Cała aktywność

@Kwiatuszek Falochrony to ich ulubione miejsce. Ja też jako dziecko po nich chodziłem Trzeba wszystkiego spróbować.

@Robert Witold Gorzkowski Zaniepokoiły mnie Twoje słowa. Twoje wiersze są utworami wartościowymi !!! To nie są teksty w stylu "widziałam orła cień". Przekazujesz w nich swoje przemyślenia, swoje emocje i swoje wizie rzeczywistości. Przecież wiem, że punkty czy pukciki nie są dla Ciebie ważne. Piszesz może dla kilku, kilkunastu osób które Twój wiersz zrozumieją. Niech sobie interpretują jak chcą. Niech dają punkcik albo nie. Ale niech złapią myśl którą swoim wierszem przekazałeś. Taki mój apel jako miłośnika poezji - dawaj nam swoje wiersze ! Pomyślimy nad nimi. Czegoś się nauczymy. A Ty, w jakiś tam sposób będziesz spełniony. Bo Twój wiersz komuś się spodobał. A te punkciki.........

@Robert Witold Gorzkowski Bardzo podoba mi się ten wiersz, jest udany ciekawą metaforyką.

@Nata_Kruk Ekstra :)))

@Kwiatuszek No widzisz Kwiatuszku, Ty odbierasz ich głos jak jak śmiech - bo są też mewy śmieszki, a ja, jak hałaśliwy krzyk.

@Berenika97 Tekstowi troszkę brakuje do Klimta, ale przecież może :)

Hmmm... Ale w tej chwili czytelnikom odkrywasz tylko jedną część, czyli tylko przemyślenia z perspektywy Marka. A na końcu pomyślisz o złożeniu narracji naprzemiennej? Będziesz miał dużo pracy, żeby zachować kolejność - to trudne. Myślisz, że czytelnik będzie czytał od początku, jeszcze raz?

Za motylka plusik. Pozdrawiam.

@UtratabezStraty Wiosna, robi na mnie wrażenie, owszem, nawet zima, ale jesień - największe. Najmniej poetyckie jest dla mnie lato, szczególnie to gorące i bardzo słoneczne. Plaża - chyba za karę. Wiesz, kiedyś szłam październikowym, ciepłym jeszcze wieczorem, taką spacerową aleją w parku, po obu stronach stare liściaste drzewa, rozświetlone światłem reflektorów padającym z dołu - a liście drzew, sypały się jak złote pieniążki z nieba. Bajka... :)

@Berenika97 Bereniko. Twój wiersz widzę jako manifestację władzy kobiety która nie leży w tym, co podziwiane, lecz w tym, co niepojęte. W jej zdolności do spalania ram, w których próbuje ją zamknąć świat. Przesadziłem ?

... szlaban, a pana... bal zsypu dam.

@Berenika97 Bereniko, Twój komentarz czytam jak głos człowieka, który widzi dalej niż horyzont. W świecie, gdzie tak łatwo dać się porwać prądom cudzych narracji, Ty wybierasz stabilny grunt – powietrze i światło zamiast solanki i sieci. To świadectwo nie tylko inteligencji, ale i filozoficznej postawy: rozróżnienia między tym, co wciąga, a tym, co daje wolność. W Twoich słowach jest także nuta wrażliwości, która przypomina mi scenę z filmu "Adrift" (41 dni nadziei) Shailene Woodley (w roli Tami Oldham) i Sam Claflin (w roli Richarda Sharpa) - wyspa gdzieś na Pacyfiku, on i ona młodzi i piękni, zachód słońca. Na jachcie Richard mówi: „Przyjdź wieczorem, przygotuję pysznego tuńczyka. Lubisz ryby?” A Tami odpowiada: „Jestem weganką. Lubię ryby…... ale żywe!” Te słowa, w cudownej scenerii młodości i przestrzeni, wywołują we mnie subtelne drżenie serca. To zdanie było jak etyczny manifest w jednej chwili – subtelny, a zarazem mocny. Tak samo brzmi Twoja fraza: „omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki” – to coś więcej niż obraz, to wybór aksjologiczny, który łączy rozum z empatią. Rzadkie i piękne połączenie: intelekt i serce w dialogu z wolnością. Dziękuję pięknie :) @Alicja_Wysocka Alu. Sama kazałaś mi nie przesycać. To się hamuję. Wszedłem na chwilę w twórczość lekką. Dziękuję :) @Marek.zak1 "Śledziary". Nie brzmi apetycznie. Dobrze, że przed wojną a nie za Tuska. Dziękuję :) @Naram-sin Nigdy jej nie widziałem, ale tak ją sobie wyobraziłem :) Dzięki za koment. Dobrego.

Poeci zawsze mają coś do dodania. Muszę zatem coś dodać – bonus minus. Warszawa – Stegny, 02.09.2025r.

To panika; maki na pot?

Święta Regina mgły rozpina. Lato, lato...

Na jedną kartę.

Nie ma takiego tematu.

śniadanie

@Alicja_Wysocka , ja tu widzę taką sprawę, że pory roku dostarczają nam czasami bardzo mocnych wrażeń, które czasami jest trudno nazwać. Ty tu piszesz o jesieni, a ja czegoś takiego podobnego dopatruję się w wiośnie. Tyle, że w wypadku wiosny nie mam na myśli tego, co widoczne, ale raczej pewną woń, pewną aurę, która dostarcza mi tak mocnych wrażeń, że aż.... się tego boję. Dlaczego się tego boję? Może dlatego, że idzie coś nowego...Ale tak do końca to sam nie wiem. I chyba to jest właśnie to "niewypowiedziane".

@Toyer oby tych chwil Tobie jak najwięcej

@Berenika97 mocna ekfraza, Ona bohaterka. Podoba mi się- jest kontrast- między powinnością, kruchością i siłą.

widzę cię triumfujesz zdobywasz duma spływa złotem miażdży pożądanie i zagłusza gniew świętość i grzech płoną na twojej skórze rozpacz i honor krzyczą w oczach. mściwa niepokorna niezależna uwięziona w ramie męskiej wyobraźni? nie – ty rozrywasz ją na strzępy, nie błyszczysz ty spalasz. Obraz G. Klimta, "judyta z głową Holofernesa".

@infelia W Twoim wierszu wyczytać można tęsknotę, ból po stracie, ale i piękne wspomnienia, które nadają mu głębi. Zestawiłeś obraz dawnego, pełnego życia ojca z jego późniejszą słabością. No i mocna puenta – pożegnanie i poczucie niedopowiedzenia.

@Starzec Skromni w słowach, bez blasku, bez wrzawy, jak cichy strumień wśród pól i trawy. Lecz w czynach wielcy, w mocy zaklęci, prości w mowie, w działaniu — niepojęci.