Cała aktywność

zdjęcie ilustracyjne z internetu ptaki-zdjecia.pl

niema jest ziemia Paradoksalnie, tak chyba jest właśnie, wszyscy miłośnicy haiku stąd się właśnie chyba biorą, z chęci zapanowaniem nad czymś zbyt indywidualnym, aby było w stanie do przekazania. Niemniej reszta świata wciąż próbuje :-) Pozdrawiam :-)

Bardzo dziękuję za ten komentarz :-) Jak w niebezpiecznym świecie żyjemy. Pozdrawiam serdecznie :-) Dziękuję i za ten komentarz, i za tamten. Ja czasem kasuję komentarze, bo nie jestem pewna, czy nie są dla kogoś zbyt przykre lub po prostu niezrozumiale, ale mam taką zasadę, że nigdy nie komentuję wierszy, które mnie nie zatrzymały. Pozdrawiam serdecznie :-) On przede wszystkim rozmawiał z ludźmi często o odmiennych poglądach, wychodził im naprzeciw. Może to nie jest wiersz o poglądach śp. Charliego Kirk? Pozdrawiam i dziękuję. Dziękuję @huzarc :-)

@Alicja_Wysocka Ten wiersz to taniec deszczu, żeby w końcu wrócił;)

Dziękuję @iwonaroma @piąteprzezdziesiąte @Berenika97 @JWF @Konrad Koper :-)

Uparty jak osioł, mawiają. Prawda najważniejsza. Pzdr :-)

@Liero Ale nic tutaj nie ma o deszczu, ale mnie zwiódł tytuł. Napisanie wiersza, też potrafi przynieść ulgę, znam to. Gorzej, jak nie się chcą słowa posklejać się z czasem.

@wierszyki to co się stało to wielkie barbarzyństwo, ale najgorsze jest to że niektórzy się z tego cieszą. Szok. Pozdrawiam serdecznie Kredens

@Alicja_Wysocka czegoś co samemu się nie przeżyło, to często tylko jedna z wielu opowieści, ale większość, która nawet teraz się dzieje pozostaje w mroku niewiedzy lub zapomnienia Dziękuję za czytanie i komentarz Pozdrawiam serdecznie Kredens

Ładny wiersz, pozdrawiam.

@iwonaroma Dziękuję :) @violetta Dzięki! :)

Witaj - twoje najlepsze haiku - super - Pzdr.

ławka w ogrodzie lawenda i jeżówka zdobią alejkę nad oczkiem wodnym pośród trzciny drzew krzewów bogata fauna

Płomień liże niebo, Drapie ciągle płuca swąd. Patrzę już na ślepo, Zataczając któryś krąg. Krzyczy całe ciało, A z gardła nie dobywa się już dźwięk... Spłonie dziś na popiół, Wiara, że pojawi się. Nadzieja i opór, Że on nie opuścił mnie. Szans ciągle za mało, Nawet na pojedynczy jęk... Wiem, że nie pomogłem, Zagłuszając każdy ton. Niszcząc czego dotknę, Byleby nie zajrzeć w głąb. Lecz proszę Cię, coś powiedz, Potrzebuję Cię, sam przecież wiesz... Gdziekolwiek się przeniósł, Łzę otarł o moją skroń. Również na ramieniu, Niczym wspierająca dłoń. Krople gaszą ogień, Orzeźwienie przyniósł mi mój wiersz.

,,Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy,, Ps.78 pamiętać o Bogu trudno gdy... życie jak szwajcarski zegarek najnowszy smartwitch znika z horyzontu bo i po co potrzebny gdy … światło nasze gaśnie nagle w najmniej oczekiwanej chwili znikają marzenia było beztrosko i pięknie slodycz miłość wszystkiego w nadmiarze to nie był sen a jednak ...przepadł czy Ty Boże nie widzisz... niesprawiedliwości mnie syna Twojego źle mi się dzieje przecież …jestem Twoim dziełem przypomniałem sobie wiem że podasz rękę i już … 9.2025 andrew Niedziela, dzień Pański

@Leszczym ciekawy. A na tym detektor to taki wykrywacz- ciekawie czego tutaj. A to ja ja ja- to może znudzić

@violetta wszyscy

W imię Boga wspierajmy się.

@Leszczym Trudny - wróciłem...

@iwonaroma tak, podobno tak. A miasto biedy wciąż poszerza swoje granice. Biedańsk( miasto, które nie istnieje a jest) i nie da się tam zaplanować przeprowadzki i wysiada się w nowej rzeczywistości, jak zapytać o drogę. I ulice też są: bezsilność, bezradność- etc... dziękuję

Coś dla mnie:) lubię taki romantyzm :)

@UtratabezStraty Tak, pisałam o tym, co widzę, bez zadzierania nosa, zapomniałam popatrzeć na chmury, patrzę, przed siebie, żeby nie wleźć w kałużę - a one też są piękne, jak lusterka, w których przegląda się niebo, a czasem nawet uśmiechnie się do nich słońcem i tęczą.

@UtratabezStratyTo obraz zatracania się w jednolitości - bez nadziei, bez kolorów, jakby przyszłość była czymś już wypłukanym. Minimalizm i powtórzenia wzmacniają poczucie monotonii, braku wyjścia. Dobrze uchwycony klimat rezygnacji.

@Stary_Kredens Mury mogą być i te realne, i metaforyczne - brak głosu, brak możliwości przekazania bólu. Piękna, ciężka metafora o tym, że cierpienie często nie trafia do odbiorcy, a nawet jeśli, to spotka się z obojętnością („i ziewał”).

@piąteprzezdziesiąte Przypomina villanellę – powtarzalność wersów, cykliczność jak w kole pór roku. Wiersz rytmiczny, płynny, z melancholią mijania. animalia bezpowrotnie dodaje gorzkości i stawia mocniejszy akcent niż wcześniejsze refreny.