Cała aktywność

Dasz mi wiarę? Że ten wiersz jest jak każdy mój inny i powstał niechcący? Przypadkiem wpadłem na pomysł notatek. I przypadkiem zacząłem je pisać, z czasem coraz ich więcej. Niechcący pisanie kontynuowałem. I nawet niespecjalnie tego nie przestałem czynić. I zupełnie niechcący się i w tym nie poddałem. Nie mając nawet takiego ewentualnego zamiaru popadłem niniejszym w kontrowersję. Kolejną zresztą. Kolejną dużą. W wielką jej wersję. Świat bardzo lubi ogromne i liczne wersje kontrowersji. Ale dlaczego? Otóż, stało się tak dlatego, że ten świat chce ciebie i mnie i ich widzieć tylko w zdeterminowanych spodniach umyślności. Świat rozkochuje tylko celowany, bezpośredni zamiar. Ale dlaczego? Otóż dlatego, że w ten oto wymyślny sposób jest światu możliwym sobie z tobą poradzić. Tylko w ten sposób każdego łatwiutko capnie. Warszawa – Stegny, 22.11.2025r.

żyję na swoją miarę czasem próbuję siebie przerosnąć ale ile można stać na palcach

@Dekaos Dondi Wiersz z białymi kotkami o terapeutycznym działaniu. Jakby go nie czytać to jest on przytulny:);)

@Kwiatuszek Niestety tak..

Aj, cne media! I demencja

Ot, Kajetan zły był - zna tej akt, o!

Zostawię tak jak jest Nata, ta kupa może mieć dwojakie znaczenie jak to we fraszce bywa, czytelnik ma wybór co z tym zrobić. ;)))

@Arsis jestem taka dobra dusza, no co ty:) @Arsis ładna muzyczka, słodka:)

@Nata_Kruk ...miejmy nadzieję, że długotrwały...:)

@Nata_Kruk ... po cóż ramka myśli się budzą już kolorami czas zapełniają to w takich chwilach z nadzieją wstają kawkę z ciastkami w mig szykują spojrzenie czułe podarują ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Somalija piosenki, powiadasz? @violetta @Somalija

@Arsis No nie bardzo, bo będziesz jej przesyłał piosenki, więc też się upomnę...

jest zbyt późno na poranną kawę miasto zbliża się nieubłaganie słońce błądzi między taflą nieba a błotnistym obłokiem kałuży zmieniam obiektyw każda para oczu gubi się w na ulicy spoglądamy na siebie ostatecznie

@Somalija i chcesz mnie z nią zostawić samego? ale ja się nie dam. nie dam się i już

I, ot, siur w rui stoi!

@Amber–Dzięki:)– "Schizofreniczna oryginalność" Faktycznie. Nie pomyślałem w ten sposób:)–Pozdrawiam:)

Juty demonom edytuj Juty demagoga - medytuj!

Tak też mogłoby być :) Różne są góry, są i strzeliste. Mi się zwykle widzą bardziej dalekie czy trudno dostępne. Wierzchołki akurat to nie zawsze szczyty gór. Jak wytuszowane gałązki choin, ze śniegu w górach prężą się śmiałe. Jeszcze dziś stopą nikt dróg nie zmierzył. Tylko gałązki przebiły dale. Może bliższe by było coś takiego, trudno mi to uchwycić : same wierzchołki z posypanych śniegiem gór liczą się drzewa Pozdrawiam 🌼 U nas biało. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk takie domowe prace są fajne:)

@Nata_Kruk To krótki, kameralny wiersz o smutku, który gęstnieje między strofami i próbie ratunku w sztuce. Jest trochę melancholijny, trochę figlarny. Posługuje się ładnym pomysłem metapoetyckim i zwieńczony jest ciepłym finałem.

Śnienie między strofkami warstwi się smutek wciąż jesiennieją dni zadumane niepewny ranek przycupnął w norze a czas dla zbytku w odcieniu szarym wybudzam farby by na palecie zmieszać kolory lepiej niż w głowie sztaluga pląsa już uśmiech na niej czy zechcesz teraz ramkę dorobić ? listopad, 2025

Jeśli słowa są motylem, który nie doświadczył bycia poczwarką, być może wzlecą — lecz prędko spadną.

Ładnie napisane o tym, co często wraca, a chciałoby się, żeby jeszcze częściej:). Pozdrawiam

@violetta... tak, widziałam osobiście, albo.. klapki na szlaku na Rysy, czy Zawrat... szok.!!! @Amber.... po trosze.. prawda i prawie.. na żywo... ;) dziękuję. @Berenika97... wobec tylu zdołowanych treści, miewam czasami ochotę na coś lekkiego i spróbowałam ociupinkę logiki w tym zachować. Kto tu gUpi... pytanie bez ścisłej odpowiedzi, w zasadzie każdy chyba może sobie je mruknąć po cichutku... ;) Bardzo Ci dziękuję za rozwinięcie temaciku. @Łukasz Wiesław Jasiński.. kłaniam się. Ślę pozdrowienie.

... już pierwsza strofka dała mi przyjemny spokój... :)