Cała aktywność

Witaj - mi wers o którym wspomniał tie - break też się podoba - ładnie to brzmi - \ Pzdr.

Witaj - sen w różowym płaszczu - urocze to - Pzdr.

zaglądam do marzeń nie znajdują snu który byłby blisko widzę go często w parku przechodzi w różowym płaszczyku rozgląda się z ciekawością świata nie wiem czy mnie dostrzega a ja ja podziwiam i snuję myśli które czasami są śmiałe pewnie nawet zbyt śmiałe marzę może kiedyś … 2023 /25 andrew

A nam o rajcy Rapaport i Bynik – skiny, bi trop, aparycja Romana.

To jest bardzo ładny wers, który rekompensuje i stanowi pozytywną przeciwwagę dla wcześniejszego malkontenctwa.

@Waldemar_Talar_TalarTo prawda. Nawiązanie kontaktu ze swoją przeszłością, konfrontacja z własną pamięcią, wymaga nieraz ogromnej odwagi. Nie chcemy stanąć oko w oko ze swoimi błędami. Nie chcemy też tych dobrych wspomnień, bo żal, że to już minęło. Może to też jest jakiś etap dojrzałości - akceptować przeszłość i emocje, które z nią powracają. Wiedzieć, że one są częścią nas i że uciekanie od nich jest niemożliwe. Ten wiersz jest bardzo prosty, ale jakoś mnie tak dzisiaj poruszył... :)

do poduszki wspomnień się przytulił - czuł że chce mu coś powiedzieć jednak nie pozwolił jej bo poczuł że nie da rady że na pewno się rozpłacze pogłaskał ją tylko i rzekł czasu nie zawrócisz niech tak zostanie a będzie lżej

@Waldemar_Talar_Talar Nie tylko na czasie...

@Berenika97 Tak, zauważyłem, też tak lubię :)

@Leszczym Słuszna uwaga. :) Dziękuję! To słowna zabawa, która ma przedstawić wieloznaczność naszego języka. Tę "mini-recenzje" mozna zinterpretować na 3 różne sposoby. :)

Ciemna wilgoć o zapachu świeżego śniegu, Snem zatrutym za dnia zaspokojeniem władzy, W świetle ekranu wciska się do krwiobiegu Jak ślad buta na twarzy, ogniem białej sadzy. Odmienieni przez przypadki kulawej fleksji, Wycięci przez krzywe nożyczki poprawności, Ruchem wahadła mierząc półtony refleksji, Przegrywamy swój świat, nie mając już wartości. Spójrz na sad i obejmij teraz zapach drzewa, Policzkiem skupionym na miękkości mej dłoni, A zima minie, jak potok, który rozlewa Pożogę wiosny w żywicy twojej jabłoni.

@Berenika97 I wykrzyknik :))

@Zawierucha7 Kosmos :)

zaćmiłaś rozum uprowadziłaś serce oplotłaś sobą me ręce więc nie rozumiem czego pragniesz więcej przecież oddałem ci miłość nadzieje i wiarę, najcenniejsze co posiadałem więc wytłumacz mi kochana czemu masz smutną twarz od rana czemu się nie uśmiechasz i na słoneczny dzień narzekasz

@Vasiu Super :)))

@Leszczym Dlatego bardzo cenię szczere komentarze i cieszy mnie, że wiersz trafił na swojego czytelnika. Takie reakcje naprawdę dają motywację do dalszej pracy nad warsztatem. Dziękuję.

@Peraspera :)))) Jota w jotę poeta / poetka :)))) @Peraspera A co do farb, tutaj w naszym kraju jeden z najlepszych na świecie prymitywistów niejaki Nikifor wyblakł, bo mu nikt przez 30 lat malowania arcydzieł nie dał na dobre farby :))))

Witaj - dużo doświadczyłem w swoim życiu to prawda - staram się pisząc pokazać świat taki jaki jest - staram się by czytelnik nie błądził tylko znalazł coś w tym pisaniu by się nie nudził - Pzdr.uśmiechem.

@Mitylene piękne okruszki.! I wiersz :) pozdrawiam :)

@Tectosmith To nie jest zaskoczenie. Udał Ci się wiersz bardzo. Tylko widzisz reguła forum jest czasem nieprzychylna. Codziennie pada tutaj kilkadziesiąt tekstów. I ciężko się w nich orientować. I bardzo łatwo z jednej strony z uwagi na zależności i koneksje przecenić, a z drugiej pominąć, nie zauważyć, nie dostrzec. Ubolewam nad tym ://

@Leszczym Dziękuję, to naprawdę miłe i zaskakujące. Cieszę się, że doceniłeś także moje zdjęcia.

W tym jak w tysiącu poprzednich wierszy / tekstów / notatek założyłem nową maskę i odnalazłem w sobie kolejną cząstkę własnej osobowości i być może nawet będę ją drążył Gdybym poszedł z tym do szpitala głowy i zrobił z powyższego faktu nie ok problem dostałbym tam wyrok – diagnozę osobowość mnoga ewentualnie przez wzgląd na arty schizo artystyczne (jeszcze by mi kazali uważać i opowiadać na około że diagnoza to nie wyrok) Czasem myślę i wracam wspomnieniami ku tamtym rewirom i widzę w nich: dom niespełnionego artysty dom niespełnionego szamana dom zapomnianego wodzireja dom źle odbieranego mistyka dom człowieka nieopłaconego Jakże czasem za łatwo: o najróżniejsze nieporozumienia o wielkie braki na brakach łączy o bardzo daleko idące nadintepretacje Miej w głowie, że tutaj gra zawsze idzie o wielką stawkę nie daj się więc życiu – moja rada – ocykać !! Warszawa – Stegny, 17.12.2025r.

Dobrze napisane. Bez dwóch zdań!

@Mitylene Ten wiersz ma piękną, melancholijną atmosferę i bardzo poetycką wrażliwość. Zakończenie - imię wołane przez "dogasające w słońcu echo" - to obraz pełen tęsknoty i bezradności. To próba dotarcia do kogoś, kto jest poza zasięgiem. Podoba mi się. :)

@Berenika97 Dziękuję!! A i tak później więcej Greków służyło po stronie Dariusza niż Aleksandra (przynajmniej tak wyliczył jeden z biografów Aleksandra). Pozdrawiam