Znajdź zawartość

Kiedy wracam po pracy Na zbyt dużym łóżku Przytulam polik do poduszki Ciąży mi na ramionach Jak przemoczony płaszcz Jedna myśl Że gdyby były to Twoje ręce Że gdyby były tu Twoja słowa To może by nie trzeba więcej to był dom A tak jesteś myślą Która drażni umysł Kiedy pracuję, kiedy tańczę, Kiedy zasypiam i gdy śnię I że tą myślą jestem bardziej zmęczona Niż mijającym dniem Bo gdyby wcale Ciebie nie było Bo przecież tak nie wygląda miłość To byłoby lżej

Siedzę w ciemnym pokoju, Szukam sensu, schronienia Chce być bezpieczny, Jak najdalej stąd, Gdy znowu zobaczę jego uśmiech, I poczuje chłodny dotyk zapadnie we mnie mrok Dookoła czerń się ulotni, Wrócę do domu, krzyknę To koniec. Pożegnam się z Tobą chociaż tęsknisz, Nie wiem czy Cie kocham Pytam się o to codziennie Gdy wyjdę na miasto Wezmę tabletkę Poczuje się wolny, Ucieknę do lat szczęścia i miłości.

jedyny ten,który w pół kwiat mej duszy złamał. za dużo cierpienia dla mej duszy oklapłej. za dużo smutku, w ciele całym. za dużo goryczy w kwiecie moim. jak ocalić duszę,skoro serce już przepadło. przepadło jak liść spadający ,w wieczorną jesień. wybrał drogę inną bez mej osoby. codzień myśli głowa pełna,ile poświecić aby znów wrócił. aby znów kochał. nadszedł dzień zapłaty za myśli moje. koniec z zawiścią, która stąpała we mgle mych cudzołóstw. kwiat znów ożył mój. kwiat mój znów zatańczył i chodź ilekroć widzę jego twarz w mej głowie, głowa pękła ulatniając jego prochy. Jess.

Urodziłam się szybko i bezboleśnie. Tak, zrozumiałam,że żyję jak te miłości wszędzie. Chciałam się zmienić w coś wyjątkowego.... Lecz nie miałam siły do tego. Odeszłam brudna, nie chciana, Jak każda, taka sama Teraz gdy już nie żyję, proszę Zostawcie w sercu ślad po mnie...

I znów źle I znów to samo Przecież to już było Czemu znów się stało? Nie chcę Nie mogę Nie będę ani chwili dłużej ciebie znosić Po co mi to? Lepiej było samemu kroczyć Co moje to moje Nikomu nic do tego! .... Hej! Co u Ciebie? U mnie jest okej... Hej? Czy słyszysz? Czemu Ciebie nie ma? Przecież to nie było naprawdę Byłem zły przez moment Odpuść Wybacz

Sztuka za słaba, poeci banalni bluzgi, umizgi, złamane serca patrzę wokoło, szukam powietrza zakrzywia obraz chłopiec z miasteczka Wzdycham i wzdycham lecz brnę do przodu cóż począć - nie zna mojego imienia znowu wieczorem stanę pod brzozą sprawdzę czy nadal jego tam nie ma I nie usłyszę nic oprócz ciszy w głowie jedynie przeróżne tony które jej zagrał w drewnianej szopie na starym puzonie Znów nic tu po mnie

jedna krótka chwile najpiękniejsza jak narodziny zamienił się w koszmarny smutek wszystko wina tej osoby której kochałem tak dawna nie płakałem dziękuje mej najukochańsze pani mojego serca prze zakochanie w przyjacielu znanego po kilka lat a ja zostałem podrzucany jak butelka do śmietnika nie umiałem kochać , ty mnie tego nauczyłaś po to abym poczułem wielki smutek przed osobą którą kocham nażycie nawet prezent miałem dla naszego uczucia a teraz on idzie na dno jak ta miłości