Cała aktywność

marzę o różanym ogrodzie każdego dnia kolorowy bukiet i odwiedzających mnie motyli póki co jestem byliną dominuję w fiolecie różu nad brązem złocieniem mam ochotę na ravioli z dynią a do sosu dodaję szpinak odrobinę parmezanu i nasturcję

Na komisji jak w kasynie - gra się toczy i pomyka. Dowie się, kto w łapy wpadnie, straszliwego Naleśnika. Ten, jak dorwie nieszczęśnika, sam Jarosław go nie zbawi, gdyż jak Sarlacc go zawinie - tygodniami będzie trawił. Albo w piątek, wcześnie rano, gdy zadudni tuzin glanów, nie wie nędznik, co go czeka, kiedy wpadnie sześciu panów. Ostrzył zęby ich pryncypał. Krew już poczuł, jak pirania. Żywe mięso, aż do kości, pragnie obgryźć bez wahania. Choćby zatem biedaczysko chciał miłować swoje wrogi, kańczugami gnać go będą pod okrutne, jońskie progi. Może pędzić dla uciechy, przez pustynię będą Gobi, i śród piargów rozżarzonych, krucza sroka go rozdziobi ? Wreszcie może – o, przeklęty - poznać wymiar innej męki, gdy inkasent w drzwi zastuka, niosąc kwity, płatne z ręki. Jeśliś mądry więc, do Pesztu, bez namysłu dawaj susa, by - o, święta naiwności - nie podzielić losu Husa. YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona) https://youtu.be/6eQGdWmiPOY

@bazyl_prostA nadzieja?

Duszko, dasz się lubić - to nie jest dziwne, tylko fajne :)

@Migrena no nie, kwiatek mi nie wystarczy:)

Rychu się modli - jego metody Mało skuteczne, ale bez szkody Ojciec do niego: „Co wyprawiacie? Dawać koszulę! Zawieszę w chacie.” Rychu już skończył, koszulę daje Potem przesiąkły wszystkie jej skraje „Wypiorę szybko, będzie jak nowa Inaczej będzie - ścierka darmowa!” Wyprał ją ojciec, zawisła w salonie „Kto mi ją ruszy, tego pogonię!” Gdzieś u sąsiadów bębny słyszę Koszulą Rycha przeciąg kołysze

kochajmy życie cokolwiek jest warte ale jest może tylko fartem a może i nie dzisiaj rocznicowy wierszyk nic nie warty ale jest

@Migrena gochnia to rodzaj brony takiej co to się po wykopkach jeszcze pozostałości ziemniaków wykopywało 🙂@huzarc to prawda staram się jak nsjwierniej oddać klimat dawnej wsi Dziękuję bardzo za miły komentarz 🙂@Simon Tracy to bardzo miłe co napisałeś Dziękuję 🙂 @Arsis cześć Włodziu łap uśmiech 🙂

@Gosława jak zawsze, Reniu...

@huzarc to prawda staram się jak nsjwierniej oddać klimat dawnej wsi Dziękuję bardzo za miły komentarz 🙂@Simon Tracy to bardzo miłe co napisałeś Dziękuję 🙂

@Marek.zak1 Marku. dziękuję za Twoje miłe słowa :) Pozdrawiam :) @viola arvensis dzięki za "uśpione struny duszy". Zabrzmiało bardzo poetycko. Pięknie :) dziękuję za wszystko :)

@Migrena a za to to ja mogę dziękować Tobie. Nieczęsto się to zdarza.

@viola arvensis dzięki za "uśpione struny duszy". Zabrzmiało bardzo poetycko. Pięknie :) dziękuję za wszystko :)

@andrew Twoje wiersze zawsze chętnie podpisze obiema rękami. Wyjątkowy.

@violetta przecież Tobie wystarczy kwiatek jakiś żebyś napisała piękny wierszyk ! Jesteś jakaś nostalgiczna :)

@MigrenaTwoj kolejny dojrzały tekst, metaforyczny i nasączony niezwykłymi porównaniami. Poruszasz niezmiennie uśpione struny w duszy. Z pozdrowieniami. W.

@Migrena nie wiem, upadła mi głowa, za dużo trosk:) idzie zima, a ja jestem w lecie jeszcze:) kiedyś trzeba zakończyć pisanie i zaprzestać pokus:)

@violetta czemu nie piszesz wierszy ?

Jestem absolutnie zakochany w klimacie Twojej poezji.

@Gosława Twój wiersz to małe arcydzieło realizmu. Oddycha autentycznym rytmem wiejskiego życia. Świetnie napisany :) Co to jest gochnia ? pług jakiś ?

@Gosława To bardzo interesujący wiersz — kameralny, realistyczny, a zarazem przeniknięty cichym metafizycznym napięciem. Ten wiersz zauważa świat, nie opisuje go.

spójrz na starą leszczynę zaczyna gubić orzechy wymykają się małe ziarenka niegdyś ciasno przywarłe z impetem spadając wprost pod Anny stopy po bruku niesie się stukot końskich kopyt ciągnących wóz za wozem tak niedawno jeszcze wyplatałaś kosze ścinałaś witki młodych wierzb formując ścisłe sploty które niczym grzbiet kota sprawnie przeginały się pod naciskiem dłoni na Zagórzu w Pańskim słychać gochnię jak ryje ziemię odrzucając raz po raz wątłe skiby ziemi tak że baby w popłochu co nagłej zagarniają łupy gdzieniegdzie trafi motyka na kamień albo to raz metal zagrzmi roznosząc łoskot na pół pola tylko dzieci z nieskrywaną radością przerzucają nać na kopczyk już niebawem strawi ją żar w którym spopielą resztki plonu

uwolnienie od żaru którego nie było droga robi się prosta

@Alicja_Wysocka tez sadzę promienie ale niszczy je brak wiary

kolory jesieni są ładne ale groby to już szaleństwo