beta_b

zasypuje piach ano wiatr no i mrok zawsze coś nie tak brak czegoś wina nawet dechu ni ma czytaj może wspak

Bardzo ładnie piszesz, Maryś. Równo, płynnie. bb

Jak dla mnie: super. Nie wiem tylko czemu obecność zaliczasz w satyrze. I zmieniłabym przymiotnik przy palcach, bo smukłe są długie - a długie już poszło przy nogach. Szkoda, że nie miałam takiej babci, co by się doświadczeniami chciała dzielić. Ciekawe co by powiedziała. A za to masz buziaka. Cymes. bb

nie byłam w katedrze notre dame ale pożar większą zrobi szkodę niż strajk w mojej szkole czy 500 plus na kota płonie dziedzictwo ludzkości pamięć o notre dame pani zostań

Bardzo dobry tekst, monolog podlira, pasuje mi na scenę: ciemne surowe tło, zimme światło z góry. wstrzemięźliwa ekspresja. Poproszę o jeszcze, bb

Podpinam się pod koment Janka, mam takie same odczucie. bb

Mi tytuł leży, jest logiczny do treści, wręcz intuicyjny. bb

Marcinie, dobry tekst, przesłanie dobre, zmykaj do gotówców. To widać z boku, wróciłeś na tory. Ściskam, bb

hehehe, wracasz do formy ;D druhu :D bb

Natko, w zasadzie poprawiłam to kilka razy i w różny sposób. To jest do przerobienia, bo ciągle nie tak. Dokonać się miały wersy, jak i orgazm, bo to w zasadzie erotyk. Tylko mowa w nim o napięciu, które uwolnić może pisanie albo co innego. Dlatego jeszcze nie skorzystam z rad, bo nie wiem jak precyzyjnie nić poprowadzić. Jeszcze nie wiem. Pozdrawiam ciepło, bb

Marcinie, to miłe, dziękuję za czytanie. Widzę zatem pokrewną duszę :D tylko władającą lepiej językiem. Ściskam ciepło. Nie pamiętam, żebym dostała tak cenną pochwałę, za to co naskrobałam. I choć różnej są jakości te wiersze, to Twój komentarz Prosto napisane stawia ten tekst wysoko. Dziękuję Marcinie za niespodziankę. To też, Waldku, wyjątkowo cenne dla mnie, gdy komuś jest ze mną miło, albo z moim tekstem. W zasadzie po to piszę. By więzi tworzyć. Tomaszu, zgadzam się; częściej z sobą gadam niż z otoczeniem, więc mam to przerobione. Może dlatego wylewa się tak konkretnie. To zaszczyt dla mnie Alu, usłyszeć to od Ciebie. Jesteś mi wzorem. Kłaniam się wszystkim i dziękuję raz jeszcze za obecność pod wierszem. bb

Staram się czytać ze zrozumieniem, ale nie znalazłam wstępu, w którym jest mowa o autorze - kobiecie. Ale w zasadzie nie ma to znaczenia, nie pociąga mnie myśl, nic nie wnosi do życia. Pracujesz w mordo, nie wiem jako kto ani gdzie - ale szukam chętnych do wsparcia fiesty balonowej w Legionowie, 100 lat miasta. Jeśli coś możesz podpowiedzieć, pomóc, pisz na PW. Daje w pakiecie loty balonem. bb

Marku, schematyczne i pełne kompleksów, rozumiem skrót myślowy, ale tym razem NIE. Może stłumaczy się lusterko. bb

Gdyby z pieniędzy ambicji i władzy wybrać najlepsze doceniam spokój śpiew ptaka i słońce mam 44 lata nie lubię opisów ale gdybym miała powiedzieć co czuję to jak w miejscu gdzie się świat kończy i zaczyna pełnia takie mało oryginalne moje małe szczęście. Czy tak wyglada początek czy koniec? Wiem że to nie wiersz ani speech motywacyjny formuła luźna nie skazuje na czytanie ale z całego zaplecza wzruszeń jakie daje sztuka wybieram to jedno co dziś napisane.

Przeurocze, równe. Z przyjemnością. bb

Dobry, oszczędny tekst. O nadziei podszytej wiatrem. Z trzewi płynie przekaz - daj mi losie/życie/boże szansę, ale doświadczenie grozi - tyle nie oczekuj. Ściskam, bb

Zgadzam się z Frankiem, mam podobne odczucia. Poziom wrażliwości (ew. zasób emocjonalny) determinuje poziom dygotu. Jednych lekko telepie, inni obijają się o ściany. To w kwestii generalizowania: w każdym z nas. ;) Ale wiersz wart uwagi. bb

Ładne, bb

nie towar wart o oto warunek nie unik miłość nie ość

Metafora korpokariery? dość zgrabne.

Ja też znam ten stan, od razu Panowie robią mi się bliżsi ;D Komentarz przebił myśl główną - jest szerszy w odbiorze. ;) Ukłony, bb

Cudo. Duma w najlepszym wydaniu.

Świetny obrazek szpitalny, Sam. Czuję to zatrzymanie, oczekiwanie, kroplówkę, poobijane ściany i natłok myśli. Z przyjemnością, bb

Ładne opisy, Deo. Topolowy migot, sztuczny miód świateł - zostawiam w pamięci. Ściskam, bb

Pocieszające (lub nie) jest to, że nic nie trwa wiecznie: pożegnanie ani modlitwa. Poczucie straty można celebrować, ale blokuje przepływ na nowe. Zgrabny, prosty tekst. Pozdrawiam, bb