andrzej_barycz

Relatywizm makatkowy, myśl pulchna i różowa ;)

"znów jestem kometą. Z sykiem,ze snopem iskier przebiegam ulice" Jasne. Bezpretensjonalne i skromne. Patos zaczyna się od supernowej z dzwoneczkami ;) Funkcje kontrolne ma spełniać zapewne ostatni wers i można by się z tym zgodzić, gdyby kończył się na "to ich sprawa". Ale to również "ich strata". Peel jest bardziej nastawiony na efekt (patrzcie ludzie, jak poeta kocha !), niż intymność relacji z Daleką. Jakby nie patrzeć, to bufon i zapoetyczniony pozer.

Pan ma bardzo złe zdanie o kobietach... Może trudno w to uwierzyć ale często wyrastają ponad całoobrazkową "subtelność".

Czy zaspokoi pan moją ciekawość, i przytoczy jakąś frazę "subtelnie - wrażliwą, kobiecą ręką pisaną" ?

Wiersza brak.

Wiersz "zaczyna się" od "nieba osmolonego w wygasłej lampce". Retrospekcja i "klimatyczne", listopadowe wprowadzenie, dolepione trochę na siłę, jakby z innego, gorszego wiersza.

Znacie ? To posłuchajcie... ;)

Wiem już kiedy "takie wiersze" będą zrozumiałe. A kiedy będą dobre ? Gdy "kolbami w drzwi załomocą"...? ;)

A szkoda, bo modlić się warto, oczywiście jeśli się wierzy :) Pisać też warto, oczywiście jeśli się umie ;)

Blogosfera.

Credo truizm ozdobnik truizm ozdobnik truizm ozdobnik Wiersz "bez treści", wyrastający z banału i obiegowej wrażliwości.

A u mnie wielkie gwiazdy są i ogromne rubiny, Murzyniątka rozpinają palankin nad moją osobą i w durnia gram z samym królem rzeki Limpopo. A u was nuda i bieda, myszy, deszcz i Polska. tenże

Na pewnego Polaka - Patrz, Kościuszko, na nas z nieba! - raz Polak skandował i popatrzył nań Kościuszko, i się zwymiotował. Konstanty Ildefons Gałczyński 1934 ;)

Hej, kto kibol na bagnety ! ;)

Disco polo.

Ale żeś się pan napompował ;) Gniot nomen omen "kolosalny".

Pierdołowate.

Zaskoczył mnie pan... Po wyrzuceniu "przynajmniej w tym kierunku", tekst do zaakceptowania. Nawet do polubienia :)

świat staje się niczym nie wierzę bliźniemu Oryginalnością, to pan nie grzeszy... ;)

Wodnik polish style ;) Też tak mam przy trzeciej flaszce...

wielka żółta piramida pełna piasku zrobiona z cegieł zbudowana... górująca nad ziarenkiem piasku... Przybełkocił pan solidnie.

Z przepisem na kisiel, być może by pan sobie poradził. Majstrując przy poezji, robi pan sobie krzywdę...

Dzięki, pomyślę. Trudno jednak będzie mi coś znaleźć, co podobnie budowałoby pewien rodzaj napięcia i dystansu jednocześnie... Kiedy właśnie to "napięcie", jest (poprzez gest) bardzo teatralne. Nic dziwnego, że morze - naturszczyk ma go w nosie :) Przy okazji, jeszcze jedna słabość tej frazy - pojawia się pewna niekonsekwencja. nie chce tego ode mnie nie wie o moim istnieniu Aby nie chcieć "czegoś od kogoś", musimy jednak mieć świadomość, że to "coś i ktoś" istnieje...

Gwiazda wyrzucam w morze nie chce tego ode mnie Gest wyrzucania podklejony pod gwiazdę, ma lekko kabotyński posmak. Wrażenie potem znika zmyte przez fale, ale gdyby coś poprawiać, w tym dobrym wierszu, to właśnie początkową frazę.

Bezbarwne. Dalekie echo "W Polskę idziemy" Młynarskiego.