Cała aktywność

Dzień dobry, Alicjo. Twój wiersz jest pełen lęku, pomimo że peel wydaje się dość lekko o nim opowiadać. Lęk przed wolnością, to w gruncie rzeczy lęk przed życiem. Czy ono jest trudne? Po prostu jest i trwa, podobnie jak wolność - to tylko (i aż tylko) przestrzeń, którą otrzymaliśmy, aby w niej... istnieć, działać, rozwijać się, wchodzić w relacje z innymi bytami. Świadoma rezygnacja z tego to śmierć za życia. Boimy się cierpienia, a przecież to tylko ciśnięty do rzeki kamień. Kręgi rozejdą się po wodzie, ale w końcu zanikają, a rzeka płynie dalej. miłego dnia :)

Jesień ma wiele odcieni, od beżu po rdzawo-zgniłe. Jedne przynoszą nadzieję, inne odebrać chcą siłę. A gdyby tak wszystkie wymieszać, na sercu położyć jak bukiet, by wreszcie zabiło miarowo, a w oczach pogodny był smutek.

@Marek.zak1Dzięki :)

@Maciek.J Twój wiersz jest jak ciche światło w rozbitym lustrze, pokazuje, że nawet w odłamkach życia można znaleźć okruch sensu. Pięknie uchwyciłeś moment, w którym miłość i nadzieja próbują posklejać to, co minęło, a mimo rdzy i kurzu wciąż istnieje przestrzeń na dar, na obecność i ulotne skrzydła chwil. Choć nostalgiczny, daje poczucie, że życie, choć kruche, wciąż można odkrywać i doceniać.

@Alicja_Wysocka Skoro o tej linie, polecam film "Walking the line" z J. Phoenixem i R. Witherspoon. Pozdrawiam.

A Taj; i Prukwa vel bukwa - w kuble vaw 'kur pijata. Ewa, co ma? Moc Awe.

Aga... na wertepach co - szlaban i na bal. Z soch Ca, Pet, Rewa naga.

Dziękuję za komentarze

@Marek.zak1 Dziękuję Marku, śniadanie jadam za późno, więc zjadłam "i" Dzięki za wnikliwość. Wolność przypomina mi chodzenie po linie. Niby jest fajna - niby... @huzarc, dzięki

@Wochen Twój wiersz pięknie pokazuje paradoks życia - z jednej strony ciężar codzienności, z drugiej - możliwość zatrzymania się przy drobnych cudach. „Wieczne pióro” i kwiat słów przypominają, że nawet w matni można znaleźć przestrzeń na piękno i rozmowę z drugim człowiekiem. To krótka chwila, a jednak tak pełna światła. Życie przygniata, lecz słowa - jak kwiaty - wciąż mogą rozkwitać.

Lekko o poważnych sprawach. Wolność jest trudna, potwierdzam, może dlatego, wielu jej nie ceni. Pozdrawiam serdecznie P.S. po lnie, czy po linie?

-Mistrzu, co gdy czytelnik utwór zrozumie źle? -Ma prawo po swojemu, a nie jak autor chce, bowiem, co miał napisać, już jest napisane i niech z pokorą czyta, jak jest odbierane.

robię sobie naleweczki: dzika róża, orzech włoski. nigdy nie chodziłam po linie - gdzie mi tam do równowagi? a ty myślisz: „zamknęła się w słoiku”. na ile? mówisz, że wolność nie jest trudna, przekonujesz, a ja się tylko boję. nie wierzymy sobie. więc piwnica. tak, piwnica. zostanę tam na długie cisze i zimy - jak zawsze. ale czasem, nawet tam, nalewka pachnie różą i przez małe okienko przecieka światło.

Witam - dokładnie tak - jabłuszka dojrzały - dzięki - Pzdr.

@Florian Konrad Twój wiersz porusza trudne pytanie - o opuszczone miejsca, ale i o ludzi, którzy sami czują się jak pustostany. Miejsca mogą zostać ograbione i zapomniane, ale dopóki człowiek żyje, póty może coś zrobić - choćby najmniejszy gest, najmniejszy ślad. Nikt za nas tego nie zrobi. Przypomniała mi się moja stara fraszka: Dokonałam małego odkrycia, że chwila jest dłuższa od życia. By doczekać tego dziwu, musi wejść do obiektywu. Ludzi już nie ma, a zdjęcia zostają.

@Wochenfajne ostatnia strofa za słabo można mocniej gdy zmusza kląć nas rynsztok albo uciekać pozdrawiam

@Nata_Kruk Dzisiaj wypadałoby mi tylko napisać - Tego się trzymajmy. Pozdrawiam ropuszy

@_Marienka_ Uroczy ! 6

@Waldemar_Talar_Talar Prawdziwy !!

Czerwony księżyc gdy trwa pełne zaćmienie wielka okazja!

Ostatnia planeta - może jeszcze następna ? Jakaś czarna eminencja.

@Wochen fakt- czytelnictwo spada

@MIROSŁAW C. smutny wiersz, ale bardzo dobry i bardzo wymowny. Mocny.

@Benjamin Artur fajna ta Twoja epifora bardzo. Niech trwa, niech trwa i trwa- ta miłość.

@Moondog i ciągle ten donejt jest- niestety bo bez niego wojny nie można byłoby prowadzić