Cała aktywność

@Amber Owszem, od dawna. @Amber Zresztą w opałach oparów absurdu :)

@Amber nie wiem co powiedzieć ! najpiękniej dziękuję :))))

@Leszczym No, no jesteś w opałach.

@Migrena Zarobiłeś sobie na podanie ręki z Bukowskim. Co można powiedzieć, też bym tak chciała :)

Pamiętam tamten dzień, Pełen moich drżeń. Obawiałem się tego, Że to początek cierpienia mego. Napisałem do niej, pytając, czy wie, kiedy apel, I na dotąd pustym morzu rozwinął się wspólnej historii żagiel. Na jej wiadomość czekałem z niecierpliwością, Rzec można - z wielką naiwnością. Wreszcie odpisała, niechętnie, Ja podziękowałem - serdecznie. Dziś mijają lata długie, lata ciężkie, A ja ze łzami wspominam tamte wydarzenia, Jak to się wszystko zaczęło. Dziś rozpoczynam nową drogę, Już bez mej dziewczyny. Staję przed nią, wpatrzony w jej oczy, I wreszcie mówię: „Żono moja...”

nad nami błękit nieba płyną sny marzenia czarują różowe zachody czerwone wschody nieskończoność czeka wieczne życie a my my w zachwycie pijemy poranną kawę cieszymy się sobą światem byciem nie śpieszno nam …tam 10.2025 andrew

@Amber samo zestawienie mojej pisaniny z poezją Charlesa Bukowskiego to dla mnie komplement niezwykły. dziękuję :) @violetta to przyjdzie zima a Ty zimna w zimnie ? nie mów......

Podkręcone tempo. Spieszę by zwolnić. Błysk. Błyskawica. Ruchliwa okolica. I nierychliwy los. Warszawa – Stegny, 27.10.2025r.

@Migrena rąk do pracy brakuje:)

@Berenika97 Twój komentarz aromatyczny i pyszny. bardzo dziękuję. ale chciałem nawiązać do opowiadań Twojego Taty. rzeczywiście, więżniowie, dorośli mężczyźni, ludzie z marginesu, zdegenerowani i okrutni, potrafią więzienną nudę przekuć w artystyczną kuźnię talentów. malują, rzeźbią, piszą wiersze, haftują. dawniej były organizowane wystawy dzieł osadzonych. widziałem kiedyś ich pracę. nie do uwierzenia...... życie to dziwna bestia jest. Nika. ślicznie dziękuję :)

@Migrena Przez Twój wiersz Ch. Bukowski mi w głowie . Czujnie napisałeś.👍

@Annna2 @Annna2 dziękuję Aniu, ze jesteś !!! tak mnie zaatakowała ta grypsera. wspomnieniami po dziwnych ludziach. to jest swoisty, zamknięty świat, czasami bardzo inteligentnych ludzi. indywidualistów którzy integrują się w obcej im duchowo strukturze, w oporze przeciw "tyranii" władzy. kiedyś, z ciekawości drążyłem ten temat. doświadczenia ambiwalentne. dziękuję bardzo Aniu.

A "na ty" tumani nam u tytana. - Utył, a da - gadały tu? - Tunele nut?

@OREGON wiersz dźwiga jakby cały ciężar jestestwa. Niesamowicie oddaje szaro- burość zmęczonego życiem do cna, człowieczego wnętrza. Bardzo wymowny. Świetny ! Witaj na portalu, ukłony :)

Osa lata, a ta: "las, o..."

Utka i mat - unikam: siatka na ryby, ran akta, i smaki nutami aktu.

@huzarc dziękuję drogi Kolego za komentarz ! @violetta to dzięki Bogu. koniecznie śpiesz się z ogrzewaniem domu !!!!!

@Migrena gardło nie boli i nie mam gorączki, ale czuję zatoki przeziębione od wiatru i zimna:)

Puk skupu: jarzyny z raju - puk/ skup. Na suto z kotła: dał to kotu San.

@violetta druga młodość ? ale to pięknie powiedziałaś !!! to powiedz jak się czujesz ? @Marek.zak1 Marku. życie grypsujących więżniów bywa bardzo ciekawe. bo to barwni ludzie są. najgorsi są sadyści, bezwzględni mordercy i ci co krzywdzą dzieci. to już samo dno dna. dziękuję.

@viola arvensis Wiolu. Ty wiesz jak bardzo lubię Twoje komentarze. integrują mnie z samym sobą. bo Ty jesteś piękny poetycki duszek. dziękuję :)

U ciebie się dzieje, jak gdybyś przechodził drugą młodość:)

Śliwy się łamią pod ciężarem córek. Łamię się ja, pod wieku ciężarem. Widziałem tęczę nad mym domostwem. Nie było to budujące, To kolory wstążek na grobowym wieńcu.

@[email protected] lubię ją, z wzajemnością z resztą :) Dziękuję za odwiedziny Grzegorz! @MIROSŁAW C. podobanie zawsze miłe :) Dziękuję, pozdrowienia.

@Annna2 tak wyślę ci „wiadomości monarchistyczne” gdzie jest o nich więcej. Niestety obydwaj bracia zmarli bezpotomnie. Dołowało mnie też moje środowisko numizmatyczne niepochlebne recenzje mojej pracy na forach dyskredytowanie mojej pracy przez profesora Paszkiewicza który uchodził za znawcę tematu odwdzięczałem się swoimi artykułami gdzie wytykałem im błędy. Między innymi napisałem obszerną recenzję na temat pracy Dyrektora Muzem Etnograficznego w Krakowie Edwarda Waligóry która zamknęła mi drogę do publikacji w zapiskach muzealnych w całym kraju. Na koniec profesor od Rzymu napisał że jak się ma takie pieniądze na zbiory jak ja to nietrudno taką pracę napisać, dopiero kongres z uznanymi sławami historii piszącymi o między innymi o pańszczyźnie podreperował moją psychikę.