Znajdź zawartość

ranne drzewa dalej las wokół tylko spalone zgliszcza czy jest tu kto na pytanie odpowiedzi brak ukaż oblicze zza chmur

Siedzę w ciemnym pokoju, Szukam sensu, schronienia Chce być bezpieczny, Jak najdalej stąd, Gdy znowu zobaczę jego uśmiech, I poczuje chłodny dotyk zapadnie we mnie mrok Dookoła czerń się ulotni, Wrócę do domu, krzyknę To koniec. Pożegnam się z Tobą chociaż tęsknisz, Nie wiem czy Cie kocham Pytam się o to codziennie Gdy wyjdę na miasto Wezmę tabletkę Poczuje się wolny, Ucieknę do lat szczęścia i miłości.

Po co Pani ta informacja? Po co Pani pyta w ogóle? To uchodźcy, a nie dzieci. To potomstwo, a nie ludzie. Po co Pani pyta? Po co?

Jakże pisać o miłości nic nie wiedząc o niej? Czy po prawej, czy po lewej ona serca stronie? I czy piękniej dla miłości jest umierać, Czy po prostu dla niej żyć tu i teraz? Czy wieczorną porą, kiedy noc głucha Słychać jak do serca czyjaś miłość puka? A gdy rankiem, kiedy świt nastaję Czy to miłosne pukanie wnet ustaje? Czy siadając w parku wiosną na ławce, Miłość skrada się nieśpiesznie po zielonej trawce? Czy też z wiatrem leci tam, gdzie wiatr poniesie, No i komu zechce, temu miłość niesie? Czy ją widać z dala, czy jest kolorowa, I czy w zamyśleniu o niej tonie głowa? Czy ma smak maliny, czy jest może kwaśna, Jest poważna, elegancka czy po prostu przaśna? I czy zmusza młodych do robienia dzieci? I czemu tak chętnie o niej piszą poeci? Czy zna lek na żale i na wszystkie smutki? No i jakie są miłości nieszczęśliwe skutki? Czy ją można zmierzyć, czy ją można zbadać, No i sprawdzić kto i kiedy ją do ciebie nadał? Czy przeminie, czy trwać będzie wiecznie, I wreszcie czy się zakochać jest bezpiecznie? Nie znam odpowiedzi na żadne z tych pytań, Choć miłosnych wierszy całkiem sporo czytam, Na sam koniec dodam tylko jedno zdanie, Jak żyć bez miłości oto jest pytanie.

Powiadają nie należy końca dnia wyczekiwać Na lepsze jutro szans nie przewidują I tak trwają Celebrując szczęście, którego niewiele dostali od losu Chociaż czemu los winien? Zesłał ludzi, co radość roztrwonili Zamiast przekazać ją potrzebującym Minuta warta pięć groszy Godzina zaś jeden uśmiech A ile warty człowiek, który cały ten czas trzyma tylko dla siebie? Zapraszam do dyskusji i na instagram @tojuzwiersz

Od dawna Już spokój był i szczęście Lecz jesteś W tym konkretnym złym momencie Bez konsekwencji Lecz miłość to coś więcej niż wynajęcie Proszę, odpuść już I odwróć się na pięcie. Masz głos Mimo, że go straciłaś Masz władzę Choć od dawna tu nie byłaś Wciąż masz w garści Wszystko co tu zostawiłaś I wydaje ci się Że wokół palca sobie to obkręciłaś. Tak boli Gdy wchodzisz tu między nas Bo widzisz... Dawno minął już twój czas Gdy myślisz Że nie widzę zawistnego "was" Gdy piszesz I wciąż ranisz mnie nie raz. Więc zadam sobie Te proste pytanie Bo widzisz... Nie wiem, jakie masz o mnie mniemanie I myślę Że wkrótce zmęczy cię problemu szukanie Lecz we mnie pytanie zawsze pozostanie Czy dorównać tobie... Kiedyś będę w stanie...?

Życie i śmierć. Byt i niebyt. Światło i ciemność. Dobro i zło. Co to oznacza ? Czy można być jednocześnie po obydwu stronach ? Czy można żyć i jednocześnie być martwym ? Jeśli w Twoich żyłach płynie krew i jednocześnie Twoja uczucia są martwe to czy istniejesz ? Czy trudno do tego doprowadzić ? Poświęcasz komuś całe życie i ta osoba z niego znika, lecz życie sie nie kończy. Niesamowity paradoks, który szydzi z sensu ezgystencji. Łatwiej żyć z poczuciem istnienia osoby, która Cię dopełnia, lecz równie łatwo ją stracić. Ot i kolejny paradoks. Ironia. Szyderstwo. Budzisz się co dzień, żyjesz i potem oddajesz się w sen. Ale w pewnym momencie zdajesz sobie sprawę, że nie umiesz odpowiedzieć na podstawowe pytanie. Pytanie, które pada częściej niż jakiekolwiek inne. Dlaczego? I na to najpowszechniejsze na świecie pytanie nie znasz odpowiedzi. Z czasem nawet przestajesz jej szukać. Przyzwyczajasz się do tego, ze odpowiedzi nie znasz. Czy to koniec szeroko rozumianego sensu? Sensu życia ? W końcu dla każdego sens ma coś na co istnieje wyjaśnienie. Skoro w pewnym momencie nie wiesz dlaczego każdego dnia odprawiasz rytuał codzienności to jaki sens ma ów rytuał? Odpowiedź na to jest kluczem do przyszłości. Sam odpowiedzi nie znam, ale mam nadzieję, ze gdy zaznam objawienia w postaci odpowiedzi na najpowszechniejsze pytanie jakie świat słyszał to zaznam w duchu spokoju

… w nieśmiertelności Zadam pytanie to najoczywistsze gdy stanę w progu świątyni wieczności Czy gdy Świat już umrze i gdy wszystko minie czy zostanie po mnie ślad w nieśmiertelności? Czy gdy czas już więcej nie będzie płynął i przestrzeń w jeden punkt się nagle złączy Granice świata będę mógł przekroczyć i zostawić po sobie ślad w nieśmiertelności? A gdy na powrót Świat powstanie nowy i słońca młode rozpalą ciemności Czy odnajdziesz Moja Ty Jedyna ślad com dla Ciebie zostawił gdzieś w nieśmiertelności?