Cała aktywność

Białe granice ściskają błękitne chmury wiszą nad nimi dwa morza czarne wokół nich tylko ogromne płótno z lnu szczyci się portretem na miarę utopii Wbity neonowym blaskiem w dwimeryt wypruwam swoje gałki oczne z orbit by zbliżyć się do niej choćby na moment i duszę utopić w pasmach włosów

@viola arvensis no fakt - tak mówią. ale wśród tego "pół światu" znaleźć ten jeden, ten co pachnie najpiękniej, oddycha marzeniem i kocha jak nikt.... to trzeba mieć szczęście jak ja !!!!! znalazłem. i nie oddam nikomu. ......jest cudowny :)

@Migrena " tego kwiatu to pół swiatu"- jak to mówią 😉

Twoje marzenie - jakże słodkie pragnę dziś spełnić, miła moja, i do roboty już się biorę, chwileczkę szczęścia podarować. Chcesz, by cię ktoś na rękach nosił, przez moment poczuć się królewną, rozanielone przymknąć oczy i nurka dać w rozkoszną ciemność. Niechaj więc dzisiaj cię zabiorą moje ramiona w rajskie kraje; no tylko - wiesz - przeciwbólową tabletkę muszę łyknąć najpierw. Później przed nami piękna podróż: może Wenecja? Co ty na to? Gondole, światła - a na końcu przeniosę ciebie przez most Rialto. Wieczór przegląda się w kanale, pod niebem strojnym w barwy wrzosów; wytrwam... zostało kroków parę... O rany boskie! Mój kręgosłup...!

@Alicja_Wysocka to dobre pytanie ale nie znalazłem logicznego wytłómaczenia , internetowa etymologia twierdzi że to od słów takich jak koło czy młócić, ale młócić jest od młot , więc wymienia sie na o , natomiast relacje z kołem to opisują jako miesznie , czyli np zamieszanie , kołocić , doszedłem logicznie albo i nie do wniosku że rdzeń tego słowa to KŁ - K(ie)Ł czyli reszta to koncówka i przedrostek . ó było by jedynie w wyrazie kłów ale ów i owo to końcówki o własnym znaczeniu tak jak wszystkie inne . dlatego kłucić = iść na kły , jeśli masz leprze wytłómaczenie i etymologię "kłócić" to dawaj . przemyślę wszystko jeszcze raz .jako że jestem fotografem a nie lingwistą zostawiłem to co mi wizualnie lepiej pasuje i zgadza się z kłuciem :)

A i za kotami ma to Kazia. - On, Artur, dla picu z rana psom Mospana rzuci pal, drut... - Rano?

@Natuskaa@Wędrowiec.1984Serdecznie dziękuję! :)

@Berenika97 Od maczug do rakiet wyścig zbrojeń trwa nieustannie. Natura człowieka się nie zmieniła i wciąż trwa walka nie tylko o przetrwanie ale i o dominację. Nasz glob to piękna planeta, ale posiada również nieodwracalne zagrożenia, na ten przykład wulkany, trzęsienia ziemi, powodzie, pożary, etc.,pozostaje nam tylko czekać co dalej. Siła Wyższa, wspomniany przez Ciebie Człowiek, który został zepchnięty na margines każdej mapy, jest poniekąd ostatnią szansą na lepszy, pokojowy byt dla kolejnych pokoleń.

@Wędrowiec.1984 Rozumiem, że przesłanie było zupełnie inne. Dobrze, że jako autor możesz to wyjaśnić. Oczywiście są różne oczekiwania i preferencje w różnych strefach życia. Ale wiersz podoba mi się jako dzieło literackie, niezależnie od interpretacji i indywidualnych odczuć. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka Hmmm.... Dziekuje za kwiaty i jeszcze bardziej za refleksje i sugestie. Dotychczas nie zwrocilem uwagi na negatywny wydzwiek tego slowa. Jest w twoim spostrzezeniu troche racji, "szwedza" i dla mnie teraz brzmi szorstko, a na dodatek kojarzy mi sie ze "swedza" i to mnie naprawde martwi. Widzisz, co narobilas...;-) Okay, musze nad tym pomyslec. Uzylem tego szwendania sie, bo jest ono wlasnie takim bezcelowym snuciem sie po zakamarkach wspomnien, ktore do niczego nie prowadzi. To bardzo trafne w tym ujeciu, a na dodatek rymuje sie z "sie przedza" z pierszej strofy, lacznie z "sie" i "e". (sorry, nie mam polskich trzcionek na klawiaturze). Rymy bez owego "sie" i z "a", jak np. "bladza" troche mi psuja ten rytm. Nawiasem mowiac, to jeden z moich pieciu wierszy :-)

@Nata_Kruk Dziękuję Ci za te szczere, gorzkie słowa – i za to "a kUmu to". Masz rację – piszemy, ulżymy sobie, ale świat się nie zmienia. Może jednak właśnie w tym jest sens? Że chociaż sobie ulżymy, że nie milczymy, że nazywamy rzeczy po imieniu. Dziękuję, że podzieliłaś się tym, co Cię szczególnie poruszyło. I dziękuję za życzenia pokoju – bardzo ich dziś potrzebujemy. @Omagamoga@Simon Tracy@truesirex@Starzec@Rafael Marius@Andrzej P. Zajączkowski@Wiesław J.K.Bardzo serdecznie dziękuję! :)

@Migrena Twoje słowa naprawdę mnie wzruszyły, umiesz motywować i czarować słowami. Świetnie odczytałeś moje przesłanie. Bardzo dziękuję! @huzarc Dziękuję Ci za te słowa i za to, że wyczułeś w wierszu tę modlitewną tonację. Twoje odczytanie dodaje mojemu wierszowi jeszcze jeden wymiar. @Marek.zak1 Dziękuję, że podzieliłeś się tą trudną, ale ważną refleksją. :) @lena2_ Twoje słowa i uśmiech bardzo mnie cieszą. Dziękuję, że czytasz moje wiersze z taką uwagą i sercem.:)) @andrew Dziękuję za ten piękny, poetycki dialog z moim wierszem. @Alicja_Wysocka Dziękuję Ci za tak wnikliwą i czułą interpretację. Bardzo mnie wzrusza, że dostrzegłaś tę wrażliwość wobec człowieka i światło, które powraca niezależnie od naszych sporów. @viola arvensis Dziękuję Ci z całego serca za te słowa. To, co napisałaś, bardzo mnie wzrusza.

A kpu dołu mało, woła muł: O, dupka!

@Nata_Kruk Tak, Manekin to człowiek - bez uczuć już, bez nadziei, może człowiek przenoszony w worku na froncie. Popatrz na wczoraj - każą nam iść, to idziemy. Za resztę wpisu dziękuję - bardzo miłe słowa. Pozdr. Piotr

@KOBIETA to poetycka wizja melancholijnego dnia samotności i oczekiwania, w którym chłodna, szara sceneria jesieni kontrastuje z wewnętrznym, cichym pragnieniem ciepła, bliskości i spełnienia. całość jest utrzymana w tonie eleganckiego, kontrolowanego spokoju. pięknie Dominiko :))))

@Marek.zak1 prawdziwa poezja. świetnie oddany dramatyzm przejścia. mocne, fizyczne i metafizyczne jednocześnie. wielkie gratulacje.

Wiersz oszczędny w formie, bez zbędnych ozdobników, co potęguje jego moc przekazu.

@Nata_Kruk Może i to racja, ale i tak nie dognam, a przegiąć mogę. @violetta Wiesz są takie góry, że samochodem wjedziesz na nie tylko na wstecznym. To silny bieg, najsilniejszy i czasami jedyny możliwy :// @Rafael Marius Tak i coraz lepiej to dostrzegam.

@viola arvensis Tak, trzeba, podobno trzeba. Za komplement dziękuję. Ćwiczę czasem pisanie.

@Omagamoga Cześć! Zatrzymało mnie słowo ‘skłucaj’ w Twoim wierszu - nie spotkałam się wcześniej z taką formą. Czy to celowy zabieg, styl, rytm, czy literówka? Nie powinno być skłócaj?

Zamówiłem z piekła Wenę prosto od samego diabła dostarczył anioł kurier zapłaciłem duszą za pobraniem mam czternaście dni na zwrot potestuję poużywam potem zwrócę oszczędzę duszę i znów zamówię zamawiam też Wenę z Nieba zawsze płacę duszą przelewem Bóg nie przyjmuje zwrotów nie żal duszy na Niebiańską Wenę

Pory roku są dla nas metaforą Cykliczności świata Życiowych okresów Stanów ducha. Przyszła jesień jako metafora Przemijalności Smutku Depresji. A mi szarość nieba nie przeszkadza Nie przygnębia bardziej Nie odbiera ducha. To środek lata mi przyniósł jesień i bezśnieżną zimę -w jednym. I trwam w tym stanie dwóch pór roku Melancholii i nostalgii Niezależnie od aury pogodowej Od klimatu i szerokości geograficznej. To wspomnienie pewnej jesieni i zimy Przeszkadza szarością Przygnębia bardziej Odbiera ducha. I choćbym żył teraz pod niebem słonecznym Pomiędzy cykliczną wiosną i latem Czułbym aurę Tamtej jesieni i zimy.

@Azraell Wiersz mroczny jak Twój nick, Azraelu. A przecież dzień dziś jasny, aż się prosi o trochę ulgi. Musiałeś naprawdę zaciągnąć słońce do piwnicy, żeby napisać coś tak ciężkiego? Choć… przyznam, wyszło przejmująco.

@Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.

@kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą snują krążą migoczą przemykają