Cała aktywność

@Natuskaa Świetnie pokazałaś różnice między światem, który biegnie w pośpiechu, a wartością tego, co dojrzewa powoli i głęboko. Brzoskwinia i „późny owoc” to piękna metafora człowieka, który dojrzewa wolniej, inaczej, w swoim tempie. Jest w nim mądrość i czułość wobec "późnych owoców", które wcale nie są gorsze, tylko bardziej wymagające — a przez to pełniejsze.

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Teoretycznie wiem, że mogę robić metaforami co mi się podoba. Ale z drugiej strony, nie chcę aby czytelnik się męczył. Pozdrawiam i dziękuję za konstruktywny komentarz. :)

@Waldemar_Talar_TalarTo bardzo dobre haiku! Parkowa ławka zajęta przez cień .... - to jest świetne! Pozdrawiam. :)

@P.Mgieł Przeczytałem z przyjemnością, pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka@MIROSŁAW C.Bardzo pięknie Wam dziękuję! :) @MIROSŁAW C.Dokładnie tak, a jak może zadziwiać i inspirować! :) Dziękuję!

@Berenika97 Natura tu nie ma nudy. Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Cieszę się, że się spodobało haiku i zdjęcie. Pozdrawiam. :) @Konrad KoperTeż ślicznie dziękuję i pozdrawiam. :)

@Berenika97 Bereniko, Ty sobie przecież możesz poszerzać granice metafor do bezgranic - tylko czytelnik może pobłądzić albo zmęczyć. Tak, wiem o tym, że przewlekła tęsknota, sprawia ból sercu, serdeczności :)

@Waldemar_Talar_Talar Je też...

Witam - piękne haiku - zdjęcie też cudowne - gratuluje - Pzdr.serdecznie.

@Waldemar_Talar_Talar Nieco absurdalny !!

berberys w rubin zamienił zwykłą szatę płomień w ogrodzie

@StarzecPiekne wyznanie miłości. :)

@zawierszowana Nie musisz niczego palić, by znów odnaleźć dzień. Małe kroki wystarczą — oddech, kubek ciepła, sen. Jesteś więcej niż wymogi, więcej niż waga słów, istniejesz i to wystarczy — pozwól sobie na miłość. (do siebie)

@Toyer W Twoim wierszu świat nie ma sensu, a Lena "uprawia sens". Więc jednak można postawić ten świat na nogi. Twój wiersz jest jak obraz surrealistyczny – pełen przewrotności i gry z logiką. Świat może nagle stracić sens, a może już stracił? Twoje pytanie to świetne zakończenie - do refleksji.

Dzięki za wizytę i komentarze.

@lena2_ Pięknie oddałaś w kilku słowach to, co najważniejsze – życie i sens. Świetne zakończenie - "uprawiać sens". (a nie np. ogródek :)))

ogród otwarty po burzy lśnią kałuże słońce osusza

@Maciek.J To piękny, wzruszający wiersz o przemijaniu, napisany z perspektywy jesiennego liścia. Pokazujesz jego świadomość nadchodzącego końca, ale też pogodzenie się z naturalnym cyklem życia. Niesamowity obraz "nitki pajęczyn oplotły mnie jak złe duchy" i ta końcowa refleksja o tym, że człowiek przechodzący alejką nawet nie zauważy tego ostatniego liścia. Bardzo uniwersalne i smutne.

@huzarc Balansujesz na granicy niewinności i pragnienia w niezwykle obrazowy sposób. Odważny i pełen napięcia wiersz — trudno przejść obok obojętnie. Podobnie, jak koło obrazu.

Cień To nie ja mam cień to cień ma mnie to nie ja rzucam cień to on rzuca mną to nie światło daje cień nie ma mnie gdzie on jest?

O, ciach Ca, i co?

Tarapaty tam i maty. Aparat?

A na widoku kod Iwana.

@Alicja_Wysocka No i wcale nie zagwostka! Odczytałaś bardzo dobrze. Morze - to metafora tęsknoty, a fale - symbol obietnicy i nadzieja na przyszłość, ale "głębie" przechowują w nas echo przeszłości. Uświadamiają, że cel wewnętrznej podróży na "drugi brzeg" jest nieosiągalny, bo horyzont - "nadzieja" się rozpada. Może rzeczywiście weszłam za głęboko w metaforę, ale chciałam pokazać potężną siłę tęsknoty, która buduje nasze wewnętrzne światy i skazuje na stan bolesnego niespełnienia. Zwłaszcza wówczas, gdy przeżyliśmy wielką traumę. Bardzo dziękuję :)