci. Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości - gdy się jej nie rozumie. Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY. W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.⭐ Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :) 🍀🍀✌️

@Annna2 dla mnie jesien to czas starości, zima - śmierć/obumieranie. Wiosna wiadomo - życie. Widzę wiosnę jako zmartwychwastanie lub tu w doczesności- młodość. Lato to ten stan przed i po... Uściski, dziękuję za Twoją obecność pod wierszem 💚 @lena2_ dziękuję Lenko 💞 @Alicja_Wysocka Bardzo podoba mi sie to sformułowanie. Dziękuję, że jesteś tutaj 💕