Cała aktywność

@Arsis Cześć 🙂, robię porządek w szafie, bo mam za dużo ubrań... przygotować muszę jeszcze światełka do iluminacji mieszkania, posprzątałam już i umyłam okna, czekam na zimę 🙂

@Nata_Kruk Najbardziej zatrzymał mnie tu ten moment kiedy „dom zamienia się w park zjesienniały” – to konkretne i wizualne. Fajny efekt, kiedy jesień nie jest tylko tłem, ale wypełnia całą przestrzeń. Pozdrawiam serdecznie.

@infelia długopis - sztukmistrz tworzenia. dziękuję. @Robert Witold Gorzkowski "Jego tusz pachnie gwiezdnym pyłem i wspomnieniem spadających słońc.” myślę, że Stwórca uśmiecha się do nas ciepło i szepcze radośnie - och, wy małe poetyckie urwisy :) dziękujemy Boże !!!!! a ja dziękuję Tobie Robercie :) @Annna2 Aniu. "Kiedy jest poezja – poeci też są poezją. Prawdziwy poeta nie jest poetą. Prawdziwy poeta jest poezją." – Edward Stachura dziękuję serdecznie !

Łaj obrazami i mazar bojał

@infelia w listopadzie ?

Była nauczycielką, z dekadę temu i to jej jako farsa zostało, Albo jeszcze gorzej, nawet dawniej powołanie tak się u niej zdeprawowało. „Dziś” mówi do osoby pojedynczej i dorosłej zwracając się jak do klasy, – Co najwyżej nastolatków, najmniej trzydziestoosobowej rozbrykanej masy, Której masie musi wyłożyć o „Sonetach krymskich”, więc „ex cathedra” usadza. Lecz to co mogło mieć dawniej podstawy, dziś w dziedzinę psychiatrii język wsadza, Przez co raz mówienie o osobach i do osób o pokolenie starszych: „Dziecko!” – Tak nadzwyczajnie wyraziście, ze wzgardą, demaskując złą postawę zdradziecko. I wciąż wszystkimi chce rządzić, bo od wszystkich dokoła mędrsza zda się sama sobie, Tylko, że bardzo zmienił się wiek tych osób! Choć butnie kazałaś, ja tak nie zrobię! Prócz formy, bo treść wykładu (stąd „kazań”) w każdym punkcie z prawdą sprzeczna była. – A dobry nauczyciel wykłada prawdę, nigdy przeciwnie, choćby bardziej miła! Ilustrował „Perchance” (pod moje dyktando) grafiką „Wykład jak dzieciom dorosłym”.

@violetta musi pachnieć nieziemsko :) żeby jeszcze zastawa w kolorze Twoich oczu......:)

@Annna2 jesteś i basta :))

@violetta Są dwie pogody i zielenie dwie, pisane sercem i pisane dniem.

@Migrena Jak bardzo się bali kruchego człowieka, że musieli go zabić. Dziękuję Jacek. Nie nie jestem, ale staram się żyć godnie

@Nata_Kruk Najmocniej działa tu dla mnie początek – „sunie powoli, lecz własnym rytmem”. Daje to konkretne tempo i klimat. Reszta układa się wtedy bardziej jak swobodne rozmarzenie niż opis z definicją. Pozdrawiam serdecznie.

@Rafael Marius Stwórca jest tak wspaniały, że brak słów żeby tę wspaniałość opisać. ale myślę, że ma poczucie humoru :) dzięki. @viola arvensis Wiolu. starałem się przecież ! najpiękniejsze podziękowania :) takie z serca :) @Marek.zak1 dziękuję Marku. pozdrawiam. @KOBIETA dziękuję Dominiko :) nie bądź smutna ! bo już niedługo .......zielony, pachnący maj i słowiki co spać nie dają :) dzięki :)

@lena2_ to manifestem artystycznej uczciwości. to ultimatum, w którym Lena przedkłada autentyczność słowa nad sam akt tworzenia. gotowa na rozstanie z poezją, jeśli ta utraci swoje "serce". szlachetne to i piękne :)

Znowu to samo. Tyle klatek… Miasto. Twarze. Światła. Maski. O co chodzi? Co tu się wyprawia…?! Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu? I tu - troszkę koloru! I więcej śmiechu... Jeszcze więcej... I co? Wszyscy grają. Wszyscy. Nawet ci samotni - grają. Sprzedają. Sprzedają siebie - powłoki, powidoki, błyskotki… „Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu! I tu! Troszkę koloru! Więcej śmiechu. Jeszcze więcej!” I co? I gówno. To nie prawda. Fasada. O, ślepi! Wy wszyscy… ślepi! A ona…? Ona nie gra. Nie umie. Tam nie ma filtrów. Jest jak pęknięcie w horyzoncie. Bad pixel. …Ona mnie spali… Nie. Tak! Spali mnie...

@Annna2 wiersz Twój to wezwanie do refleksji nad siłą miłości i kruchej, lecz niezłomnej godności człowieka. w sposób lapidarny i intensywny mierzysz się z fundamentalnym pytaniem : jakie jest źródło i siła dobra w świecie pełnym zła ? i odpowiadasz - prawdziwa siła moralna wypływa z aktu wolności i wyboru dobra, nawet za cenę kruchości i cierpienia. zło, mimo że jest realnym wyborem, nie jest ostateczne. nadzieja odradza się w bezinteresownej miłości i gotowości do ofiary, czego symbolicznym przykładem jest życie i śmierć ks. Jerzego Popiełuszki. a ja od siebie : Boże, nigdy tym bandytom nie wybacz !!!! Aniu. Ty jesteś Człowiek Virtus.

@FaLcorN jeszcze gdzieś taksie przebija zimna zieleń:)

No i w tym cała nadzieja:):)

ubranie

Poetycki przekaz o niemocy poety...potrafisz!

"I patrzę przez okno w sekundzie słabości, Gdy oczy już bolą i światło w nich znika"...ten wers zaprzecza wcześniejszej refleksji cynika, czyli każdy , nawet cynik musi się zmierzyć ze swoja prawdą:):)

@Ewelina Fajne przeniesienie stanu na figury geometryczne. Kwadrat i koło robią tu mocny kontrast – jakby dwa różne tryby patrzenia na siebie. Ta oszczędność słów dobrze tu pasuje. Pozdrawiam raz jeszcze.

@Ewelina Ładnie tu pracuje „rozkołysanie” na początku i ten ciągły ruch od – do. To nie jest statyczna tęsknota, raczej pewien stan w drodze. Podoba mi się, że wersy nie zamykają interpretacji. Pozdrawiam ponownie.

@violetta "Jeszcze w zielone gramy", pozdrawiam! @Bożena De-Tre Ważne, by się nie mijać z drugim człowiekiem, a w szklance szukać tej drugiej pełnej połowy, pozdrawiam!

Śliczny , delikatny wiersz o odchodzeniu od świata, czuć w tym jakąś ulgę ...serdecznosci Volu:)

@Ewelina Bardzo filmowa miniatura. Ten promyk wygląda tu bardziej jak efekt światła niż metafora. Takie obrazy mają siłę, bo zatrzymują moment bez tłumaczenia. Pozdrawiam serdecznie.