Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cała aktywność

Kanał aktualizowany automatycznie

  1. Z ostatniej godziny
  2. @Annna2 @Annna2 dziękuję Aniu, ze jesteś !!! tak mnie zaatakowała ta grypsera. wspomnieniami po dziwnych ludziach. to jest swoisty, zamknięty świat, czasami bardzo inteligentnych ludzi. indywidualistów którzy integrują się w obcej im duchowo strukturze, w oporze przeciw "tyranii" władzy. kiedyś, z ciekawości drążyłem ten temat. doświadczenia ambiwalentne. dziękuję bardzo Aniu.
  3. A "na ty" tumani nam u tytana. - Utył, a da - gadały tu? - Tunele nut?
  4. @OREGON wiesz dźwiga jakby cały ciężar jestestwa. Niesamowicie oddaje szaro- burość zmęczonego życiem do cna, człowieczego wnętrza. Bardzo wymowny. Świetny ! Witaj na portalu, ukłony :)
  5. Osa lata, a ta: "las, o..."
  6. Marianne_

    Ada ryby łowi?

    Utka i mat - unikam: siatka na ryby, ran akta, i smaki nutami aktu.
  7. @huzarc dziękuję drogi Kolego za komentarz ! @violetta to dzięki Bogu. koniecznie śpiesz się z ogrzewaniem domu !!!!!
  8. @Migrena gardło nie boli i nie mam gorączki, ale czuję zatoki przeziębione od wiatru i zimna:)
  9. Marianne_

    Z raju tu jarzmo.

    Puk skupu: jarzyny z raju - puk/ skup. Na suto z kotła: dał to kotu San.
  10. @violetta druga młodość ? ale to pięknie powiedziałaś !!! to powiedz jak się czujesz ? @Marek.zak1 Marku. życie grypsujących więżniów bywa bardzo ciekawe. bo to barwni ludzie są. najgorsi są sadyści, bezwzględni mordercy i ci co krzywdzą dzieci. to już samo dno dna. dziękuję.
  11. @viola arvensis Wiolu. Ty wiesz jak bardzo lubię Twoje komentarze. integrują mnie z samym sobą. bo Ty jesteś piękny poetycki duszek. dziękuję :)
  12. U ciebie się dzieje, jak gdybyś przechodził drugą młodość:)
  13. Śliwy się łamią pod ciężarem córek. Łamię się ja, pod wieku ciężarem. Widziałem tęczę nad mym domostwem. Nie było to budujące, To kolory wstążek na grobowym wieńcu.
  14. @[email protected] lubię ją, z wzajemnością z resztą :) Dziękuję za odwiedziny Grzegorz! @MIROSŁAW C. podobanie zawsze miłe :) Dziękuję, pozdrowienia.
  15. @Annna2 tak wyślę ci „wiadomości monarchistyczne” gdzie jest o nich więcej. Niestety obydwaj bracia zmarli bezpotomnie. Dołowało mnie też moje środowisko numizmatyczne niepochlebne recenzje mojej pracy na forach dyskredytowanie mojej pracy przez profesora Paszkiewicza który uchodził za znawcę tematu odwdzięczałem się swoimi artykułami gdzie wytykałem im błędy. Między innymi napisałem obszerną recenzję na temat pracy Dyrektora Muzem Etnograficznego w Krakowie Edwarda Waligóry która zamknęła mi drogę do publikacji w zapiskach muzealnych w całym kraju. Na koniec profesor od Rzymu napisał że jak się ma takie pieniądze na zbiory jak ja to nietrudno taką pracę napisać, dopiero kongres z uznanymi sławami historii piszącymi o między innymi o pańszczyźnie podreperował moją psychikę.
  16. Marianne_

    A na rzęsy...

    I na rzęsę zrani.
  17. Marianne_

    Suszarka, jak raz

    Zaraz, suszarka; jak raz susz, a raz.
  18. @[email protected], @Waldemar_Talar_Talar, dziękuję
  19. Berenika97

    Limeryk - Kawka

    @Nata_Kruk Świetne, lekkie limeryk! Pozdrawiam To nie limeryk - ale kawka inspiruje! :) Wacek z Chodcza, znawca ptasiego życia, kawkę obdarzył workiem pszenżyta. Lecz gdy go dziobnęła w palec, rzecz zrozumiał doskonale — że z nią żartować to czysta głupota.
  20. nieporadnik

    Ada ryby łowi?

    Im, Ala, sierżant Etna żre i ...
  21. Dzisiaj
  22. Ulu, z Asa hardy homo. Hydra hasa, Zulu Alu, hardy helota ma jaja. Matole, hydra hula!
  23. @Corleone 11 Napisałeś prozę, która żyje w napięciu między tym, co było, a tym, co może być. I w tym napięciu jest cała prawda o relacjach, które próbujemy odbudować po zerwaniu. Najbardziej fascynujące jest to, jak subtelnie pokazujesz zmianę – nie przez deklaracje, ale przez detal. "Uśmiecha się inaczej niż wtedy" – jedno zdanie, a w nim cała przepaść czasu i doświadczeń. Oboje wiedzą, że są już innymi ludźmi, ale próbują odnaleźć w sobie tamtych, którzy się kiedyś spotkali.Dialog jest znakomity – oszczędny, pełen niedopowiedzeń. I ten finał. Białe anturium w doniczce. Nie róże, nie bukiet – kwiat w doniczce. Coś, co wymaga opieki, czasu, codzienności. Bardzo mi się spodobało.
  24. I z dna wył: Komu jarzyny z raju mokły? Wandzi?
  25. nieporadnik

    A na rzęsy...

    Iza rzęsę zrazi A ławy, rzęsę zrywała? A łapy, rzęsę ...?
  26. @andrew - o wierszem- pięknie
  27. @viola arvensis Z podobaniem, pozdrawiam.
  1. Pokaż więcej elementów aktywności


×
×
  • Dodaj nową pozycję...