Cała aktywność

Jakże doceniam chwile spokoju, które mnie czasem łapią za gardło, bo dla mnie spokój jest wart zachodu, jakby wartościa był nieprzemijalną. Wzrusza mnie kiedy spokój dotyka łagodną dłonią ramienia duszy. Codzienność w niebie się wtedy mieni. Nic więcej nie chcę - pancerz się kruszy. XxxxX Spokój czasem dusi mnie ciszą, a wtedy wiem – warto żyć dla tego ciężaru. Gdy dotyka ramienia duszy i codzienność mieni się jak szkło w słońcu, pancerz pęka

Fajne jak duchy przeszłości.

widzisz te oczy i czytasz jak przydaje intuicja się nie myli - tak, to ona wiesz dlaczego cię mdli i unosi - tak nie czułeś żadnej więc pożądasz t e g o języka wchodzi w ciebie od nowa oblepia rozpychając naskórek rośniesz i bez dotyku gotowy tęskniłeś zwinnie dobiera maskowanie sprawdza jak - przereagujesz (?) lecz rozpoznasz zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje liczysz pętle i zapominasz o prostych *** ja? chyba umiałabym zważyć (mówią, że wszystko można jeśli w imię miłości) lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona z kiepem w dłoni od środka podeszła żółcią - odrzucam współczucie w źrenicach toczy się czysta przegrana kroku nie może zrobić w a r u j e tam, gdzie wystarczą słowa wierzysz, że mogą być - doczekanym cudem pod koniec drży krztusząc się płaczem "jedyne co chciałam ja...ciebie naprawdę" przechodzi, a za nią echo domawia: przez dni i noce na służbie będziesz mi nieustannie i nawet chwili nie dojdziesz *** tylko czy jeszcze rozumiesz?

@Bożena De-Tre do usług 😁

@Robert Witold Gorzkowski dziękuję

@Gosława Cieszę się, że moja poezja Cię zaciekawiła

po letniej burzy z poruszonej gałęzi rzęsisty prysznic po letniej burzy na nieboskłonie tęcza liczę kolory po letniej burzy na mokrej ścieżce liczne głębokie ślady

Czasem chodzę w lekkiej sukience, bo jest lato, lato jest - nic więcej.

.

.

.

.

A zeza w oku łuk - owa - zeza.

A to ile oni ino Eliota?

A zła... łzami ma złotymi; myto łzami, ma zła łza.

Ada, iw opłakane te na wał - powiada.

- A da gąsiora do wora. - Saro... - Woda - roi. - Są - gada.

- Co mu dasz? - Sadu moc.

Ada, gmera baba; rem - gada.

gra

Do tej pory pamiętam słowa dziadka, Odbijające mi się od ścian zwojów mózgowych. Tamtego jednego dnia, kiedy uraza międzypokoleniowa Nagle odnalazła wyrwę w czasoprzestrzeni. "Ona sprawiła, że moje własne dzieci się mnie boją"- mówił wskazując na babcię. W głosie słyszałam prawdziwy żal I nutę rozpaczy- nie zdołała mnie wtedy przekonać. Tamtego dnia coś się zmieniło Zatopiłam się w świat nie tyle babci Co samego jej małżeństwa i przeszłości Jaki był werdykt? Żal mi dziadka. Oraz babci. Starałam się zrozumieć babcię Ale ona była zawsze ostra jak brzytwa, wypominała mi Jak bardzo odbiegam swoim obrazem Od dziecka na które tyle czekała. Ona nie jest złym człowiekiem- Jedynie nieszczęśliwym. Ale nigdy nie rozumiałam jak można Własną nienawiść ulokować w innych. Prawda jest taka: jestem niegodziwa Nie jestem sympatyczna i nikt ze mną nie wytrzyma; To powiedziała mi moja matka, gdy przyszłam Raz na zawsze zaniechać naszych wspólnych kłótni. Nigdy nie byłam aniołem, Chociaż próbowałam nim zostać. Ale moje starania nie były zauważane. Każdy wynik, jaki osiągnęłam mógł być lepszy. Ważniejsi natomiast byli obcy ludzie; "Jej córka coś osiągnęła, nie to co ty", Słyszałam rozczarowane mną głosy; Tyle razy, że nie zapomnę ich do końca moich dni. Staram się być dobrym człowiekiem Bo czuję, że właśnie taka ma być moja rola Ale trudno jest być sobą, gdy twój bliski Ocenia każde twoje potknięcie jako klęskę. Żyjąc w takim świecie, domku z kart, Który jedynie z zewnątrz wydawał się być idealny, Wiedziałam, że wystarczy jeden niepoprawny ruch Aby ten spokój i arkadyjski obraz runął w gruzach. Były dni piękne, wiele wspaniałych chwil, Ale nie zabrakło też tych okrutnych i złych, Które tylko uświadamiały mi jak bardzo zawiodłam. Jedyna lekcja, jaką wyniosłam była najcenniejsza: Nigdy nie postąpię w ten sam sposób. Nie miałabym na to serca. Tak, to ja jestem córką marnotrawną. Może kiedyś, daleko w przyszłości, Usłyszę słowo "przepraszam" To, które sama wymówiłam tysiąc razy w płaczu. I którego potrzebowałam usłyszeć z ust innych.

W punkt 🙂

A ja zostawię ślad bo dużo ciekawych momentów dla siebie znalazłam

@Relsom ale to jest prawdziwe Tak sobie pomyślałam że prawdziwa miłość odchodzi w ciszy nie zatrzymywana To tak jakby przerwać rozmowę w pół słowa bo wszystko co po tym już i tak nic dobrego i pięknego przynieść nie może

Ja myślę że nie tylko czuje ale ma pewność 🙂 Lubię Cię czytać 🙂