Cała aktywność

@wierszyki dziękuję, również pozdrawiam 🙂

Liście wolno spadają już z drzew niedługo znów w ponurej nagości pozdrowi mnie krzew na dworze już milknie ptaków radosny śpiew wszystko utonie w mglistej białości już tak nie pachnie w ogrodzie bez słońce się schowało za chmurami żegnam lato kiedy od nowa czas powrotów i pożegnań nadchodzi w dłoni trzymam chusteczkę mokrą od deszczu albo od łez i tomik z pięknymi wierszami jeszcze Charon nie czeka w łodzi wszystko jak co roku się powtarza tylko nie będzie razem już tu nas nawet na chwilę i na troszeczkę choć serce jeszcze bije i krąży krew

@Alicja_Wysocka ... lato i jesień jak brat z siostrą zgodnie i razem obdarowują nas swoimi urokami ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Berenika97 Dokładnie. Dzięki :) @Nata_Kruk :) fragment z Kory (ciut zmodyfikowany) - celowo :) Mam nadzieję, że mi Kora w Niebiesiech wybaczy. Dzięki, również ciepło pozdrawiam @Leszczym :)

Dobre pytanie. Może jednak przekonać, że pisząc zawsze tylko samemu. Czy to wypracowanie czy wiersze komentarze czy jakiekolwiek odpowiedzi. Wyrażają w ten sposób siebie i ćwiczą własny umysł a nie obce algorytmy. Ale to i pewnie nauczycieli trzeba by przekonać. Że nawet zła odpowiedź ale własna. Jest lepsza dla rozwoju człowieka. Pzdr 🌼 Ładnie. Pzdr 🌼

Ciekawe, a przypomniałem sobie, jak mama mówiła, że przed wojną takie były i to niemało, nazywano je śledziarami, bo jednak śledź był królem tych zakątków. Pozdrawiam.

@andrew Rosną i kwitną nawet na miejskich trawnikach, nieśmiałe i ładne, prawda.

Witam - cieszy twój komentarz - dziękuje - Pzdr. @Marcin Tarnowski - dziękuje -

@Migrena Ale naplotłeś, lubię bajki :)

Witaj - miło że tak odczytujesz - dziękuje - Pzdr.uśmiechem. @Rafael Marius - @Toyer - dziękuje -

@lena2_ Pożyczyłam gięcie od gałęzi, dzięki :) @Kwiatuszek, Z podziękowaniem :) @Tymczasem, @infelia, dziękuję za ślad :)

@Berenika97 - @JWF - dziękuje -

@Nata_Kruk Dziękuję za Twoje spojrzenie - wiersz ma już swoje lata nigdy nie myślałem o zmianach - ale Twoje uwagi są dobre @Alicja_Wysocka Marzę żeby taki wiersz napisać @Jacek_Suchowicz Dziękuję za wierszyk

@Nata_Kruk Był , tu mieszkam .

W sklepie pachnącym Atlantykiem i starym szlamem stoi ona - królowa szczypców, sirena z plastikowego wiadra. Włosy - tłuste struny, na których zagrałby sam diabeł morski, gdyby nie brzydził się łupieżu. Dagma, kapłanka sekty dorsza, głosi kazania do karpi, że zbawienie przyjdzie w solance. Każdy, kto przekroczy próg, czuje, jak wysysa z niego witaminę D i całą radość z życia, niczym sum w porze głodu. Mówią, że nigdy nie widziała mydła, ale za to wierzy w kryształ, co oczyszcza aurę z... wątróbki. Jej uśmiech - jak szczęka rekina po stypie, jej dłonie - relikwie panierki z wczoraj. A w oczach świeci sekciarskie „Amen”, jak neon w barze „U Śledzia”. Jeśli spotkasz Dagmę - uciekaj, bo inaczej skończysz, oprawiony w pergamin z plotek i jej narcyzmu, podany z plastrem cytryny, na ołtarzu świętej Makreli.

@Alicja_Wysocka Jak zwykle w wielkim stylu! Te wiersze już się drukują czy dopiero będą? Pozdrawiam serdecznie ☺️

@lena2_ tak, dziękuję

Chcemy zostawić ślad po sobie, widząc jak kruche jest życie, za szybko przemija...piękny wiersz:):)

Życie jako suma pożegnań i strat, ale od tego jest miłość by to pięknie rekompensować...serdecznosci Anno:)

Cudowny wiersz, ponaginałaś słowa, żeby lepiej oddały piękno jesieni:):)

Zderzenie dwóch światów, odczuwalne bardzo w Twoim wierszu:):) pozdrawiam Natko:):)

@Annna2 Dziękuje bardzo:):) @Jacek_Suchowicz Jacku niezawodny dziękuję:):):) @Robert Witold Gorzkowski Bardzo mnie cieszy Twoje uznanie:):) @Berenika97 Bardzo dziękuję Bereniko:):)

@Robert Witold Gorzkowski ok dzięki

@Annna2 i znowu cudny wiersz, jak już album maryjny będzie gotowy poproszę Ciebie o wiersz, tak mi się podobają. ps czy wysyłałaś mi wiersz bo czekałem ale nic nie przyszło?

kwiatek nie przepada za towarzystwem nie lubi domu wazonu dobrze czuje się sam na krótkim patyczku trzyma się blisko dającej życie łodyszki z licznym rodzeństwem zachwyca nie zbliżają się do siebie nie wchodzą w drogę porozrzucane jak klocki lego cieszą oczy ciemny błękit mieni się w słońcu odcieniami złamany fiolet z niebieskim prowadzą drogą do marzeń umilają spacer łąką 9.2025 andrew