Cała aktywność

@Wiesław J.K. Częste zjawisko atmosferyczne, zwłaszcza po burzy.

@piąteprzezdziesiąte ;) Dzięki, również pozdrawiam

Małe rzeczy są w życiu najważniejsze, składają się na szczęście. Bardzo udany wiersz. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius trochę na wczasy i służbowo z fabryki :) mieliśmy fajne rzeczy :)

@Wiesław J.K. Jak miło mi się zrobiło:-) Dziękuję ślicznie i pozdrawiam ☺️

W PRLu?

@Jacek_Suchowicz piękna nostalgia a ja jak każdy facet przeczytałem twój wiersz przy dźwiękach dnia w kolorze śliwki no i nie dało się nie nalać nalewki nie miałem niestety śliwkowej to wypiłem nalewkę rodzynkową i jeszcze raz zapodałem melodię i przeczytałem twój wiersz i dało się wypić za zdrowie złotej jesieni.

Tam, gdzie się z nagła lasek urywał, gdzie z szyszek ziarna, larwy i glina, drogę do szkoły trawnik przecinał... chrumkała loszka warchlaczkom: pycha. W darń racic siła, szpilką spulchniła skiby z narzędzia, którym i była. Las się zasieje, z brył sagan rzyzny. Taki dzik lasem jest jakby przyszłym.

@Rafael MariusMój tata jeździł tam, był też w Odessie, Soczi, tam już egzotyka. Sama bym pojechała do Rosji do Soczi.

@_Marienka_ Tęcza.

@Kwiatuszek Świetny morał! Pozdrawiam :)

Mój dziadek tam jeździł na wakacje jeszcze za komuny. Podobało mu się.

Ciekawy debiut, a o szczęściu i jego rodzajach napisał W. Tatarkiewicz. Co do tych małych rzeczy, przyjemności twierdził, że one dają radość, ale raczej już szczęśliwym, bo innych nie ruszają. Pozdrawiam

@Berenika97 Złowroga to przepowiednia... odwołaj te słowa Sybillo.

Dobrze nabyta kobieta nie jest zła. Warszawa – Stegny, 11.09.2025r.

Też tak myślę. Poskładałeś z jesiennych zamyśleń ładny obrazek :)

Jak co roku Znowu się chylą ku zachodowi Promienie ciepłe i krążą myśli, Nostalgia szpilą po zmysłach mrowi, Żuraw planuje coroczny wyścig. Znów będą wersy o ciemnej słocie I lacrimosą pieśni zatrzeszczą, Będzie o smutku, szronie na płocie, Zabrzmi tęsknotą zimy odwieczną. Zabrzmi tak jakby życia ubyło, Jakby już koniec nieodwracalny A przecież dalej będzie się tliło, Będzie panował byt tak realny I może tylko trochę zaspany Ale na pewno także uroczy, Trzeba by tylko ścieżkę świetlaną Spod jałowizny smętnej wytoczyć. Marek Thomanek 31.08.25

Podaruj mi czasem naręcze słów, jak kwiatów zerwanych o świcie. Barwy dobieraj z wielką czułością, by mogły mnie ciepłem nasycić. Długo nie zwlekaj, już gaśnie lato i jesień bieg do nas zaczyna. Echo zawróci słowa - za późno i z żalem przywita nas zima.

@Berenika97 Taki właśnie był mój zamiar i widzę, że chyba wyszło tak jak chciałam. Dziękuję serdecznie i pozdrawiam 🙂 @Alicja_Wysocka Kocham ten krzyko- śmiech kiedy jestem nad morzem. Dziękuję Ci za odwiedziny i pozdrawiam! @Rafael Marius Mewy to bardzo ciekawe ptaszki:-) Pozdrawiam Cię i dziękuję za czytanie. ☺️ @Nata_Kruk Dziękuję również za chwilkę zadumy nad moim pisaniem. Pozdrawiam ☺️ @Kwiatuszek @Leszczym @iwonaroma @Adam Zębala @infelia @MIROSŁAW C. @Andrzej P. ZajączkowskiSerdeczne podziękowania za serduszka i czytanie. Pozdrawiam ☺️ ☺️ ☺️

@Kwiatuszek @Natuskaa Bardzo Ci dziękuję za odwiedziny:-) Pozdrawiam ☺️

A nam u Tumana? - A dał sowom. - O... - W osła dał sowom? - O... - W osła da!

Tu go kukuruku kogut.

@Berenika97 Bereniko, Twój wiersz wywołał we mnie dreszcz - to przejmujący obraz. Kruki z Żeromskiego zamienione na drony to bardzo mocne odczytanie współczesności. Człowiek zostaje tutaj sam wobec zimnej, stalowej technologii, i trudno nie poczuć lęku, czytając te wersy. Mocne, bolesne, ale prawdziwe - tak dziś wygląda nasz niepokój o jutro.

Na pociąg, i ma na tor wrota, na mig/ą, i co pan?

@Father Punguenty Czoła się marszczą; czym nas obarczą?