lena2_

i pozwól myślom złapać oddech jeszcze przed słowem i zamiarem uchroń przed czynem gdy pokusa podsuwa własne prawdy wiary

@dmnkgl Bardzo Ci dziękuje za tak obszerny i miły dla mnie komentarz:)pozdrawiam @WarszawiAnka Dziękuję bardzo:)pozdrawiam

Oswajamy już z jesienią każdą chwilę, przeganiając lęki świata po kryjomu i szukamy ciągle w oczach tej nadziei, która kiedyś przekroczyła progi domu. Częściej z żalem oglądamy się za siebie, licząc zmierzchy spadające z kalendarzy. Coraz lepiej rozumiemy słowa wiersza, że nic w życiu się dwa razy nam nie zdarzy.

@Waldemar_Talar_Talar @[email protected] @Tristan Dziękuje pięknie:)

Świetny wiersz, bardzo mi się podoba:)

Podaruj mi czasem naręcze słów, jak kwiaty zerwane o świcie. Barwy dobieraj z wielką czułością, by mogły mnie ciepłem nasycić. Długo nie zwlekaj już gaśnie lato i jesień bieg do nas zaczyna. Echo zawróci słowa - za późno i z żalem przywita nas zima.

są prawdy samotne z wyboru innym niepotrzebne mieszkają daleko za siedmioma myślami można je szukać ale tylko na własne ryzyko

@Gabrys @duszka @ekversisto @lich_o @M.A.R.G.O.T dziękuje serdecznie za ciepłe słowa i uznanie:):) oby wiersze były dla nas źródłem zabawy i radości, a nie, niespełnionych ambicji, jak poniektórych na tym portalu:(

dopala się lato w nas i w ogrodzie gubiąc słoneczne kolory znów dojrzewamy zamyślonym wrześniem wierni kolejnym porom za swoim losem odfrunęły ptaki wiedzione natury planem przytul mnie mocniej gdy nadejdą chłody jesienniejemy kochany

Dziękuje serdecznie za serduszka i uznanie:)

Bardzo dziękuję za życzliwe słowa i serduszka:)

do melancholii pasują wiersze kieliszek wina i papieros za oknem jesień rozwiesza myśli jak pajęczyny na drzewach i nawet cisza inaczej dzwoni zegar już wtrąca trzy grosze z wczorajszą nutą wiatr goni echo i cień wydłuża na ścianie

zestarzały się listy od ciebie zżółkły kartki przywiędły koperty ale słowa zatrzymane w biegu pulsują nadal tamtą tęsknotą rozgarniam litery żeby ogrzać dłonie

@WarszawiAnka dziękuję:)@iwonaroma może masz rację, zmieniam:)

zachciało się poezji człowiekowi mrzonek z rymem czasem z sensem a tu przecież trzeba z życiem zdążyć później sercu poluzować bo śmieje się do wierszy jak głupie

@siedem życzeń Dziękuje pięknie:)

@Jacek_Suchowicz Dzięki:):)

@[email protected] @valeria Dziękuję pięknie za ciepłe słowa:)

dojrzałe lato zagląda w oczy ma refleksyjne spojrzenie jakby się chciało rozliczyć z wiosną nim jesień spadnie na ziemię dużo w nim ciepła choć myśli szepczą że dni upalnych już koniec teraz z uśmiechem matczynej dumy wskazuje na pełne dłonie

Dawniej jesień kojarzyła się inaczej, dużo prostsze były wszystkie pory roku. Każda niosła w sobie jakąś tajemnicę, wystarczyło tylko im dotrzymać kroku. Dzisiaj nawet kalendarze posmutniały, jakby czuły się współwinne przemijania. Stary zegar stanął w kącie zamyślony, żeby sobą wreszcie czasu nie zasłaniać.

@Luule Dziękuje za uznanie:) pozdrawiam:)

@a...a @WarszawiAnka @Tomasz Kucina @beta_b @Franek K Bardzo dziękuję za refleksje związane z wierszem i " podobasie":):) pozdrawiam serdecznie:)

Na razie tylko gubi liście i trochę częściej ścina kwiaty. Jeszcze się śmieje sama z siebie, gdy biegnie znów za babim latem. I tylko czasem wśród wrzosowisk, przystaje nagle zadumana. A później bierze świat w ramiona i tańczyć chce w zapamiętaniu. Lecz wieczorami przez firanki, zagląda w cudze pory roku. Między konary a prześwity, sączy bezradność i niepokój.

wybacz że czasem modlę się wierszem choć słowa za małe więc wersy ulotne a puenta nie zawsze przyklęknie

hm...przykro, że moje wiersze komukolwiek sprawiają ból ...przepraszam:(