Cała aktywność

- Ma. Ta ma. - Ty spadaj. - Jada. - Psy ta ma tam.

@Berenika97 Muszę wyprowadzić Cię z błędu. Bereniko, ten tekst jest o innej osobie. Ja jestem on. Jeśli chcesz, możesz upewnić się, zaglądając na mój facebook'owy profil. Skąd myśl, że napisałem o sobie? Pozdrawiam Cię serdecznie. Dzięki wielce za odwiedziny, czytanie i komentarz.

- Jada. - Jaki wół? - Seler... - Trele słowika. - Jadaj.

- Ikar u Benoz? - Sikano babo na kiszone buraki.

Zołzy złe łzy zło z...

Kotomania; nam otok.

Kurki brak; karb i kruk.

- O, to po co Marka kram? - O co po to?

Też tak myślę, bo szczęście nie zna pojęcia "starość". Pozdrawiam. :)

- Ma Pan zeza? - Zez na pam.

sentyment

a ja myślę, że starość zupełnie nie przeszkadza, kiedy to szczęście nie odpuszcza do końca :) Pozdrawiam.

@Corleone 11 Jestem pod ogromnym wrażeniem, że zdecydowałaś się tak szczerze napisać o sobie.

W moich dziecięcych i w nastoletnich latach ani zwróciłam uwagę na - nazwę to mało odpowiednim słowem - odmienność. W szkolnych zabawach ani ówczesnych znajomościach nie przeszkadzała. Gdy nawiązałam pierwszą poważną relację z mężczyzną, moje odczucia zaczęły dawać mi do myślenia. Rozmawiało mi się swobodnie i tak samo dzieliło dotykiem. Ale już objęcia I przytulenia odbierałam... no właśnie. Czas seksualnych zbliżeń mijał - i owszem - przyjemnie. Nawet wielce przyjemnie, rzecz jasna w zależności od poziomu starań tamtegoż partnera. Jednak pomimo tego czułam się... Przepraszam: trudno znaleźć właściwe określenie. Może dziwnie? Nie jestem pewna, czy użyłam należytego... ale chyba tak. Kontynuowaliśmy związek, mimo że coraz częściej dochodziło do nieporozumień i konfliktów, mających u podstaw moją nieswojość. Jak zaznaczyłam: było bardzo miło, staraliśmy się oboje. To coś było we mnie, albo ze mną. Coś, co najczęściej - bo najłatwiej - nazywa się problemem. W końcu rozstaliśmy się. Minął pewien czas samotności. Moje odczucia stopniowo rozmyły się w przeszłości, z biegiem tygodni i miesięcy zapominałam o nich coraz bardziej. Poznałam nowego faceta, na tyle interesującego i fajnego (po co zaraz nazywać go ekscytującym?), że sama zaproponowałam związek. Pomimo tego, że był mieszkającym w Polsce Czechem, co w oczywisty sposób niosło ze sobą odwiedzeniowe trudności. Albo innymi słowy drogowe, jako że trzeba byłoby mi jeździć z Krakowa, gdzie poznaliśmy się i gdzie pracowaliśmy oboje, do Pragi, z której mój - teraz już ex - pochodził. Znów nastał dla mnie czas zawieszenia w sferze realizacji codziennych obowiązków: pomoc mamie, pies, praca. Nastał również wskutek powrotu moich odczuć i wątpliwości mnie nadchodzących. Bo znowu brakowało mi czegoś. Bo znów czułam się inaczej, niż spodziewałam się, że będę się czuć. W końcu sięgnęłam po psychologiczną pomoc - umówiłam się na spotkanie ze specjalistką. Niewiele starszą ode mnie kobietą, przy której... Tak: pomogła mi jej wiedza, ale obecność znscznie bardziej. Po jednym spotkaniu już wiedziałam. Nabrałam pewności. Długo zmagałam się ze sobą, żeby powiedzieć rodzicom. W jaki sposób to zrobić? Jak mogłabym spodziewać się, że nie będą wstrząśnięci, skoro mnie samą zszokowało to, czego się o sobie dowiedziałam? Prawdziwy problem pojawił się, gdy jako trener personalny zgodziłam się pomóc pewnemu mężczyźnie. Właściwie nie tyle pojawił się, ile przyszedł. Przybył nie od razu, a podczas jednej z kolejnych sesji, i przyczaił się. Ukrył podstępnie w przestrzeni pomiędzy jego myślami, spojrzeniami a słowami. Poniewczasie przekonałam się, że powinnam nie wyrażać zgody na pomoc. Ale przecież nie mogłam przewidzieć, że zacznie mu na mnie zależeć. Z drugiej strony to mój zawód, wybrana przeze mnie profesja. Sama chciałam. A teraz, kiedy już wiem... Jak mam mu powiedzieć, że jestem lesbijką? Szklarska Poręba, 9. Sierpnia 2025

@Berenika97 Jednak tytuł sugeruje, że na Portalu Literackim będzie trudno, no ale nie dla poezji :) To żart, a serio, to masz rację, dla mnie ten portal, to miejsce wyjątkowe i wspaniałe, ile trzeba by świata przeszukać, aby takich ludzi znaleźć? Mam kilka osób, których wiersze czytam, często przy kawie właśnie i dobrej muzyce i jest to naprawdę miła chwila.

@GosławaPrzeczytałam wiersz trzy razy i za każdym razem zobaczyłam coś innego. Jest bardzo intrygujący, te ulotne chwile, które tak pięknie opisujesz, mają swoje znaczenie. Piekny!

@Waldemar_Talar_Talar dobre haiku, ale ludzie to potwory ;) Pozdrawiam.

@Gosława jeśli to tylko wspomnienie, to żal, ale i tak piękne :) Pozdrawiam.

@StraconyCelebrować życie można też we dwoje i na różne sposoby. Nawet bez wina, za to z dobrą kawą i w miłym towarzystwie. :) Albo na Portalu Literackim. :)

pamięć

35 lat VariusManx

@TylkoJestemOnaZaskoczyłaś! Interesująca relacja między człowiekiem a sztuczną inteligencją, zakończona: "podłącz mnie - głębiej". Cokolwiek by to znaczyło, jest nad czym rozmyślać.

@Berenika97 Tak mi się skojarzyło: "Będzie! Będzie zabawa! Będzie się działo! I znowu nocy będzie mało ..." (Piersi ‧ 2013) Twój wiersz też można zaśpiewać, czego Ci życzę, zwłaszcza jak już wypijesz puchar bianco :) Utwór lekki, czasem takich brakuje w świecie przemocy. Mimo, że taki jest trzeba kochać życie, bo tylko miłość jest coś warta. pozdrawiam

@wierszyki Tworzysz malarskie obrazy, pełne kontrastów. No i ta fraza: "niech cię nie zwiedzie" - to ostrzeżenie, wnosi niepokój. Wiersz refleksyjny, pozory a siła natury, a może jeszcze coś innego się czai. Piękny! a co do haiku, nie lepiej by było: trzepla zielona uszczypnięcie na Warcie tu smok na dłoni chodzi tylko o kolejność wersów, podoba mi się :)

@TylkoJestemOnaŚwietnie! Smakujmy to życie! @StraconyBardzo dziękuję!