Cała aktywność

Atlas

31 luty Przestawiam wskazowkę Jesień przesilila Przechylam wódkę Do zlewu By myśl nie umarła

@Berenika97 🌻

wszystko gdzieś zmierza jest noc abonamentuję się intuicyjnie w onirycznych zwrotkach twój wiersz wtula się w mój sen

Zielony- siny ocean, żółta bursztynowa plaża. Na brzegu rosną kokosy i tryska gorący strumień. … W głębi wyspy jest chatka, mieszka w niej czarodziejka. Pożycza przyjazne moce od fali, ryby i ptaka… Srebrne gwiaździste są noce, przelatują meteory.

coby nie pisać co napiszę w co się zamienia lub choćby przemienienia no w co co chcecie czego pragniecie czym jest to zajęcie o czym myślicie czyimi co teraz żyjecie co co co no właśnie to

@KOBIETA dziękuję Dominiko za miłe słowa :) najpiękniej :)

@Migrena Pomiędzy spełnieniem a poczuciem winy ..pomiędzy popędami a oczekiwaniami i normami. Wewnętrzny konflikt. Id czy Superego…? Światło czy ciemność ? pięknie pokazałeś Migrenko …dualizm miłości!

nie udawaj liści na drzewie bo one szumią po wietrze

@violetta to ja się tylko cieszę :) i nie choruj :)

@MIROSŁAW C. Działa na wyobraźnię.

@Migrena ;) O !? Bizet się za Ciebie zabrał Poławiaczu Pereł? och Escamillo.! Escamillo.! oby się nie skończyło jak w Carmen…;) dla Carmen oczywiście ;)

@Robert Witold Gorzkowski zaskoczyłeś mnie tym tekstem. wiersz jest lirycznym hymnem na cześć cyklu natury, przedstawionym poprzez wędrówkę człowieka i zmieniające się kolory jego ubrania. głównym przesłaniem jest harmonia i ciągłość życia. to poezja kontemplacyjna liryczna oparta na obrazie i mocnym rytmie. bogata w inwersje składniowe i spiętrzenie epitetów, co nadaje tekstowi pastoralny, niemal malarski charakter. wspaniałe zamkniecie. "kremowy sweter" - cykl zostaje zamknięty ! przepięknie napisane. z delikatnością serca poety.

Pięknie o życiu, przemijaniu, nieuchronności i tym, jak jesteśmy częścią naszego świata. Pod wrażeniem. Pozdrawiam

Poznajesz kogoś. Zaprzyjaźniasz się. Ten ktoś umiera. Masz dłonie delikatne. Nikt cię nigdzie nie zaprosi. Ot, do pracy z polecenia. Ciało się wyłącza jakby przerwa w zasilaniu. Jedna. Przerwa druga przerwa. Funkcje słabną, zawieszają. Dziś rozmawiasz, a po drzemce dzień się nowy znów zaczyna. Inna data. Nowe miejsce. Może zmienić się opinia. Rozmawiamy, jakby zaraz przyszło tańczyć na weselu. Jest sukienka, zapach kremu. I życzenia nowej drogi.

U mnie w rodzinie nikt nie chciał kontynuować zawodu przodków. Dziadek był właśnie politykiem przed wojną, potem samorządowcem, a dalej prawnikiem. Ja bym się może na polityka nadawał, ale dziadek umarł gdy byłem dzieckiem i nie zdążył wpasować mnie w układ. Drugi dziadek był z kolei elektronikiem, jako hobby może być, ale zawód dla mnie niekoniecznie. Chociaż pewnie bym firmę po nim przejął, ale umarł gdy byłem jeszcze smarkaczem, a ojciec nie chciał. Tak czasem też bywa.

@huzarc to poezja dotykająca historii ostrym narzędziem (skalpel). w zaledwie trzech strofach kondensujesz upadek imperium, zamieniając prom kosmiczny w symbol utraconych marzeń i bolesnej nostalgii. lapidarna forma, oszczędna w słowach, jest tu mistrzowskim atutem. z niebywałą celnością diagnozujesz pętle historii. Klasa !

@Migrena mam ciepełko, jest przyjemnie:)

Twa twarz wiecznie patrzy w brata Słońce Jak dziś, już lat miliardy, nie tysiące. Twe lica bardzie gamma-jaśniejące, [1] Przez kosmiczne promienie weń bijące. – („Lustro”, czy Słońce dla Cię gamma-lustrem? Ot, pytanie mi przyszło do łba puste.) Tymczasem ja między ludźmi po Ziemi Czasem mnie kto chce zdeptać buty swemi Choć się złoszczę, nawet czasem, co powiem… Spojrzę w niebo – we mnie spojrzą bogowie, Aniołowie? – czyż ja niebios policja? [2] Myśl: jawnie co noce a skrycie co dnie Czyjaś ręka trzyma Cię jak pochodnię Pośród biegu spraw na Ziemi, na niebie Modląc się do Pana, patrzę na Ciebie: Wskaż mi! o wskaż! slalom przez czas wśród ludzi Nim brama ostatnia, nim Anioł zbudzi… . . . Księżyc po pełni w z lodu halo, Czy znak, że zmiany: pogód? na mnie? – walą? PRZYPISY [1] W świetle promieniowania gamma Księżyc jest jaśniejszy niż Słońce. [2] Gdy tęsknota za „Harmonia Coeli” Z dala od spokoju burzycieli Mnie weźmie każą sprawdzać kto zacz? – Gabriel czy Epona – mityczna klacz? A mnie czasem starczy nadzieja: „Jest niebo!” = Nie wszystko portfelem i u stóp glebą! – „Dowód bóstwa lub anielskości proszę!” Ten pomysł budzi śmieszność, budzi zgrozę!

można ją złowić nawet z drugiej ręki można też rozmienić na tysiąc jeden drobiazgów

@Berenika97 ale Twoje komentarze piękniejsze :) dziękuję.

@MigrenaBardzo dziękuję! Piekny! :)))

@Tectosmith Rozumiem to i szanuję twoją uczciwość. To prawda, że religia może być używana jako „system uspokojenia" – widziałam to też, i rozumiem, dlaczego to odrzucasz. Dla mnie wiara to coś innego – nie tyle uspokojenie lęku, co relacja z Kimś, kto jest większy ode mnie. Wierzę, że uczciwość – czy w wierze, czy w jej braku – ma swoją wartość. To ważne, żeby żyć autentycznie, nie w udawaniu.To jest Twoja droga. A ja uważam, że wiara i religia to nie są synonimy. Pozdrawiam.

@Berenika97 Bereniko. Dla Ciebie, która słyszysz głębiej. Dziękuję Ci za ten dotyk słowa - tak uważny, że aż cichy, za spojrzenie, które potrafi zobaczyć światło nie jako blask, lecz jako pamięć ognia. Twoje czytanie jest jak dłonie, które nie ranią popiołu, tylko go głaszczą, żeby jeszcze raz rozżarzył się sensem. To rzadki dar - umieć widzieć między wersami nie autora, lecz człowieka. dziękuję :) @violetta dziękuję Violetko :) mam nadzieję, że w domu masz już ciepełko :) @huzarc dziękuję bardzo za świetny i niezwykle logiczny komentarz.