Cała aktywność

@Przytulia35 tak. Dziękuję @Alicja_Wysocka dziękuję pięknie Alu. Jest mi bardzo miło. Dziękuję za piękny komentarz

Ładnie o piosenkarce o niepowtarzalnym głosie i muzycznej kulturze. Wybrała polskość i chwała jej za to. Pozdrawiam

Nie dostałem żadnego ani państwowego, czy branżowego. Jedyna szansa za długoletnie pożycie małżeńskie, ale nie wiem, czy to będzie order, czy dyplom. Muszę jeszcze poczekać.

Jak pisał W. Tatarkiewicz (O szczęściu), małe szczęścia uszczęśliwiają, ale tylko już szczęśliwych. Pozdrówki

Ładny smutasek w twoim, rozpoznawalnym na milę, klimacie. Nie wiem, co znaczy nieobłocznieć, sprawdzałem, ale nie znalazłem:). Pozdrawiam serdecznie.

@Przytulia35 Dziękuję. Wiesz, kiedyś dziko rosły sobie przy jakimś płocie, gdzie rwałam dziką miętę na herbatkę. Zupełnie przez przypadek zerwałam dwie gałązki przytulii, a one natychmiast połączyły się z sobą - jakie to było nowe, ciekawe i trochę śmieszne. Są takie trochę jak my ludzie, do niektórych się przyklejamy bez woli czy winy :)

@UtratabezStratyPrzeczytałam, czekam na rozwój akcji. Taka drobnostka - W pierwszym zdaniu ostatniego akapitu powtórzyłeś "następnego dnia", trochę "zgrzytnęło", ale może tylko mnie. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka a Ty masz ładny awatar, jak poetycka wróżka. lubię przytulie,są urocze a poza tym to magiczne roślinki. (o, nauczylam się wklejać odnośnik do autora 😀)

@andrew Pięknie i refleksyjnie o relacji z morzem jako świadkiem życia i przemijania.

Podziwiam tęczę i nie mogę jej dotknąć jest moja własna

@Berenika97 Duszko... :)

@Alicja_Wysocka Choć gnębi zwątpienie, Czy słowa pasują, Twoje wiersze czytam Wspaniale smakują. Mają lekkość listków I trafność najczulszą, Więc pisz je „na oko”, Po prostu być muszą.

Syndrom kariery - mamiące dusze ordery.

@Alicja_WysockaPięknie zakończyłaś. :) Bardzo dziękuję! Ja mam tak samo.

@Berenika97 niektóre się kleją jak listki przytulii a inne nie lubią być obok siebie a skąd mam to wiedzieć i kogo zapytać więc wszystko na oko, czy dobrze wciąż nie wiem :) @Jacek_Suchowicz za mocno powiadasz chcę poczuć że żyję nieżywe nie boli i nie wie że byłeś

@Annna2 Ten wiersz to poetycki ukłon Annie German, podkreślający jej niezłomną postawę oraz osobistą tragedię. O Annie German, jej mennonickich i holendersko - niemieckich korzeniach i życiu, można by pisać bez końca. W Nowym Dworze Gdańskim odwiedziłam niewielkie Muzeum Żuławskie, w którym zebrano pamiątki po piosenkarce. W wierszu pięknie przedstawiłaś najważniejsze momenty jej życia. Bardzo podoba mi się metafora: "Eurydyki z wiatrem tańczące, co zabiera wszystko, by nic nie zostawić." Wydaje mi się, że jest to nie tylko nawiązanie do jej piosenki. To metafora ulotności życia i niemożności ucieczki przed śmiercią. Wiatr, który "zabiera wszystko, by nic nie zostawić", symbolizuje nieuchronność losu i jego siłę niszczącą. O Twoim wierszu można by dużo pisać, analizować, jest wspaniały. Każda jego część to niekończąca się opowieść o tej niezwykłej osobie, która "przekroczyła granicę, która przechodzi ludzkie pojęcie" za wcześnie. To bardzo piękny i wzruszający utwór.

@Berenika97 w beton wrosło serce nie pytało dlaczego tylko biło do skutku Ps. Nie nadążam za wierszami, sorry.

wgryzasz się w serce chcesz ciszy słuchać a tam jest łomot stale coś stuka stukot miarowy a nagle szybszy za bardzo wgryzłaś się oczywiście :)))

@Maciek.J Nie wszystko, co leży w kartonie przeceny, jest martwe — czasami po prostu uśpione.

@Alicja_Wysocka Niezłe i ile daje możliwości. :) a myślisz że ja wiem jak sklecić te słowa jak zacząć od nowa gdy boli wciąż głowa

Życzę ci kochany: Rogalika złocistego Do herbaty o poranku Gdy rosa srebrzy trawniki Mglistych promieni Za oknem I w ogrodzie Koszyka jabłek Pachnących szczęściem Zerwanym o świcie Rubinowych zdarzeń I pod poduszką Kwiatów polnych z marzeń Strumienia co mieni się Topazem Gdy siedzisz Na ławce By wsłuchiwać się z zachwytem Jak szemrze i pluszcze Dotykając tęczy Letniego popołudnia Bez pośpiechu I opowieści przyjaciół o zmierzchu.

Twój wiersz o Annie German porusza ważne tematy - przynależności, wyborów i granic, które nie zawsze są tylko fizyczne. Bardzo podoba mi się, jak łączysz konkretne obrazy, jak gramofon z pękniętą płytą czy szklankę z zimną herbatą, z metaforycznymi, pełnymi lekkości i melancholii fragmentami, jak tańczące Eurydyki czy babie lato. Twój styl ma swój niepowtarzalny klimat i głębię, która zaprasza do refleksji.

@Przytulia35Oj, dziękuję, jaki masz ładny niczek :)

oj, za trudny dla mnie, ale chyba jest o miłości.to nasze najważniejsze wewnętrzne światełko.

cieszmy się życiem. czas pędzi jak na karuzeli, trzeba doceniać najdrobniejsze radości. bardzo lubię takie pełne optymizmu wiersze.