Cała aktywność

@huzarc Żyjąc wystarczająco długo, człowiek może utożsamiać się z tym wszystkim co usłyszy, zobaczy, poczuje, posmakuje i dotknie, właśnie tak odbieram tą litanię. :)

Czary Mary bęc Nie ma mnie tu więc :) Ale to nie czary... Miłego dnia huzarze 🌼 I Iwonko pa

nieskończenie skomplikowaną rzeczywistość żebyś się nie nudził głuptasku :)

@KwiatuszekDziękuję Ci Kwiatuszku. Pozdrawiam porannie :-)

@KwiatuszekBardzo Ci dziękuję. Cieszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam Cię jesiennie.

@KwiatuszekDziękuję Ci bardzo Kwiatuszku. Nie wiem czy przerwa była mi potrzebna. Straciłem mnóstwo czasu na nic. Przerwa jednak była konieczna, bo nie było ze mną najlepiej. Dziękuję jeszcze raz i pozdrawiam ciepło.

@KwiatuszekTo bardzo miłe co napisałaś. Postaram się nie zawieść przy kolejnej części. Dziękuję Ci bardzo Kwiatuszku. Pozdrawiam serdecznie :-)

@wierszyki Dlatego nie pamiętam:)

Ale to z dzisiaj :-) dziś dzieci są bezustannie bombardowane treściami antyreligijnymi, to codzienność. I oby to była po prostu neutralność, nie byłoby tematu. Dlaczego można się przebrać dowolnie ale szczególnie za czarownice? Niby to śmieszne, ate tak się wydaje na początku. Pzdr.

@wierszyki Nie pamiętam już tych czasów…

@Klaudia Gasztold To jest wiersz, który rodzi się z bezsilności i tęsknoty, to czuć od razu. Tekst przemawia z wrażliwością filozoficzną, mące sobie wyczucie metafory i intuicję. Najszlachetniejsza w nim jest uczciwa melancholia - nie nachalna, nie patetyczna, tylko cicha, pytająca.

Drodzy Rodzice, "Zbliżają się Andrzejki, dlatego serdecznie zapraszamy uczniów klas I–IV na zabawę andrzejkową, która odbędzie się w naszej szkole w czwartek, 27.11.2025r.! 🎉 W programie przewidziane są: ✨ zabawy taneczne na sali gimnastycznej, ✨ pokaz mody magicznej — zachęcamy dzieci do przebrania się za czarodziejów, wróżki, czarownice i inne postacie ze świata magii, ✨ andrzejkowe zabawy i wróżby w salach, ✨ pudełko z wróżbą dostępne będzie na korytarzu dla wszystkich chętnych." Z dziennika elektronicznego \ A co to jest świat magii? Kiedyś był zwany bajką, fantazją, krotochwilą, gawędą, klechdą, sagą, z niej morał, by zrozumieć tajniki serc i wartość: kot w butach chwalił wierność, konszachty z diabłem — mag zaś.

Mój umysł jak pole bitwy, dawno zakończonej i sromotnie przegranej - po obu stronach wyniszczonej półkuli. Moje myśli jak kruki, krążą nad pobojowiskiem poranionej głowy, wyczekują cierpliwie i żerują na zgonie kolejnej nadziei. Nie idzie odejść w spokoju na przeklętej ziemi W nie honorowej walce uczuć zhańbiony Wydaję tysiąc ostatnich dechów Po tysiąckroć powtarzanych w widmowym oddechu. I nie ma odrodzenia, toczę tę samą bitwę, zmieniam taktykę, ustawienie wojsk - na nic Gdy rezultat już ustanowiony -te same ciosy padają, tak samo ranią i zabijają. I tylko nie pogodzony duch Uparcie prowadzi zbroczone krwią ciało - po bezkresnym bojowisku Nad którym kruki tylko czekają.

@Migrena też mi się wydaje, że w najbliższym czasie te wszystkie atrakcje, przynajmniej w naszym państwie z kartonu, są niemożliwe do ogarnięcia, przy takich narzędziach jak JPK CIT (niebawem obowiązkowy) JPK VAT + KSeF, podatkowo będą mogli zaorać każdego, jeśli ktoś prawidłowo zepnie te platformy i im systemów nie wywali od czerwonych świateł, tylko jakoś nie widzę tej armii oraczy, póki co, w mojej dzielnicy ktoś umowy nie przedłużył na wywóz śmieci z miejskich koszy i się walały miesiąc po trawnikach roznoszone przez podmuchy i kruki z wronami, na razie, zakładam wersję optymistyczną, pt. „gówno chłopu nie zegarek”, a co będzie, to się okaże, być może i przydział połowy kilograma wołowiny na pół roku, pod warunkiem 3 donosów na sąsiadów, którzy ośmielili się nie dochować terminu zezłomowania samochodu spalinowego 😉

niepodległe cnoty zakute między wierszami ostygły wystarczyło kilka dekad by lustro mgłą pokryło życie a widok jakiś nieznany poemat płonących żagli w imię plagiatu zbrukany by zniknąć jak popiół wiatrem spłoszony ostygły niepodległe cnoty zakute między wersami liryki tak epickiej że dramat wchodzi pomiędzy a parabole świadomości transcendentnej tańczą między gwiazdami jakby bały się wrócić na ziemię czyż tak straszne jest życie ? że lepiej pozostać bezimiennym wierszem w kołowrocie interpretacji tylko czytaj a cnota sama urośnie jak tulipany i wierzby płaczące Klaudia Gasztold

życie nie znało dat dal nie dokuczała wiatr smakował łzy nie bolały życie było jak echo było tu było tam lubiło dni i noce było w sam raz dziś tylko cisza o tym wspomina i serce które pamięta nostalgią gra a ja słuchając tego uśmiecham się bo wiem że minione racje ma

@Andrzej P. Zajączkowski - @huzarc - @Berenika97 - @Rafael Marius - uśmiechem wam dziękuje -

węgiel przywieźli ziemniaki w piwnicy weki na półkach

@Wiesław J.K. Ten utwór niesie w sobie coś niezwykle autentycznego, czym jest powrót do dziecięcej wyobraźni, do momentu, w którym świat był większy, bardziej niepokojący, ale też bardziej fascynujący. Wiersz działa jak migawka pamięci niby rozmazana, miękka, pełna światła po burzy, ale jest emocjonalnie automatyczna.

retrospekjca wyobraźni niebo, chmury w lustrze kałuży w głębi jej odbicia mój lęk i jak to w chłopięcej wyobraźni spadam w bezdenną otchłań strach, a jednak przyciąga nienasyconą ciekawość niebo, chmury po burzy odpływają w zmierzch dnia a za kurtyną rzeczywistości zniknęła nagle moc grawitacji a potem szybki wzlot ku przestrzeni straszny, a tam tylko gwiazdy trawa, aromat kolorów lata w dali odgłos samolotu wyrzeźbił w czasie tamte wizje

wszystkich stron oraz z pozostałych @Dekaos Dondi "Toń kałuży" - napisałem niegdyś wiersz w tym temacie, po tym jak po burzy wpatrywałem się w kałuże i rzeczywiście miałem wówczas dziwne odczucia. "Pozostałe strony" - zapewne takie niewidzialne. Pozdrawiam z uśmiechem. 🙂 ___________________________________________

Ara, goły tył ogara

A draba spij i psa barda