Penelope_Coal

@Artur_Bielawa Spacer to zdrowie, zwłaszcza w dobrym kierunku. Pozdrawiam :)

@teresa943 O tak, Krysiu, marzenia należy wcielać w życie. Twoje jak widzę są bardzo niewinne, jak na miłość. I takie czyste. Pozdrawiam:)

@Zbyszek_Dwa Tekst pokazuje, że masz potrzebę wytłumaczenia sobie pewnych rzeczy, mnie też zdarzają się takie chwile. Pierwsza cząstka dla mnie najlepsza. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Bardzo wzruszająco opisane. Wyobrażam sobie tych staruszków. Pozdrawiam:)

dokładnie odmierzam ile mogę z siebie dać stąd dotąd ile hektolitrów uczuć wezbranych w kilogramach lat wylać do ścieków ile mililitrów uśmiechu pozostawić spojrzenia tylko trzy czwarte gdy ustalę całą recepturę ciała przeleję to wszystko w skali jeden do jednego na drzewa i kwiaty które będą na razie chowam pod sukienką i lukrowaną szminką dla męża cały ten przypalany regularnie wypiek z nikim się nim dzielić nie zamierzam

@teresa943 Tak, tytuł troszkę się spóźnił, ale już jest. Cieszę się, Krysiu, że twoim zdaniem dobrze współgra z całością. Pozdrawiam:)

@Kraft_ Żeby dla mnie ten tekst był idealny, w pierwszej strofie musiałoby zaistnieć zdecydowanie mniej czegoś, co ja nazywam apodyktycznością - w każdym razie czymś, co niewiele ma wspólnego z miłością. Druga rzecz, to dwa ostatnie wersy - tworzenie związku z powodu wdzięczności - to także niewiele ma wspólnego z romantycznym uczuciem, a wręcz może w ogólnym rozrachunku ranić. Warto robić coś, jeśli się jest tego pewnym i się to czuje. Wiersz jest bardzo ok. Pozdrawiam

@oskari_valtteri Dziękuję, Oskari. Na temat pierwszych czterech wersów mogę powiedzieć tylko tyle, że z mojego punktu widzenia są konieczne, bez nich nie byłoby dalszego ciągu. Co nie zmienia naturalnie faktu, że jeżeli chcesz, możesz je sobie w czytaniu pomijać. Tytuł zmieniłam, może lepszy? Pozdrawiam

@teresa943 Podoba mi się sformułowanie "intensywnie jawne", pobudza wyobraźnię. A ostatnie cztery wersy to już takie zupełne oddanie się sobie. Tekst lekki a bogaty znaczeniowo. Pozdrawiam

@Mieczysław_Borys Czytając Twój tekst Mieczysławie, robi się ciepło na sercu. potrafię zrozumieć takie szczęście, które zawarłeś w swoim utworze. Pozdrawiam.

szczęściem nie tylko złych zdarzeń się nie zapomina weselsze mają większą siłę przebicia jednak nie daję zbyt wiele w skali jeden do dziesięciu kiedyś dawałam dwadzieścia mój mężczyzna to hero trudno jest mu odebrać choćby jeden orzeszek lubi kiedy stawiam barykady słyszę nie denerwuj się wszystko się ułoży ale wiem że to tylko efekt terapii

@oskari_valtteri Oscari, pozostałe wersy są skutkiem i dopełnieniem tego fragmentu, który wskazałeś. Trafnie odnalazłeś miejsce, z którego wypływa źródło tekstu. Naprawdę niewiele trzeba człowiekowi, aby odnalazł spełnienie. Pozdrawiam

życie jest proste dobrze jest to rozumieć problemy istnieją tylko kiedy tak uważasz naprawdę nie ma żadnych nie rozumiem ludzi którzy uważają że im się należy bo... w zasadzie tak było kiedyś teraz to mnie nie dotyczy więcej sympatii wzbudzają ci bardziej otwarci a mimo to nie można żyć wbrew sobie nadmiar emocji utylizuje się w sposób w miarę bezpieczny bez jednej fałdki na zewnątrz nie potrzeba nic więcej do szczęścia każdy i tak sobie dośpiewa kto kocha nie przestanie kto nie lubi nie polubi kto chce przyjdzie kto chce kopnie życie nie zależy od świadomego działania potrafi być przewrotne

@Waldemar_Talar_Talar Super tekst. O to właśnie człowiek powinien dbać w życiu najbardziej. Pozdrawiam

@a.z.i_xxx A dla mnie to bardziej coś jak - "Umarł poeta! Niech żyje poeta!"

@henryk_bukowski Dobry początek, wielu osobom kogoś brakuje, więc wielu jest gotowych się w tym tekście odnaleźć. Jednak tylko o tyle, o ile także dalszy ciąg będzie tak samo uniwersalny. W mojej ocenie, nie jest. Polerować komodę - na zdjęcie, nagrodę, puchar? Trudno powiedzieć. Tak samo dalej - stawianie marzeń wyżej od rzeczywistości to pomyłka. Najpierw należałoby się zapoznać z realiami, później znaleźć w nich swoją drogę, a dopiero na końcu uruchomić marzenia, będące wizualizacją jakiegoś celu. Wyobraźnia działająca wbrew rzeczywistości to szkodliwe coś. Pozdrawiam

@henryk_bukowski Wiesz, niektórzy nie mają predyspozycji do sielanki. Do tego potrzebna jest miłość i charakter.

@Artur_Bielawa Artur, bardzo się cieszę. Dziękuję:)

@halcia Tak, dla wielu ludzi Bóg staje się ostatnią deską ratunku. Jednak często wiara w taką pomoc, która daje bezpośrednie przełożenie na poprawę sytuacji w życiu, to tylko pobożne życzenie. Prawdziwa siła tkwi w poznaniu swojego wnętrza i na pracy nad sobą, np. w psychoterapii, która jest kluczem do emocji. Pozdrawiam :)

@teresa943 Krysiu, do każdego wiersza podchodzę zawsze z otwartością i całą sobą staram się poczuć jego klimat. Śródwersy to nie wszystko, liczy się cały spójny przekaz, a tym jest w twoim tekście wyzierające z każdej strofy ziewające zmęczenie. Pozdrawiam:)

@Mieczysław_Borys Bardzo ciekawy tekst. Wiersz pisany może się też stać drogą poznania siebie, ewolucji emocjonalnej, nazywaniem rzeczy po imieniu. Pisanie może dać wiele dobrego i jest wiecznie żywe, całkiem się z tym zgadzam. Pozdrawiam:)

@teresa943 Oczywiście, Krysiu, tytuł jest lekko przekorny, ale też zawiera w sobie nutkę prawdy. Osoba, której uczucia zostały oszukane i wydrwione, zrobi wszystko, żeby na przyszłość nigdy więcej nie pozwolić sobie na okazywanie emocji przy osobach, do których nie ma zaufania. To się nazywa odruch Pawłowa. Z nostalgią wspomina chwile, gdy wiele potrafiła zrobić, dla jednego słowa. I wypomina sobie ten brak wyobraźni, jakie zdanie wyrobili sobie na jej temat inni, na podstawie tej jej czystej dziewczęcej spontaniczności. Pozdrawiam:)

@oskari_valtteri Może następnym, Oscari, pozdrawiam :)

@oskari_valtteri Tak, poruszające.

@teresa943 Krystyno, to kolejny twój tekst napisany z pozycji człowieka znudzonego światem i jego obserwowaniem. "wszystko już było" zdajesz się mówić i będzie gorzej - to bardzo szczególna perspektywa, a mimo to wciąż nie tracisz swojej wrażliwości. Pozdrawiam:)