Cała aktywność

@Wiesław J.K. Ten utwór niesie w sobie coś niezwykle autentycznego, czym jest powrót do dziecięcej wyobraźni, do momentu, w którym świat był większy, bardziej niepokojący, ale też bardziej fascynujący. Wiersz działa jak migawka pamięci niby rozmazana, miękka, pełna światła po burzy, ale jest emocjonalnie automatyczna.

retrospekjca wyobraźni niebo, chmury w lustrze kałuży w głębi jej odbicia mój lęk i jak to w chłopięcej wyobraźni spadam w bezdenną otchłań strach, a jednak przyciąga nienasyconą ciekawość niebo, chmury po burzy odpływają w zmierzch dnia a za kurtyną rzeczywistości zniknęła nagle moc grawitacji a potem szybki wzlot ku przestrzeni straszny, a tam tylko gwiazdy trawa, aromat kolorów lata w dali odgłos samolotu wyrzeźbił w czasie tamte wizje

wszystkich stron oraz z pozostałych @Dekaos Dondi "Toń kałuży" - napisałem niegdyś wiersz w tym temacie, po tym jak po burzy wpatrywałem się w kałuże i rzeczywiście miałem wówczas dziwne odczucia. "Pozostałe strony" - zapewne takie niewidzialne. Pozdrawiam z uśmiechem. 🙂 ___________________________________________

Ara, goły tył ogara

A draba spij i psa barda

Baca ma rogi. <- Za rogi maca mi go raz

A tu i filut utuli ...

Akt i wigor. <-

@Berenika97 🌻

@Nefretete Ach te wielbłądy, przypomniałeś mi kawał o wielbłądzie i zegarze. 😎

@Nefretete Serdeczne dzięki. Miło mi, że kot i jajko mogą być przyczyną takowej reakcji. Pozdrawiam! ;)

@Whisper of loves rain "żyjemy tak jak śni me samotnie"

Wielowymiarowa Mowa Barwa Głosu i Rytm Słowa Gesty Mimika i Głowa Sztuki Tajemne Wytwory Świadomości Czar Urok Zaklęcie Wplatam w Tkaninę Rzeczywistości Rzucam Wici Miłości

koziołki

fika

Pisali krewni: pin w erki, las, IP.

道可道，非常道 / dào kě dào, fēi cháng dào słowo wysłowione , niestałe słowo 名可名，非常名 / míng kě míng, fēi cháng míng miano wymienione, niestałe miano

O, za górami, za lasami i masala zima - róg, Azo.

Ma to Nino: w zdanie, i nadzwoni - no, tam.

Mokra aglomeracja, jej parny oddech, zetlałe oczy domów nastroszonych jak deszczowe gołębie. Na śliskim bruku starego miasta zabił się wiatr. W ślepych uliczkach grzeszne galerie. Księżyc w dłoni jak czuła żyletka kroi łapczywie makowiec nieba. Umrzemy tu z głodu i czas nam przegoni błękitne sny.

Od Normy rym - rondo.

gra

@tie-break Jeśli pozwolisz chciałbym także poruszyć temat patriotyzmu naszych pradziadów... Bo czym jest nasz dzisiejszy patriotyzm, w porównaniu z dawnym patriotyzmem naszych dziadów i pradziadów? Tamten niewątpliwie był niedościgłym wzorem… Obecnie nie przywiązujemy do patriotyzmu już tak wielkiego oddania, poświęcenia, gotowości do największych wyrzeczeń. Dawnemi czasy Polak dla Polski się rodził, Polsce oddawał każdy swój oddech, dla Polski umierał… Toteż patriotyzm dla dziadów naszych równie był ważny co Wiara w Boga. Kiedyś, kiedyś patriotyzm nie wyrażał się w potoku słów, próżnej gadaninie, lecz w wielkich czynach, o których przez lata zaświadczały blizny weteranów wojennych. Nasi dziadowie i pradziadowie w imię patriotyzmu zdolni byli do czynów tak wielkich, jakich nawet nie byli sobie w stanie wyobrazić ludzie z najodleglejszych zakątków świata!... Pozdrawiam Najserdeczniej!

@Migrena Nie wiem, czy bardziej się przestraszyć, czy raczej po cichu przyznać, że to wszystko już się dzieje. Żyjemy w epoce zgody na własny nadzór dla wygody, dla kilku kliknięć mniej. Nie ma w tym już nawet buntu, tylko sen pod okiem kamer. Wiersz jak zimny dotyk szkła, nie da się go zapomnieć.

@Dekaos DondiNo i trafiło do mnie, do pomylonej adresatki, nie wiadomo z jakich dokładnie przyczyn. :)))