Cała aktywność

@Annna2 Ogólnie jeśli o mnie chodzi to ja akurat boję się przemienić z pół ofiary w pół kata. I jak najbardziej dotyczy również poezji. Wiesz jednego dnia aspirujesz, a potem wytykasz błędy. Najpierw uciekasz a potem sam gonisz. Gdy ofiar jest mało jest mało katów. To jest mega powiązane ze sobą. I tego akurat się serio boję, ale nie mam pojęcia o jutrze, a co dopiero jakaś dalsza perspektywa.

@Leszczym a zresztą może przeżyłeś coś, co sprawia, że na świat patrzy się inaczej.

mamo mamo od rana do wieczora codziennie tak samo - patrz podaj słuchaj przytul zamknięte bajką mało tego w nocy to samo obok duży bobas zmęczony marudzi przytul mnie pytając czy ty mnie kochasz ludzie miejcie więcej litości to o pomstę woła - tego koń nie wytrzyma a ona musi

@Somalija car sprzedał Alaskę- za długi- i myślał, że tam nic nie ma- żadnych bogactw. Pomylił się. A teraz spotkanie- kurtuazja i uśmiechy. A wojna trwa nadal- bo to dobry biznes? Gdyby chcieli zakończyliby w 15 minut- tylko po co? Nie opłaci się. I nikt się nie przejmuje że w Ukrainie giną ludzie. Niewinni. Dzieci.

@[email protected] dzięki

@Jacek_Suchowicz fajna gra słów

@Alicja_Wysocka Widzę, że trafił poeta na poetkę. Super! Pozdrawiam!

Gar słów zostawiam na stole. i wszyscy częstują się sami, zaś czar na ustach już poległ spadając pięknymi zdaniami. Nad garnkiem usiadł poeta i myśl mu się jedna zaparła. Spytał, choć pewno to nietakt: czy zjadła czy może ze żarła? Jadła zapewne powoli smakując wyrazik jak kęsik pijąc alkohol miast coli, by smaczków znaleźć najwięcej. Ze żarła – boi się przyznać, bo brzuszek rozbolał od rana. Dawkuje sobie natychmiast kropelki – lecz nie Waleriana. A ja też chciałbym usłyszeć: Czy gar ów choć trochę zatrzymał? Bo słów to jeszcze mam michę, czy uśmiech zmieniła się mina?

te wspaniałe dwutorowe myśli owocują w sierpniu sady ale w nas nadzieja cicha człowiek przez rok cały zbiera owoc pracy swego życia także wszyscy ku jesieni wciąż zmierzamy poprzez lata może uda się coś zmienić coś naprawić coś załatać lecz świat w kontrze do nas stoi pragnąc stale coś narzucać róbmy swoje mili moi no bo reszta tylko ... upał :)))

@Leszczym wiesz dlaczego napisałam, że nie wiem czy jesteś Hiobem- i tu nie chodzi o wygadanie, rozmowność. Hiob stracił wszystko- nawet dzieci, pomimo to był wierny Bogu. Nigdy nie wiadomo, jacy będziemy- to słowa W. Bartoszewskiego= jego doświadczenie Auschwitz. W skrajnych warunkach, sytuacjach w człowieku ujawniają się zarówno najlepsze i najgorsze cechy. Hioba nic nie zmieniło. I oby nigdy nie było Tobie dane tego doświadczyć

@Annna2 Zresztą z Hiobem jest podobna historia jak z Bonie i Clyde - generalnie nie da się lepiej. To ogromny paradoks, ale serio przypuszczam, że taka jest właśnie prawda. No, w każdym razie prawda mojego obecnego punktu widzenia i siedzenia również.

@Konrad Koper Manewry interpretacji na takim krótkim tekście, gratuluję.

@lena2_ Liryczny kompocik:) Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. :) Czyli udało się :) Świetnie!

@Leszczym No proszę Pana, dla mnie cymes. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka I niech sobie mówią, że nie ma ludzi niezastąpionych.@Berenika97 Bohaterka tego wiersza spełnia wszystkie te warunki. @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.

@Annna2 Wiesz, pochodzę z wygadanych towarzystw, gdzie mnóstwo mieliśmy różnych powiedzonek. I teraz gdy piszę coś czasem mi się przypomni. Niestety nie zawsze, ale coś czasem zadzwoni. Też mi się to słówko spodobało, więc go sobie użyłem. Hiob doświadczył najgorszego, najgorszego z najgorszych, ale miał o czym opowiadać. Było wokół czego napisać przypowieść. Hiob byłby fenomenalnym poetą i pisarzem. Bo generalnie umieć pisać to duża sztuka, ale jeszcze większą sztuką jest mieć o czym opowiadać lub chociażby choć to równorzędne umieć sobie to po prostu wyobrazić.

Żeńskie jest trwanie Dla niego punkt Zdobycz wygrana A nigdy pół Żeńska jest studnia Wahadło nie Kto z nich dowodzi Chodź, szykuj się!

@Migrena Twój wiersz jest mocny - bardzo świadomy językowo i boleśnie uczciwy. To emocjonalny żywioł, ale nie chaotyczny - to kontrolowany pożar, który ma swój rytm. Wiesz, co robisz. To nie moja bajka - moje serce jest chyba sto lat starsze ode mnie kocham klasykę - ale lubię, kiedy ktoś pisze właśnie tak: odważnie, bez kalkulacji. Czasem przeginasz w obrazie - ale tylko dlatego, że nie chcesz niczego zamieść pod dywan. Jest w tym pisaniu duch szaleńca i świętego jednocześnie - a przede wszystkim: autentyczność.

@Roma Wiesz, super wiersz. Bo nakreśliłaś w kilku wersach bardzo interesującą kwestię. Że to właściwie sytuacja nie wypada. Tu nie chodzi o magiczną Mery Poppins, ani o kogoś kto chciałby z nią się zadać, a o kłopotliwą sytuację właśnie. To jest jakby zupełnie zewnętrzne. Niezawinione. To tak jakby obrać sobie za męża Harry Pottera. Niby można by było, niby dlaczego by nie, niby przecież autorka tych powieści napisała książkę dla dorosłych, ale coś zgrzyta. To jakby nie pasuje do wizerunku magii. Również magii. I podkreślam, że to wina sytuacji jakby. Coś miejsca mieć nie może, bo to jakby urąga kanonom. Bardzo mnie zaciekawił ten wiersz, dla mnie pierwsza klasa :))

@Leszczym nie wiem czy jesteś Hiobem, ale wiem, że słowo skiebźdźiłem - superowe jest

@Mateusz Tak może przy okazji, nigdy nie rozumiałam "dziękuję" dla kogoś tekstu. Bardzo różnie można interpretować. 1. Dziękuję, ale nie. 2. Dziękuję, naprawdę już dziękuję! (Więcej już tego nigdy nie otworzę!). 3. (Niecenzuralne). 4. O. Fajnie, że coś takiego, dziękuję (ale ❤️ mam tylko jedno). 5. Przeczytałem. Zaakceptowałem. Zwyciężyłem. 6. Zdrówko! (Pucharek). 7. Jak dla mnie nagroda miesiąca. 8. Do skasowania (takie oznaczenie). 9. Spójrz. Ja też tu jestem ;) 10. To tylko automat (Nie odpowiada się na reakcje automatyczne). Lub jeszcze coś innego. Np. Sprawdziłem. W każdym razie pozdrawiam 🌼 i dziękuję za miejsce i możliwość pisania :)

@Waldemar_Talar_Talar tytuł jest piękny, a Ty bardzo miły

@Marek.zak1 a ta "Misiowa Łapa"? - A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.