Cała aktywność

@Migrena W moim tomiku” Ludzie w biegu” bardziej chodzi o bieg w ludziach…nie zmęczę się-:)Dziękuję z miłe komentarze..

a bajki rodzą się wszędzie na polu na łące w lesie wśród drzew gdzie ruczaj płynie on także bajki przyniesie zaś góry przynoszą baśnie na smrekach w gęstwinach borów na halach i wierchach właśnie powstają krążą przy stole :))

@Bożena De-Tre dzięki. Będę Ci w tym biegu towarzyszył. Tak wirtualnie tylko. Niestety. Dziękuję pięknie. @Jacek_Suchowicz oczywiście. Dziękuję. Chociaż cisza wokół mnie. Tylko skowronki.....

@Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............

jak zwykle obrazy - ciekawe ale miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności" pozdrawiam

jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))

Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.

@Berenika97 dziękuję, to dla mnie ważne, że tak uważasz :) piękne masz imię - już od jakiegoś czasu chciałam to napisać,.ale mi wypadało z głowy :) @Robert Witold Gorzkowski zrobiłeś mi dzień tym komentarzem, dziękuję :) muszę iść dzisiaj na spacer, może jaki wpatrzony w obłoki się potknie i wpadnie wprost w moje ramiona. To brzmi jak dobry patent na podryw :) @Łukasz Jasiński oj Łukaszu, zawsze się trochę boję tego Twojego "oj" :) @Gosława oj ja też - albo wulgarna, albo za smutna, albo nie taka. Posłuchać możemy i tyle, a potem pójść po swoje, bo nam się należy :) Dziękuję Ci bardzo za komentarz (to, że je lubię i, że są dla mnie ważne, to wiesz) i życzę dobrego czasu :)

@Gosława ładnie, wzruszająco. Twoje puenty jednak nie raz osłabiają tekst, tutaj tak dla mnie jest, pozdr.

@Jacek_Suchowicz Czy zamruczy? Zamiast gapić się w czerń kliszy, spójrz jak lubisz w piwne oczy. By zabrakło sił wśród nocy, gdy obejmie i zamroczy.

Bajka się rodzi, A baśnie wyśnione? Jak dobrze. Bo bajki Dobrze zakończone. Pzdr , 🌼

za górami za lasami cień z ciszą rozmawia kwiat nie więdnie myśli czyste jak łza za górami za lasami czasem nikt się nie martwi wiatr i deszcz zawsze ciepły tam nie ma kłamstw prawda normalnością miłość zawsze racje ma drzewa nie umierają tak moi drodzy jutro tam wyruszę choć wiem że to daleka droga ale myślę że radę dam

nie rozwijaj życia kliszy to celuloid łatwo palny zamiast kliszy otwórz pliki i już jesteś niebanalny otwórz pliki z komputera by przez życie wiodły ciebie i się połącz poprzez Wi Fi z komputerem co jest w niebie jak najszybciej zawierz siebie Jemu w swoich ustawieniach proś żarliwie boś w potrzebie by prowadził do zbawienia :)))

Od lat noszę w sobie ból. Nocą, czasami próbuję płakać, by rankiem znów być tym, kim mnie znają. Chcę płakać. I wiem, że potrafię, lecz płacz ten jest głęboko we mnie – zakurzony w warstwach dawnych spraw, w myślach, których nie chciałem poznać. Przez lata milczałem o nim przed światem, a najczęściej – przed samym sobą. Teraz tkwi pod skórą jak blizna, która nie boli, dopóki nie dotkniesz. Gdy łzy w końcu znajdą drogę, będą jak listy – nieczytelne, pełne śladów miłości, radości i bólu – gości nieproszonych. Spłyną ciężkie – jakby każda niosła w sobie cały bukiet: empatii, żalu i masochizmu, którymi uczyłem się kochać. A potem? Może przyjdzie spokój. Może nie. Ale płacz – jeśli wreszcie nadejdzie – nauczy mnie na nowo żyć.

Takie bajki to ja lubię 🤪

Ja ostatnio usłyszałam że jestem ordynarna I qrwa może to i racja Niech podmiot liryczny idzie po swoje Śmiało 😉

@Starzec dziękuję 🙂 @Roma cześć Romcia miło że zerkasz 🙂

Oj, Romo... Łukasz Jasiński

Śpiewnie Łukasz Jasiński

I jak Koalicja Obywatelska i Prawo i Sprawiedliwość zaczną teraz wspólnie walić w Konfederację - to ją tylko wzmocnią, a jeśli władzę w Prawie i Sprawiedliwości przejmie pan Przemysław Czarnek - to po prostu będzie oznaczało tyle, że Prawo i Sprawiedliwość ostatecznie przyjęło mentalność Konfederacji, bo: pan Przemysław Czarnek jest podobnie jak pan prezydent elekt Karol Nawrocki - tyleż politykiem Prawa i Sprawiedliwości - co Konfederacji i Konfederacji Korony Polskiej. Sławomir Mentzen

@Nata_Kruk fajna gra słów i romantycznie, nieoczywisto

@Sylwester_Lasota dzięki

Super!! serdecznosci:):)

Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński