Cała aktywność

@tie-break bardzo piękny tekst. Ma w sobie spokój, światło i trochę smutku, który nie przygniata, tylko pozwala się zatrzymać. Dzięki za ten kawałek lata jesienią. Słowa pachną latem :)

Lustro kruszy mi szklane gałki oczne spluwa w białka kroplami alkoholu chociaż od stanu upojenia stronie przeżuty do pewności tworzy rozum nadając całej sprawie liczb na wadze by kark się ugiął pod zaćmionym niebem i spojrzał w pole chwastów podlewane załamując powieki nad myśli pędem

@Annna2–Dzięki–No tak jakoś wyszło–Pozdrawiam:) * @Waldemar_Talar_Talar–Dzięki–Zatem moje odniesienie, takie jak wyżej–Pozdrawiam:)

@andrew Po przeczytaniu tego wiem już, skąd się biorą te zlepione rogi kartek w słownikach ! To nie wilgoć, to intensywne przyswajanie wiedzy połączone z nawilżaniem :) Super !!!

powiedz czy w oddali widzisz świt w rozkołysanych krwią przedsionkach serca a jeśli bajkę na dobranoc w okładkach z mgły związanych wstążką tajemnicy wiatru jeszcze nie milkną cienie urodzinowych świeczek tylko jakoś policzyć trudniej idzie na burze morda ciemnego cumulusa błyskawicznie pożera kawałek tortu dziecko co tu robisz samo na łące czemu masz zakrwawione dłonie mimo to wzroczysz lśnienie w delikatności białego motyla siadasz na wielkich prześwitujących skrzydłach szumiących wahadłach dobrych i złych chwil nie wzbija się do lotu chodzi tylko w okruszkach z brzasku tam gdzie między kartkami szybuje czytanie w napowietrznych łódkach wyrzeźbionych z tysiąca słów a w świecie przezroczystości przemówiły ryby lecz pająk bezwilgoci owada

@Migrena pisząc takie wiersze, chyba cierpisz na brak damskiego, miłego towarzystwa:)

@MIROSŁAW C. "diabeł zatroskany" - musi wyglądać jak jakiś anioł :) Bardzo podoba mi się Twój wiersz :)

@Migrena Wojna, to pasożyt w krwioobiegu . Lekarstwa brak... Pozdrawiam.

@Roma Dużo w treść wilgoci - jesieńnica jak się patrzy... Pozdrawiam.

@tie-break to jest bardzo ujmujący komentarz :) powiem skromne dziękuję ale sam wiem że to za mało :) doceniam i dzięki wielkie :) @Annna2 Aniu. najgorsze piekło jest tu ! Tam nie ma czasu na myśli. Człowiek nigdy nie jest sam. A tutaj - samotność i te myśli. Jak lawiny. Wspomnień się nie da zabić. Psychologowie mówią o wyparciu. Ale tylko mówią..... Dziękuję Aniu pięknie :) @huzarc świetnie to ująłeś - "został w strefie śmierci". dziękuję. @violetta Violu. muzyczka - super :) leniwe z jagodami - ekstra super :) aż się chce jeść :) dziękuję :)

zamieć suchych liści przemyca grzeszników do raju przyprawia o dreszcz w kropli błękitu ktoś mdleje z rozpaczy w pół słowa zwierzeń i plotek anioł z diabłem zatroskanym drą ze sobą koty o podział ojcowizny do życia po życiu w obrotach sfer niebieskich szukam wiatru w niebie i w objęciach burzy na pohybel ogniskom jesiennym chlap chlap chlap wracam na ziemię z pierwszym słowem

@Annna2 Aniu. Wielka historia. Upadek imperiów i nieznany rozkład jazdy pociągu, spotyka się tu z intymnym dotknięciem chwili. To pozostawia nas z fundamentalnym pytaniem o nieuchronność "pokrzywionego drzewa człowieczeństwa". Piękna poetycka refleksja nad cykliczną porażką utopii zyskuje wymiar leczniczy w pielęgnowaniu kruchego piękna, które wydaje się być jedynym schronieniem przed historycznym chaosem. Jak tu Cię Aniu nie podziwiać ?

@Gosława zapamiętałem !!! bo do twarzy Ci z tym imieniem :) bardzo :)

@andrew piękny i mądry

Trzeba nakarmić poezję, zanim pożre poetę :) Chleb jest dobry... chleb okazał się idealny. Pozdrawiam :)

@huzarc ... słowa jak ptaki piękne same w sobie zachwycają garną się do ludzi uchwyciłeś je w siatkę wiersza myślę że nie będą głodne ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

promyczek światła w błękitnym piórku sójki przelotem z lasu —

A do niektórych (planów, ludzi) czasami się cofamy, jak byśmy za pierwszym razem nie dosłyszeli co mówili i potrzebowali powtórzenia... tak mi sie skojarzyło w związku z sytuacją w życiu. Coś w tym jest. Dzięki za wierszowany komentarz. Pozdrawiam :) Każdy spotykany człowiek coś na nas projektuje. W towarzystwie jednych czujemy sie komfortowo (z różnych powodów) lub zupełnie nam niewygodnie przy kimś... wszystko jednak zdaje się mieć jakiś zamysł. Tak samo jak poglądy, które pływają obok nas. Wyławiamy jedne - są ładne z wierzchu, jednak nie do końca jesteśmy w stanie przyjąć je w całości. Inne, te brzydkie z wierzchu zdają się mieć potencjał, ale też coś nam mówi - nie. Lubimy się przymierzać do "fragmentów", tu jedno oczko zbieramy, tam inne... Na pytanie - kim jesteś? Mówimy najczęściej o swoich rolach... i tak w rozważaniach można brnąć i brnąć... Przyznam, że z Platonem nie jest mi po drodze. Kilka razy próbowałam, może dam mu jeszcze jedną szansę. Miłego dnia :)

@andrew Ten wiersz to mała perełka prostoty i mądrości. Nie sili się na efekt, nie moralizuje, a mimo to zostawia po sobie jasność — jak po rozmowie z kimś, kto naprawdę widzi człowieka, a nie jego maski. To przykład poezji, w której cisza znaczy więcej niż ornament, a ostatni wers staje się manifestem pogodnej dojrzałości.

jeśli patrząc w lustro widzisz to co ja uśmiech zadowolenia bez makijażu z lekkim przymrużeniem oka jesteś jesteś mimo… nie szukaj siebie niech inni mają radość znajdując ciebie 10.2025 andrew

@huzarc dziękuję. Ten cytat jest z Kanta: "z drzewa tak rosochatego z jakiego zrobiony jest człowiek, nie można wyciosać czegoś zupełnie prostego”…" Czasem mnie się zdaje nic się nie uczymy @andrew i wydają się być nieśmiertelni. Jak Neron, który uważał się za boga. Dziękuję

A ja całkiem często rozmawiam z nieznajomymi. O ile wychodzę gdzieś. Nikogo nie szukam. Znalazłam już dawno i zostali w mojej pamięci. Naprawdę kogoś poznać to także spory ciężar. MiŁego podróżowania ;)

@Annna2 I wielcy tego świata...Hitler, Stalin...mieli być wieczni. I dziejsi myślą podobnie. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Iza-bella @Iza-bella 🙏❤️@Iza-bella Miło i sympatycznie. Odmówię Zdrowaś Maryjo w jej intencji. Teraz Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia @andrew 🙏❤️ Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

Wiesz co powiem ci tak, chciałabym pisać, chciałąbym by mnie ktoś dostrzegł, zauważył i dał szansę ale w moim przypadku nie jest to ani łatwe ani proste. I tu może paść kolejne pytanie - dlaczego - odpowiedż prosta ale i skomplikowana, nie wiem na jak długo mi pozwoli mój stan zdrowia. Mam zdiagnozowanego Parkinsona, także to nic fajnego, póki co choroba postępuje dośc szybko, na cztery stopnie jak się go diagnozuje ja mam trzeci także cały czas mknie do przodu. Ja póki co nie poddaje się ale nie wiem jak długo jeszcze dam radę, jak długo będę wytrzymywać ból. Przepraszam za zwierzenia, ale czasem pomaga wygadanie się - wybacz - pozdrawiam.