-
Postów
2 861 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
6
Treść opublikowana przez huzarc
-
@Tectosmith Dlatego kanonada, zamiast fajerwerków na koniec roku:) Pozdrawiam
-
Zapomnieliście zabijać, więc zabiją was nocą na śniegu. Psy znaczą dla was więcej niż dzieci, więc wilki prowadzić was będą na smyczy i w obroży. Gardzicie pracą kapiącą znojem, więc zostaniecie niewolnikami bez korzeni kwitnących w dłoni. Brzydzicie się mięsem, więc zostaniecie tylko bezglutenowym nawozem. Chcecie różnorodności kanonicznie poprawnej, lecz kończy się ona dogmatem jednorodności w umysłowej próżni. Wierzycie w naukę, ale zamykacie szkoły, gdzie jeszcze uczono wątpić i pisać wiersze. Podróżujecie bez geografii, pamiętacie bez historii, mówicie bez składni, liczycie bez liczb. ostatnie pokolenie.
-
@truesirex Dużo nagromadzonych obrazów sprawnie rysujących realny psychologizm egzystencji zaczepionej o przedmioty, skondensowanej do nich, ograniczonej i zdeterminowanej przez nie, wyjaśniającej siebie przez nie. Znakomite.
-
@KOBIETA Orgia w ustach między językiem a podniebieniem, tyleż tu spętanych ze sobą obrazów i zmysłowości, że trzeba oczy zamknąć i delektować się ich smakiem.
-
@MIROSŁAW C. Wiersz o tym, że trzeba być twardym, aby pozwalać sobie być kruchym i delikatnym… Taki paradoks, ale tym jesteśmy. Wiersz zacny o tym.
-
@Wochen Ścieżek wiele, ale na każdej trzeba płacić myto:)
-
@Gosława Wiersz o czymś co w nas bardzo pierwotne, ale wyparte, zapomniane przez współczesność, która nie potrafi wypełniać, a uczy tylko zapominać. Znakomite:)
-
czy to było czy się zdarzyło
huzarc odpowiedział(a) na Natuskaa utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Natuskaa Bardzo piękny finał wiersza. -
@Somalija Niezwykle esencjonalnie - jak zawsze:)
-
@Lenore Grey Śnieżyca jak przemijanie, w nawałnicy śniegu zacierają się kontury, głosy, znaczenia.
-
@aniat. jak się ma alergię:)
-
@aniat. Przestrzeń jest nieczuła, ale pamięta - pamięta kształtem… Tak nasunęło się mi na myśl.
-
@beta_b Czasem nadmiar światła, kolorów zaślepia… a miłość powinna być jak powidok łaskoczący źrenice, a nie gorejąca i wypalająca spojrzenie gwiazda.
-
@Robert Witold Gorzkowski To się nazywa świąteczne obżarstwo:)@Gosława tak się tylko mówi, a i na emeryturę trzeba zasłużyć;)
-
@Gosława zawsze można to powołanie odnaleźć;)
-
@Gosława Mam prawie na żywo, więc mnie nie ciągnie do kina ;)
-
Polują dyskretnie, kocim spojrzeniem, od góry na szklanej nitce lub rozhuśtani w zawisie. Z sinego podnieba wypatrują zamaskowanego bezruchu w tłumionym oddechu między zębami, zagryzionymi w wargi do martwej krwi, oczekując na przelot w niebyt suchego powietrza. A wy nadal nie wierzycie w rowy przykryte mgłą i ciałami sterczącymi ku nicości. U nas wieczór, pluszowy. Włączamy seans grozy na Netflixie.
-
@Leszczym Wyspowo może to atrakcyjnie wygląda, a i mądra emigracja jest również w porządku, ale bilanse to trzeba robić całościowo. Prowincję wypełnia pustka, a duże miasta robią się na tyle kosmopolityczne, że wzorcem globalne stłumią lokalność, stłumią przywiązanie do czegokolwiek i wolę budowania czegokolwiek, bo wszędzie jest się tymczasowo. Emigracja też kiedyś się skończy, skoro depopulacja ma zasięg postępujący, a ja mam na co dzień z nią do czynienia w jej mało przyjemnej odsłonie, aby widzieć jej kolorowy charakter. I owi emigranci to pracują na korporacyjny świat - neoniewolnictwa, gdzie dziś kontyngent 100 pracuje w polskiej fabryce a jutro wpakowani w autobus jadą na budowę do Niemiec. A dzieci to można w sumie upaństwowić, takie eksperymenty już były i będą pewnie w imię jakiś równościowych postulatów i w przyszłości;)
-
@Leszczym i tą mądrością jest brak zastępowalności pokoleń ze wszystkimi tego skutkami? A światowy przyrost i tak hamuje, takie Chiny uważane dotąd za najludniejsze, już się kurczą.
-
@Berenika97 Niestety zbyt wielu, którzy ma najwięcej do powiedzenia straciło ogląd rzeczywistości i uparcie mówi o świecie, którego już nie ma. Dzięki za odwiedziny:)
-
@Leszczym tak samo jak deszcz ze złota, nie spowoduje, że będziemy bogatsi, tylko złoto będzie tańsze;) A w liczbach tak to wyglądało: 2015: 369 308 2016: 382 257 2017: 401 982 2018: 388 178 2019: 374 954 2020: 355 309 2021: 331 511 2022: 305 132 2023: 272 451 2024: ok. 252 000 (wstępny szacunek roczny) a potem regres, co tylko pokazuje, że wbrew temu co od lat 90 wieku XX mawiano od prawa do lewa problem dzietności tkwi w nie zasobność, a tkwi w kulturze. A pewnie teraz ok. 1/4 narodzin generują cudzoziemcy.
-
Cisza w połowie zdania
huzarc odpowiedział(a) na Mikerreq utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Mikerreq Czas wyciera porzucone przedmioty do kształtów wtopionych w tło… -
@Berenika97 To bardzo dobry, gęsty wiersz o bezsenności jako stanie kosmicznym. Jest spójny, sugestywny i ma świetnie prowadzoną ciemność. Bezsenność to stan, gdy chwieje się porządek dnia i nocy, a świat przestaje działać. Dom staje się aparatem do miażdżenia myśli. Przestrzeń napięciem unieważniającym wyczekiwanie kolejnego dnia, którego noc jest etapem niezbędnym do zdefiniowania.
-
@Leszczym To zależy, czy chcemy przetrwać, czy kończymy zabawę w ludzkość. @Berenika97 Bo taki ideał nie istnieje i to bardzo łatwy mechanizm uzasadniający wyparcie i usprawiedliwianie niechęci do posiadania potomstwa. Nie mówię, że mężczyźni są idealni, ale tak jakoś okazuje, że świat idealny już nie myśli o przetrwaniu i przyszłości, a „nieidealne” potrafiły pomimo tego i mimochodem to robić. @Marek.zak1 zasadniczo to po mydleniu oczu ekonomicznymi wytłumaczeniami, to styl życia, kultura i ideologia doprowadziły do tego stanu demografii. I nie ma tu łatwych odpowiedzi dlaczego tak się stało.
-
Patrzę. Łodygi chmur liniami siwizny plączą się milczącym kryształem mlecznego słońca, a metaliczna wilgoć zwisa z nagich gałęzi, wtopiona w tło letargu na równinach oddechu. Nic już nie czuję, nic mnie nie cieszy, już odchodzę. Gdy wysycha rzeka, gdzie indziej wybija źródło. My chcemy ocalić tę starą i ulżyć ziemi. Lecz przez dolewanie pomyj do nurtu zdrowszych ryb nie będzie w błękitnej głębinie niemego czasu. Nie wygrzebaliśmy się z wysypiska historii, choć stoją szklane domy na krawędzi urwiska. Kto w nich zamieszka? Nikt - nasz świat został bez potomków. Przegraliśmy - bezwiednie patrząc na koniec dnia.