Cała aktywność

@Simon TracyZagęściło się - łotr Orlon nie może być powieszony! Trzymam za niego kciuki. :)

oxymoron ox=wół moron=kretyn, idiota

noc pęka od syren, a ona liczy oddechy — każdy jak nabój za ścianą jęczy cegła — nawet dom ma swoją ranę woda w misce drży, jakby ktoś uczył ją strachu za drzwiami — kroki, szczęk metalu, i wchodzi cień, bez twarzy, bez pytań jego dotyk — twardy jak lufa, zimny jak stal bagnetu jej świat się kurczy do szwu sukienki, co nie pęka od wstydu kiedy wychodzi, powietrze nie wie, czy milczeć, czy płakać. ona połyka je łapczywie, jakby chciała utopić krzyk, zanim wypłynie na zewnątrz długo jeszcze śpiewają rakiety — jakby modliły się o więcej nocy. ale ona nie wie, która to już noc, liczy je jak rany — zawsze wychodzi za dużo. słyszy, jak ktoś krzyczy, albo płonie dom — tu dźwięki mają jedno imię czasem chce ciało ukryć pod skórą, szoruje się popiołem, aby zmyć błoto z duszy podeptanej przez żołnierskie buty uczy się łkać w ruinach tak, by nie poruszyć powietrza — nie chce, by zdradziło, że jeszcze jest.

@Nata_KrukBardzo dziękuję! @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Piękna myśl! @Marianne_Bardzo dziękuję!

przezwa , przeimek

@Nata_KrukBardzo dziękuję! @Krzysztof2022@jan_komułzykant@infelia@Wiesław J.K.Serdecznie dziękuję!

@Annna2Tak, chciałam zapytać o tłumaczenie i źle się wyraziłam. Świetnie to brzmi! Warmia powinna Cię ozłocić za to, co robisz. Pozdrawiam. :)))

@Nata_Kruk Fajne, jak ta gra figur i kształtów nakłada się na jesienny obraz — czuć tu zabawę słowem i kolorem. Pozdrawiam serdecznie.

@Nata_Kruk Czuć tu ciszę i obecność — jakby pamięć była światłem, które wraca po zmroku. Pozdrawiam serdecznie.

Metabolizm z wiekiem siada a szczególnie gdy podjadasz, pod ciężarem wtedy brzucha nie chce ci się wcale ruszać. wykaż zatem się odwagą, powiedz, że on siada z wagą.

@Annna2 cudnie!

ona mu daje i w samochodzie dojść czasem nawet do słowa on jednak trzyma język na wodzy bo potem boli ją głowa

słoneczny ranek słychać wróbli ćwierkanie jesień się cieszy

liście spadające tkają melodię o przemijaniu, które dźwiga zawsze ciężar wspomnień. dyrygentem — nagie drzewa, znają na pamięć jesienne chłody, zimne deszcze, rytmy życia spokojniejsze, lecz dłuższe niż to w ludziach zakorzenione. śpiewa wiatr niepowstrzymany: odejdziesz, bo byłeś, będziesz — nawet gdy odejdziesz. wieje niepokój, jak koniec, który nadejdzie. drzewa zmartwychwstają każdego roku. człowiek czeka na pierwszy raz — życie to podróż bez mapy, po drodze pełnej dziur. nim zdążymy zaśpiewać o końcu świata, świat skończy się na czas.

@Nata_KrukDziękuję Ci bardzo. Cieszę się, że wiersz zasłużył na serduszko od Ciebie. Twoje propozycje jednak są chybione, wolę obecną formę. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Jak to fajnie się obudzić zobaczyć kolejny dzień ujrzeć coś miłego uśmiechnąć się Jak to fajnie się obudzić nie widzieć gorszego rozmawiać z kimś kto rozumie Że fajnie jest się obudzić spojrzeć w lustro wypić małą czarną i dalej żyć

@andrew ONA niech będzie zawsze sobą

@Annna2 🌻

czas biegnie spaceruje trudno go... nie zauważyć potrafi dać w kość częściej jednak uskrzydla daje radość dobrze że w nim jest i ONA ONA uśmiechem potrafi upiększyć życie dodać mu kolorów nie zawsze naszych ale są … ONA jak zechce to potrafi nawet ... 11.2025 andrew

Rozmieszane dziś miny Od stroików stronimy Waszmości władzom Za Mikołajską radą Wielu masz wielbicieli I tylu wrogów Ich ciężar nie Twój Decyduj sam bez obu Byś nie mógł tłumaczyć Oni - tu sam masz wybór Choć ty bez wyboru Zostałeś Mikołaju na Placu boju Ruszaj w kominy Z workiem prezentów W skarpetę wkładaj Świąteczne życzenia Pod poduszką I choinką zostaw Tym małym i dużym Spełnienie fantazji A władcą wystaw Rachunek sowity Niech powtarzają Choinka, Choinka z Tobą Już w każde święta Tego sobie życzymy

ona mu daje w restauracji przywołać zgrabną kelnerkę zaprosił przecież ją na kolację a teraz oczy ma wielkie

spójrz jak rosa zmieniła słońce w tęczę na cienkich nitkach babiego lata osiadły nasiona dmuchawca pachnie świeżo skoszoną trawą zielonością zabrudzone dłonie lubisz ten zapach skrzypu pomieszanego z drożdżowym zaczynem między drzewami iskrzą srebrzyste krople niczym skrzydła anioła wspartego o pień dębiny

@andrew zawsze jest warto mieć swoje ja- zawsze

@infelia - dziękuje -

@Berenika97 Bardzo mi miło, dziękuję.