Cała aktywność

@Alicja_Wysocka Napisałaś piękny melancholiczny i nostalgiczny wiersz - czuć w nim tęsknotę za kimś, kto może się zmienił lub oddalił, ale wierzysz w trwałość tego, co najważniejsze w drugim człowieku. Te metafory - "szelest skrzydeł złożonych na dnie szuflady", "goniąc króliczka odkrywam, że to czas biegnie" - to niezwykłe obrazy. Szczególnie podoba mi się obraz gry w zielone, gdy "liście już dawno opadły" - to pięknie oddaje próbę powrotu do czegoś, co już minęło. Super!

4 fajne części, tworzące jeszcze fajniejszą całość. Pozdrawiam z podobaniem dla Twojego wiersza.

@Jacek_Suchowicz Demokracja to beznadziejny system, ale wszystkie inne są jeszcze gorsze. W tym tekście nie chodzi o system, tylko o znieczulicę, której jest coraz więcej i coraz trudniejszą do wytworzenia - empatię. To kwestia wychowania zarówno w rodzinie jak i w szkole.

Nie dygocze:)

@MigrenaOczywiście, że wybaczam. Tylko się zainspirowałam jego niektórymi myślami. A sam filozof zaintrygował mnie już jakiś czas temu. Żył w XIX w, a zaczęli go łączyć z faszyzmem - i to mnie denerwowało. :))) Dziękuję i pozdrawiam. @Alicja_WysockaTo nie przypadek, to intuicja. :) @[email protected]@infeliaBardzo dziękuję!

@Berenika97 Przypadkiem, Bereniko :)

@Jacek_Suchowicz Już ja widzę jak kręcisz głową, tak samo jak Twój awatarek :)

@TylkoJestemOnaBardzo dziękuję! Muszę przyznać, że świetnie odczytałaś przedstawioną relację między meżczyzną-wojownikem a kobietą. I jest tu też zabawa człowiekiem. @Alicja_Wysocka Ależ mnie zaskoczyłaś, poruszając wątek dziecka! Ten wątek naprawdę był, ale uznałam, że tekst jeszcze bardziej się komplikuje. FN pisał "Wszystko co kobiece jest zagadką, mężczyzna jest dla niej tylko środkiem, a dziecko zawsze celem." Niezależnie od oceny tych słów, to jednak troska o dzieci ma wymiar ponadczasowy i uniwersalny. Pomijając oczywiście sytuacje patologiczne. Jesteś niesamowita zarówno w pisaniu, jak i czytaniu poezji. :))

@Alicja_Wysocka i podziabałaś :))))))))))

tak było jest i będzie póki będziemy kupować hasła w środku puste i kurz w nich opadł nic nie znaczących omamień garstka jak Schrödingera w pudełku kota to demokracja wszystkim pozwala głupoty wciskać i mózgach mieszać i znów podważę prawdę nam znaną czy demokracja to system piękna pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz Jacku, a nie wiesz może, kto mi radził podziabać prozę? I co teraz? Dziękuję :)

@RomaFajnie, że jesteś! Lubię Twoje wiersze (chyba się powtarzam), ale pobudzają komórki neuronowe i tworzą nowe połączenia neuronowe w mózgu. :) To żart, ale nie do końca. Twoja poezja to przede wszystkim poezja serca i ducha. Pozdrawiam. :))

Oksymoron wątpliwej idei. Wiersz ciekawy, pozdrawiam!

Ogolony jak łysy koń, zagłębiony w życia ton, spłodziłem wiele dzieci a nie mówię, że źle mi Jeżdżę konno po wsiach życia biegam nago po bezdrożach, a znajduję chwast by go rwać i rosnąć, jak Nabuchodonozor By dorosnąć do dnia, w którym skoszę trawę, wytnę krzewy i wyrąbie wysokie drzewa By bez przeszkód iść płynąć z prądem dni i nie patrzyć w przeszłość myśląc o wieczności

@MIROSŁAW C. :-) Dziękuję za komentarz, pozdrawiam!

ładnie jakby nie Twoje a Twoje to echo w masce - w stylu siekanym ale rozumiem czasami trzeba po kobiecemu uczucia znane i gołąbeczek coś przyniósł z nieba :))

@Roma A ja dziękuję, że częstujesz nas świetną poezją !

spotykamy się na granicy światła i półcienia ty milczysz - ale ja słyszę dawne rymy jak szelest skrzydeł, które ktoś złożył na dnie szuflady gramy w zielone, a liście już dawno opadły goniąc króliczka odkrywam, że to nie on biegnie ale czas, który nas sprawdza a jednak - w każdym zdjęciu, które przysyłasz, czuję echo dawnych sonetów, ukrytych w cieniu Twojej dłoni więc jeśli jesteś maską - to wiem, że pod nią wciąż oddycha ten sam człowiek który kiedyś przynosił mi wiersze jak gołąbeczek na parapet

@Berenika97 Bereniko. Piszesz jak piszesz. Zawsze bogato, pięknie, subtelnie, głęboko. A ja słowo o Fryderyku Nietzsche. Przestudiowałem go na wylot. Prekursor wielu nurtów filozofii - egzystencjalizmu, postmodernizmu czy psychoanalizy filozoficznej. Człowiek szalony nowatorstwem myśli i osobistym dramatem. Dla mnie to wielki filozof !!! Tak nie a propos wiersza, ale myśli mną szarpią..... Wybacz, Bereniko.

@Annna2 Aniu. Tu mnie oszołomiłaś wspomnieniami. Czytałem Puszkina, Jesienina, Dostojewskiego w oryginale. Nigdy nie zapomnę wspaniałej powieści "wspomnienia z domu umarłych" polakożercy niestety, Dostojewskiego. I Jesienin " miły sercu brzozowy lesie i ty, ziemio, wy jałowe piaski wobec ludzi odchodzących w mgłę siną swego smutku ukryć nie mam siły " ( z pamięci więc może coś pokręciłem). Pachnie Twój wiersz wspomnieniami.

@UtratabezStraty Nie załamuj się, nie rezygnuj. To, co ma wartość, nie przychodzi łatwo. Agnieszkę masz mocno osadzoną w głowie, myśl jak ona Ale bardziej ciekawa będzie książka czy opowieść. Podnieś rękawicę! Dobre chęci, to połowa pracy :)

@Czarne Słońce Trochę nostalgiczny, trochę młodzieńczy. Ładne obrazy: chmurka, słońce, gwiazda. Jest rytm, jest miękkość, łatwo się czyta. Raz chmurki, raz słońce, a jednostajność byłaby nudna. To jest dokładnie sedno. Delikatny, jak wspomnienie pierwszej miłości.

@Szejker Ładny obrazek - zwykła rzecz nabiera wartości przez to, że ktoś nam ją podarował. Płomień pamięci, nie tylko ognia. Dobrze, że wiersz pokazuje płomień jako coś dobrego, a nie dla dymku z papierosa.

@Berenika97 Bereniko, piszesz o męskim micie wojownika i kobiecym „odczarowaniu” tej maski. Temat dziecka i niewinności chłopca wyszedł Ci trochę podświadomie. Bardzo mocny obraz - chłopca pod zbroją czuć aż do serca. Masz rację: miłość nie jest grą, ale siłą, która zmienia wszystko. Twój wiersz daje do myślenia zwłaszcza w tych trudnych czasach, gdy każdy z nas martwi się o przyszłość dzieci.

Fajny wiersz. Pamiątki mają moc... przypominania, w pewnym sensie są "magiczne". Takie malutkie artefakty zabierające nas do minionych dni, osób, miejsc.