Cała aktywność

@hania kluseczka tu wychodzi reklama dhl😁 ale ogólnie ✌️

przyznam - początku nie rozumiem? za resztę ⭐ @wierszyki

@Naram-sin przerysowane ale dobrze uchwycone:)))) Pozdrawiam

@aniat. 🦾 otóż to, wiedza=świadomość to najprawdziwsza siła, taki/a nawet nie podejdzie, ewentualnie za plecami coś tam uknuje😁 Ale puenta pokazuje tu siłę Ducha, to jest Coś, nigdy nie będzie pustką. ☺️ pozdrawiam Autorkę.

nie pachniało żywicą i końcem świata ciała były białe jak pytania których nikt nie odważył się zadać nie miałem darów tylko echo po własnym głosie w drżeniu rąk nie byłem gotów kiedy nie wezwano mnie po imieniu a jednak wszedłem w otwartą przestrzeń z niepewnością jak świecąca rana kurier dhl

@Berenika97 Dziękuję😊

@violetta Jest jeszcze u Ciebie?

@Berenika97 Tak, tak ma być :) Dziękuję za to, że to wszystko dostrzegasz. Dwa ostatnie wersy są najważniejsze. Dobrej nocy i dziękuję, że zajrzałaś :)

@Rafael MariusTo poszukiwanie zawsze prowadzi mnie do Stwórcy. Bardzo dziękuję! @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Doskonale mnie rozumiesz, a miałam obawy, co do tego wiersza. :) @MigrenaTwoje słowa - filozofa- są jak serca ukojenie. Bardzo dziękuję! @RomaBardzo dziękuję, rumienię się po Twoich słowach. :) @janofor@WochenBardzo dziękuję!

@aniat. To silny emocjonalnie wiersz. Oddajesz z niezwykłą precyzją obraz związany z toksyczną relacją - ze "złodziejem życia". Szczególnie uderza mnie kontrast między delikatnością opisów ("miękkie słowa czułe", "usta niewinne") a brutalnością działań tego, co kradnie radość i nadzieję. Tekst jest wyjątkowy przez zakończenie - "całą sobą z godnością". Przełamanie się przez ból w stronę własnej wartości i siły. Świetny tekst!

Oj Bereniko, pięknie. Napisałaś wiersz żywy, obecny, pełen i czułości i czegoś ponad nią... Zachwycam się i pozachwycam się jeszcze trochę.

@TylkoJestemOna Teraz już wiem😁 @TylkoJestemOna jak rozpoznasz…Niektórzy, świetnie się kamuflują.😉Najważniejsze, to w porę się znaleźć Dziękuję za komentarz.😊

@janofor Twoja odpowiedź - komentarz jest przepisem na zdrową i silną tożsamość narodową, która potrafi pogodzić pamięć z przyszłością. Zgadzam się w stu procentach. Państwo i społeczeństwo to bardzo złożony organizm. "Antena emocjonalności" to jest klucz do zrozumienia, dlaczego czysty, zimny pragmatyzm w polityce historycznej jest nieskuteczny a nawet szkodliwy. Rząd, który ignoruje zbiorowe emocje, poczucie krzywdy czy potrzebę pamięci, traci zaufanie społeczne. Poczucie krzywdy związane z historią - tak jak rzeź wołyńska jest realnym czynnikiem kształtującym postawy społeczne i politykę. Mądrzy przywódcy nie udają, że tego nie ma, ale potrafią te emocje nazwać, uszanować i włączyć w proces decyzyjny. "Koniec roli ofiary" – czyli siła, która płynie z wybaczenia. Jak słusznie zauważasz, wieczne trwanie w poczuciu bycia skrzywdzonym przez Niemców, Rosjan czy Ukraińców jest paraliżujące. Ofiara jest bierna, jej tożsamość definiuje krzywda, a jej działania są reakcją na przeszłość. To mentalne więzienie, które blokuje rozwój. Wybaczenie nie oznacza zapomnienia ani usprawiedliwienia zła. Jest to świadoma decyzja o odebraniu przeszłości władzy nad teraźniejszością i przyszłością. To powiedzenie: "Pamiętamy, co się stało, ale nie pozwolimy, by to definiowało nas na zawsze". To koniec roli ofiary, a początek roli partnera. A prawdziwe partnerstwo jest możliwe tylko między równymi sobie podmiotami. Dopóki jedna strona postrzega drugą głównie przez pryzmat dawnych krzywd, a siebie jako ofiarę, relacja ta nigdy nie będzie zdrowa. Twoja refleksja idealnie pokazuje, że te dwie postawy muszą się uzupełniać. To tylko moje zdanie, szanuję inne postrzeganie tej kwestii.

@Jacek_Suchowicz dziekuję za Twoj wiersz pod moim, zawsze bezbłędny 💙 no i za utwór muzyczny. Już o nim prawie zapomniałam a bardzo go lubię, klasa! Poprawa humoru w sobotni wieczór 🙂

@Toyer doktor, który współpracuje ze śmiercią...podoba mi się to szczególnie.

@RomaNo to nieźle pomieszałaś i poplątałaś!. :) Ten wiersz jest jak gęsty jak nocny sen, z którego nie można się obudzić. Stworzyłaś niezwykle sugestywne obrazy – somnambólik wsiąkający w chodnik i te "syreny przyciśnięte do masek samochodów" , to wyrwanie się w półśnie, przez wrogie, wyjące miasto - na długo zostają w głowie. Ostatnie dwa wersy zostawiają ciarki z pytaniem o konsekwencje tego bólu. Super! Czy literka "ó" w wyrazie "somnambulik" jest celowym zabiegiem? Uznałam, że tak, skoro jest on taki "od siedmiu boleści"

najczęściej "owych" lub "owe" zdradzają schematy jeśli się je zna, dostrzega się tzw. red flagi:) i się rozpoznaje nim taki/a wniknie w organizm wypluwasz najprościej z innymi zaraz(k)ami 👾🙃 @aniat.

Ogród jako metafora? Wpaść do wnętrza kwiatu - cudne zakończenie. Byle nie było to Dziwidło Olbrzymie 😂 Podoba mi się 🤗

@Naram-sin Tekst genialny !!!!

@Naram-sin ten wiersz był nieprzemyślany. Nie liczyłam się z potencjalnym odbiorem, a powinnam. Do końca nie zniknął, można go przeczytać w historii edycji. Niby wiem, ale czasami trudno tak... Dzięki za komentarz.

@TylkoJestemOna jak rozpoznasz…Niektórzy, świetnie się kamuflują.😉Najważniejsze, to w porę się znaleźć Dziękuję za komentarz.😊

@Migrena tak, dziękuję.

@Naram-sin Tak, w tamtych latach sporo było tutaj autorów, którzy władali piórem prawie po mistrzowsku, domyślam się, że większość z nich nie była zwykłymi wierszokletami, ale posiadała zasób wiedzy koniecznej do tworzenia poezji na, że tak powiem, wyższym poziomie. Pisząc wierszokleta miałem na myśli również samego siebie, ponieważ poezja rymowana nie była wówczas już w modzie, a wiersze białe, nierymowane zaczynały brać górę. Uważam, że dozą skromności jest przydatna również w pisaniu wierszy, a do wielu spraw w życiu trzeba po prostu dorosnąć. Pozdrawiam.

kto prowadzi ten dialog?🤔

"takich" omijam szerokim łukiem gdy rozpoznam, a tfu!🥹 płynny, bardzo melodyjny wiersz. Puenta to siła ♥️