Cała aktywność

@Alicja_WysockaŻeby to faktycznie te kurki solidarne były, ale obawiam, że prędzej one sobie wzajemnie wyszarpią pióra w walce o atencję, niż oskubią zgodnie tego pierzastego lowelasa.

@Rafael Marius Jakby rozumiem, chociaż niekoniecznie się zgadzam :) Dzięki.

Przypisy urzędowe do Rozporządzenia Ministra do Spraw Dziurawej Skarpety ¹ Dotyczy również rajstop z uszkodzoną duszą oraz pończoch po przejściach emocjonalnych. ² Nie obejmuje dziur metaforycznych, duchowych ani tych w logice przepisów. ³ Dziury po kotach, psach i przypadkach losowych uznaje się za „akty natury” i zwalnia z odpowiedzialności włókiennej. ⁴ Osoby posiadające więcej niż pięć par skarpet z ubytkami mogą ubiegać się o status Kolekcjonera Strategicznego. ⁵ Naprawa dziur domowym sposobem (igłą, szydełkiem, zaklęciem) wymaga zgłoszenia do Wydziału Działań Naprawczo-Magicznych. ⁶ W przypadku stwierdzenia nielegalnego łączenia skarpet w pary – przewiduje się mandat w wysokości jednej nowej pary. ⁷ Wnioski o amnestię dla dziur przedawnionych należy składać do dnia 31 grudnia roku bieżącego, w godzinach od 8:00 do 8:03. ⁸ Wszelkie próby cerowania bez zgody urzędu traktuje się jako zamach na system. ⁹ W sytuacjach wyjątkowych (np. Wigilia, melancholia, niedziela) dopuszcza się symboliczne zszycie sercem. ¹⁰ Wzory formularzy można pobrać w Biuletynie Informacji Oplotowej (BIO) lub z internetu, jeśli akurat działa.

Piękny poetycki przekaz wewnętrznych zmagań, wspomnień i podróży w głąb siebie:):) z podziwem:) pozdrawiam:)

Po widok - powidok.

@Alicja_Wysocka Dziękuję Alicjo:):) @Berenika97 Bereniko, jak Ty potrafisz wiersz przeniknąć i pięknie go skomentować:):) dziękuję:) @Migrena O dzięki za uznanie:):) ja natomiast podziwiam Twoje misternie rozbudowane metafory:):) @viola arvensis Cieszę się Violu, że się spodobało:):) serdecznosci:):)

Trzeba korzystać z życia póki można.

mowa wrodzona

Takie miejsce się podoba. Czuć wolność. Gdzie cień jest dokumentem a nie papier, plastik, czy ekran telefonu z numerem pesel, symbolem obozowego zniewolenia. Ja odbieram Twój wiersz pozytywnie, ale taka już moja natura, że lubię kołysać się na radosnych falach.

usta mogą milczeć w oczach blejtram z płótnem

Tu z rana: conieco poukładana - dał ku opoce i noc - a... na rzut.

Mą ci woda

@obywatelDziękuję i pozdrawiam:) @Berenika97coś w tym jest Dziękuję i pozdrawiam:)

Mam jeszcze kilka pomysłów, może zgłosić? 1) Nowy przepis: skarpetę z dziurą zarejestrować w czterech egzemplarzach - dwa do archiwum, jeden do "muzeum absurdu.” 2) Niechaj każda dziura dostanie własny formularz i numer rejestracyjny. 3) Nie zapomnieć dowodu osobistego, względnie paszportu 4) Konieczne będzie zostawienie odcisków palców 5) Nałożyć podatek za nadmiar (w zależności od wagi) 6) W przypadku skarpet bez pary, obowiązkowe szkolenie z integracji społecznej. 6) b A gdyby skarpeta jednak odnalazła drugą - trzeba będzie ją natychmiast rozdzielić, bo zgodnie z ustawą z 2025 roku, nie można łączyć odpadów tekstylnych w pary. Rozporządzenie Ministra do Spraw Dziurawej Skarpety (Dz.U. nr 1, poz. 13) (Małym drukiem, koniecznie)

Mąciwoda. Szumowina: szum o wina. - Posiedzenie? - Po siedzenie. Wszystkowiedzące: wszystko wiedzą C(e). Plenipotencja.

@Berenika97wszystko zależy od szczęścia :), bo można i też pogadać :) Dziękuję i pozdrawiam:) @MIROSŁAW C.to prawda, bo jak coś wspólne, to niczyje :) Dziękuję i pozdrawiam:)

@huzarcTrafna diagnoza.

@tie-break Pytanie o tożsamość są już rzadkie. Ludzie nie chcą się definiować, chcą się oglądać.

Czuwanie przy umierających jest doprawdy nieciekawe dla postronnych. Nie ma w nim miejsca na kołysanki. Zrywam zbędne dekoracje, zdjęcia przypięte do ściany; głośność redukuję do zera. Za całą scenografię wystarczy tylko łóżko, krzesło i okno, gdy jedyną namacalną rzeczą staje się czas. Czas wzbierający do ciemnych granic w nieudanych próbach zaczerpnięcia powietrza, w soplach za szybą, coraz dłuższych, z każdą minutą bliżej przedświtu. Nie biorę za rękę, nie poprawiam poduszek, zdziwiona tą współobecnością nigdy nieukończoną, choćbym powracała setki razy do tego samego obcego pokoju. Szklanka na nocnej szafce od wczoraj stoi pusta. Tam i z powrotem chodzę. Gęsta nuda oblepia kształty i kolory, a ja mogę tylko wydreptać w niej pokorną ścieżkę na drugą stronę czekania.

@huzarcWedług mnie coraz mniej czujemy się sobą per se. Naszą tożsamość modeluje sieć powiązań. To jest chyba największe zagrożenie.

@tie-break Odarcie z fizyczności postępuje, ale przez to właśnie kontakt z fizycznością wytwarza nadmierne reakcje. Z jednej strony nadwrażliwość, brak umiejętności selekcji odsiewania bodźców, a z drugiej płytkość myślenia, powierzchowność refleksji. Człowiek redukuje się do roli przekaźnika. Stąd raczej nastąpi separacja od kontaktu fizycznego. To już się dzieje, u młodych mężczyzn to już epidemia, niemożność , bo brak wyuczonych schematów- z różnych przyczyn inicjowania kontaktów i zadowalania się cyfrowymi substytutami.

był raz eRyk co chciał pisać limeryki jednak bardzo słaby był z matematyki ..... ..... i takie są tego wyniki

@Atena Koniec lata, filozoficznie podchodząc, może być tym momentem w naszym życiu, w którym zdajemy sobie sprawę z tego, że świat nie jest idealny, że mamy znikomy wpływ na to, co się na nim wydarza. To przejście od mentalnej młodości w "wiek męski, wiek klęski", jak napisał wieszcz. Zderzenie idealizmu z rzeczywistością, która wymyka się z naiwnych wyobrażeń, wpisany jest tu w metaforę przemijania w przyrodzie. Kończy się beztroska (opowiedziana wakacyjnym językiem) zaczyna walka z czasem, bólem i lękiem. To nie jest tylko dorastanie, ale także uzmysłowienie sobie, że na tym polega świadome życie. I że czas nieubłaganie płynie.

Upał, upada: blado poleciała i cel opodal bada pułapu.

@huzarcPiękny, filozoficzny wiersz. Sic transit gloria mundi. Bardzo ciekawie pokazujesz, że żywą tkanką świata nie są wybitne jednostki, lecz zbiorowość, wspólnota, która zawsze przetrwa na każdych zgliszczach.