Ewa_Krzywka

dali go - o gil Ad

Katy do wora. Taka dola Al. O, da kat aro wody tak?

Daj ot, wąsami i masą w to jad.

(bajka) napuszony niby ptak po grządkach chodzi pióra brak może to czupurek mierzy wzrokiem Burek coś nie tak dziwnie skubie w ziemi dłubie ni to łysy pazur krótki odór wódki i skurczysyn nagle to coś jękiem kukuryku Burek przetarł skronie wiem to kogut po bronie wstyd pokazać się w kurniku Copyright by Ewa Krzywka 2012

Al ale gapa - apage lala

(wiersz II z cyklu "Przysłowna zabawa") Na szali szaleństwa Szalony z szaloną W szale uniesienia świat zmienia Szaleją ich myśli Szaleją ich ciała Szaleją ciał wspomnienia Na szali szaleństwa Szalem rąk splątani Szampanem opici Szatynka z szatynem Szatańską grę wiodą W szarudze jesiennych wici Szaleju nie jedli Szalupy nie mają Szaleńczy dreszcz ciała miota Szaleje wichura Szaraban trzeszczy Przy szancie otula ich słota Na szali szaleństwa Szamańska orkiestra Szarga pojęcie cnota Copyright by Ewa Krzywka 2009

Druga wersja tez ciekawa - chętnie wstawię plus - niestety nie ma takiej opcji - zablokowana? ;(

Cisza w przestrzeni - świetny przekaz! Pozdrawiam i plus ;)

Słuszna uwaga - już poprawiam - dzięki i pozdrawiam ;)

(bajka) śmiał się ropuch z bociana że niekształtny nogi chude durny klekot od rana łazi pokracznie jaja na słupie a w ogóle ma go w d.... bocian wysłuchał ze spokojem nie chcąc dalej męczyć ucha zjadł ropucha Copyright by Ewa Krzywka 2012

Zachwycona wierszem stawiam plus. Pozdrawiam ;)

Podoba mi się ten obraz. Plus ;)

Dziękuję za plus. Szkoda, że anonimowy. pozdrawiam :)

Zaglądnął do mnie optymizm. Postawiłam plus. pozdrawiam ;)

zapadło się życie aż do samego dna coś zawisło niewypowiedzianym deszczem beznadziejność ciężar kamienia losu pcha jeszcze chwila może chwile jeszcze cztery głęboki oddech kilka łez na drogę i pożegna bieda sztuczny świat nieszczery skacząc z mostu w czystą szczerą wodę Copyright by Ewa Krzywka 2012

Oj, miał tupecik! Stracił, gdy zdjął berecik. Copyright by Ewa Krzywka 2012

Dobre zastosowanie metafor do obiegowych pojęć. Plus i pozdrawiam ;)

Zwabiony okiem Przeleciał wzrokiem Copyright by Ewa Krzywka 2012

chciałam spierniczyć jeszcze czwarta strofę cóż niestety miałam inną robotę ;)

Raz w Krakowie na balkonie ktoś pięknie grał na puzonie. Z bryk rumaki wymykały, na Błonia się kierowały i wołały: na bal konie! Copyright by Ewa Krzywka 2012

Piekarz z toruńskiego grodu uczył adeptów zawodu: dumą Torunia jest piernik, tak słynny wprost jak Kopernik, zatem rzecz warta zachodu. Uczyli się więc za młodu i nie doznali zawodu. Każdy toruński cukiernik, gdy sam się stawał jak piernik, doczekał się sporo dochodu. Ziemia ruszyła do przodu! Dumniśmy z tego powodu, że forsa, tej chwały miernik, płynie dziś z marki "Kopernik", która jest chlubą narodu! Copyright by Ewa Krzywka 2012

Ot, karam Marak to.

jak prosto uczłowieczyć psa wysoka inteligencja uczy się błyskawicznie czyta w myślach rozumie słowa przyjaźni na zawsze oddaje bezgranicznie żyje z przyjemnością minimalista zdecydowanie trudniej upsić człowieka to wręcz niemożliwe jaka szkoda (może) świat byłby bardziej szczęśliwy Copyright by Ewa Krzywka 2012

Odnośnie astronauty na portalu to muszę sprostować informację w necie. Portal katedry był konserwowany przez konserwatorów zabytków, a nie architektów. Rzeźba przedstawiająca astronautę została poddana jedynie zabiegom oczyszczenia, uzupełnienia ubytków i wzmocnienia strukturalnego. Istnieje pełna dokumentacja konserwatorska oraz wcześniejsza dokumentacja fotograficzna. Stan obiektu przed konserwacją (ubytki w części twarzy, uda, liści, wykwity i spękania kamienia itp) ilustruje zdjęcie na stronie: http://kolumber.pl/photos/show/place:1472202/page:17 Badania samego kamienia potwierdziły, że jest on z tego samego okresu co sąsiednie detale. Pozdrawiam ;)

z uśmiechem bratki porosły kolcami wymieniając się ukłonem z różą zaprzyjaźnione rozsiały się nasieniem pragnień rozrzucone stając się chwastami pokora spuści głowę zaszumią skrzydła rozwinie lot ptak uśpiony zadrapie szpon zacznie się nowe pokuta w ostrogach zaora pola spęka skorupa wiatr chmurę wulkanu rozniesie na palcach stanie woda w oczy zaglądając szczytom czyszcząc ślady tyranów fala łoskotu zgasi światło zmrozi zegarów tykoty wygasi żar ogniska zmieniając w zbiorową mogiłę wydumane kłopoty zaśmieje się cisza... Copyright by Ewa Krzywka 2012