Cała aktywność

Panie Naram-sin, jeżeli chce pan ze mną polemizować, dyskutować albo odnosić się do moich wypowiedzi- proszę najpierw nauczyć się dokładnie cytować to do czego się pan odnosi. Ja napisałem : I nie zgadzam się z tobą,że poezja rymowana nie jest w modzie. A wyrwany z kontekstu przywołany przez pana fragment :poezja rymowana nie jest w modzie wypacza sens mojej wypowiedzi i przenosi negatywną opinię o poezji rymowanej na mnie. Tak rozmawiać nie będziemy na żaden temat proszę pana.

czy schodząc schodami można zejść do piekła czy wchodząc schodami można dojść do nieba a może to granice których nie da się przekroczyć bo są tam strażnicy których nie przekupimy tu nie pomoże żadna łapówka głupi uśmiech żadna znajomość tych albo tamtych bo niebo i piekło to miejsca dla wybranych którzy na jedno lub drugie po prostu zasłużyli

to historia sygnalisty dość ciężkawo opisana można w sposób bardziej bystry ją opisać proszę pana z sygnalisty strażnik miejski w dziwny sposób nagle powstał i zza biurka zda się wielki spasionego kawał chłopa jak i ciało zapasine tak i rozum także sztywny paragrafy - tylko one zawsze brak rozwiązań innych pozdrawiam

Chytry haker ze wsi Drogosze, cele miał coraz ambitniejsze. Przestawiał w banku cyferki, dziś ręcznie pisze literki, choć otaczają go klawisze

Taki kwiatek życie innym wciąż utrudnia Bo wszyscy dlań to nieboszczyki Różniste osiągając w tym... wyniki Bo poziom kultury to nawet nie studnia Studnia chociaż ma jakieś jeszcze dno A mówiąc już bardziej ściśle Skaza nie jest tutaj na umyśle Nie ma się od czego odbić....dlatego ,,to’’ Boi się jak ognia wszelkiego obciachu Jego oręż to często kłamstwo Nieobce jemu jest chamstwo Pycha kroczy przed nim ale ze strachu Każe innym jak on myśleć i się budzić kiedy piękne mamy marzenia choć tyle jeszcze do zrobienia Ale nie z narcyzem -nie ma co się łudzić

@infelia Przeczytałam pewną biografię i muszę przyznać - rzadko widuje się tak konsekwentną ścieżkę kariery! Od konfidenta klasowego przez donosiciela sąsiedzkich tajemnic aż po urzędnika w Guccim - to prawdziwa historia sukcesu w branży "patrzenia ludziom na ręce". Fajnie napisałaś!

@andrew Piękny wiersz o duchowej drodze, który porusza uniwersalne tematy pychy i pokory. Podoba mi się porównanie pokory do "ciasnego gorsetu" - niewygodne to dla naszego ego. Przypomnienie o Bogu jako rzeczywistości, jest szczególnie poruszające.

@slavu Twój wiersz robi wrażenie – zimowa sceneria jak przestrzeń uwięzienia i oczekiwania, a nawet symbol wewnętrznej drogi. Poruszający jest finał, gdzie ruch pociągu staje się metaforą odejścia „w dwie strony na wieki” – to niezwykle piękne i bolesne zarazem.

@violettaBardzo dziękuję!

@JWF🌴🌲🌳🤭

jakie miłe pobożne życzenie by każdy wiersz schowaną miał myśl bo ja takie wiersze bardzo sobie cenię jeszcze piękna forma - trudno o nią dziś :))

@Rafael Marius Tak i kto zarządza miejscem grania :)

bywa że życie zgniata nam marzenia przytłacza do muru zdołuje i peszy i jeśli nawet coś zacznie się spełniać już nie potrafimy normalnie się cieszyć Pozdrawiam

@Naram-sin łał 😂

sam wychodzisz wiesz, że nigdy go nie spotkasz z każdym krokiem czujesz stajesz się uboższy lub bogatszy przerobiłeś lekcję z życia bo coś dźgnęło w samo serce cię z ukrycia do tej pory gdzieś to było poza tobą gdzieś się działo gorzkie łzy i smutne słowa aż tu nagle sam przeżyłeś los cię dotknął czy biedniejszy czy bogatszy przemyśl mocno pozdrawiam

Osoba ja Osoba ja siedzi sobie obok Nie ma pewności czy miejsce chce zagrzać Czy czymś się zająć Czy patrzeć leniwie Czy być sobą Czy udawać lepszą A może gorszą Osoba bez pewności a jednak spokojna Osoba ja na pewno wie tylko Że lubi herbatę z cytryną maliną bez cukru Z niezagrzanego miejca łatwiej uciec

powiązane z pokorą, ale po przeczytaniu zamurowało się z Tobą podzielę: "Ja nie daję łaski dlatego, że ktoś zasługuje. Nikt z ludzi nie zasługuje na to, co otrzymuje. Daję wówczas, jeśli ktoś pragnie przyjmować Moje łaski i przyjmuje drogę, jaką go prowadzę,by uzdolnić do służenia tymi łaskami. Droga prowadząca do znaczących i wielkich łask (mających szerokie znaczenie jako znak mojego działania) jest bolesna i trudna, bo potrzeba głębokiego oczyszczenia duszy i ciała, by łaska Moja nie została użyta na własną chwałę, gdyż to prowadziłoby do zguby zamiast do świętości. Dlatego, gdy ktoś pragnie charyzmatów i łask potrzebnych do wypełnienia tej służby, to musi być otwarty na wszelkie Moje sposoby przygotowywania go. Moja łaska obejmuje także siły potrzebne do heroicznego trwania i ufności. Daje je, gdy Moje dziecko pragnie ponad wszystko wiernie Mi służyć i wypełniać Moją wolę. Gdy pragnie kochać, jak Ja ukochałem. Nie myśl o swojej niegodności, o tym, że nie zasługujesz. Raduj się, Bądź wdzięczna i w uniżeniu służ Moimi darami, aby rosło królestwo miłości." Słowo Pouczenia sb. 23.061990 g.22,05 Alicja Lenczewska

Podsumuję wyimkiem z Konopielki... Pani uczycielka ugotowała chłopom miastowy obiad i nakryła do stołu.... Reakcja Kaziuka - bezcenna i nie ma co z nią polemizować.

@Manek Podcinaniu skrzydeł poświęciłem w moim tekście wystarczająco dużo uwagi. @Wiesław J.K. Pozdrawiam ;) @Migrena Aż tak dobrze nie jest ;) @Jacek_Suchowicz Taki już jest urok karykatury. @Maciek.J Nie mają reguł wersyfikacyjnych, ale to nie znaczy, że pisze się je byle jak i w sposób nieprzemyślany. Oczywiście, że nie, natomiast jeśli uważa się wiersz za integralną część osoby autora, to wówczas jedyny sposób na 'nieobrażanie' jest postępowanie ściśle według moich instrukcji. A większość piszących każdą krytykę wiersza traktuje jak tratowanie ich wrażliwej duszy, bo utwór nie jest dla nich tekstem literackim tylko przedłużeniem ich własnego ego. Jest w modzie, tylko ewoluuje, jak wszystkie inne rodzaje i gatunki literackie. Spodnie nosi się od wieków, ale dziś chodzenie w szarawarach uznano by za co najmniej ekscentryczne. Oczywiście, że pamiętają. To kwestia oczytania. Edukacja poetycka większości zatrzymuje się jednak na szkole (podstawowej i średniej), gdzie głównie omawia się poezję romantyczną, młodopolską, jakiegoś Asnyka, współczesną zaledwie zahacza się końcem języka, a przeważnie brakuje na nią czasu. Wówczas autor pozostaje z ograniczoną ilością wzorców w głowie i po pierwsze poetyckość utożsamia z 'mickiewiczowaniem', a po drugie o wierszach wolnych ma mniej więcej takie zdanie, jak Ty. Zawsze w każdej dyskusji czekam z niecierpliwością, aż ktoś zejdzie na taki poziom argumentacji i nigdy się jeszcze nie rozczarowałem.

@slavu ciekawy obraz bólu i chłodu, ktory maluje ciepłe, wrażliwe serce.

@Naram-sin zgadzam się - bełkot, na pewno nie naukowy.

@Somalija ja zazwyczaj w takiej sytuacji, jak wszechświat EXploduję! no, ale to ja...☺️ siemka!

ostatnia mnie zadumała dawno popalone wszystkie pamiętniki metafizyka przysnęła słodko pod poduszką zaś koty mruczanki usiłują zliczyć a sny splotły ręce są razem cichutko :)))

błękit nieba ułożony między chmurami słońce dociekliwie mnoży swoje promienie nie dokucza nam wiatr ciepłe słowa o poranku jak kawa przytulona w filiżance z naderwanym uchem słuchamy w ciszy namalowanych drzew te kolory lata temu wydawały się żywsze na białym płótnie kołdry wybudzone okna marszczą się cieniem w naszych dłoniach kartki z pamiętnika i żadnej metafizyki pod poduszką koty owinięte w swoje mruczanki łaszą się do naszych snów

@Poezja to życie Hulaj nogą, aż Panny zaniemogą zostań piłkarzem letnim bramkarzem lub napastnikiem, byle nie pomocnikiem kupisz sobie kaloryfer, nim zimą przyjedzie renifer więc hulać noga będzie, każdej, miło, wszędzie