Stary_Kredens

Dzięki pozdrawiam również Kredens

kiedy życie to chaos w pewnym strukturalnym uporządkowaniu nie do ogarnięcia przez nasze umysły , ale mój wiersz nie o tym , mniejsza o czym każdy może wziąć to co chce Pozdrawiam kredens

ten błąd to podstawa ludziego bytu , wiem napisałeś ironicznie, bo chyba się a nawet na pewno nie identyfikujesz z matriksem chociaż , kto tam Cię wie Pozdrawiam kredens

przygryzać różowy sutek? tak czyni niemowlę lub gwałciciel sadysta lub może kochanek w ekstazie ale to zawsze bolesny zabieg więc może lepiej nie trzeba pozdrawiam Kredens

No cóż Bóg był niewątpliwie najlepszym kreatorem , ale ponoć człowiek to popsuł i już nigdy się tak pięknie i bezwstydnie nie ubierze - ciekawa refleksja Pozdrawiam Kredens

z rzadka jeszcze słyszę tę nutę oczu naiwnie otwartych zakochanych nawet w brzmieniu słowa przykuwało do miejsca jednocześnie otwierając granice możliwości w barwne pasaże doznań wzbijające wibracje zapachu jak bujnego krzaku róży na przedpolu lasów nic nie może się równać żadna myśl dostojna i wniebowzięta żadna mądrość świata najmądrzejsza z nienazwanym jeszcze w najstarszym kodzie zapisanym tęsknym zewem krwi

No jasne , że nie , tylko teraz akurat jego czytam i taka tam rozmowa " i tak dalej" Pozdrawiam Kredens

podoba mi się przede wszystkim ujęcie tematu , hold dla ukochanej o jakim by pomarzyć można, mam nadzieję , że szczere a jeszcze bardziej , że trwałe Pozdrawiam Kredens

Vonnegut na pewno nie zawadzi , on też szukał takiej afirmacji mimo upływu lat i bolesnych doświadczeń i strat jakie życie niesie Dziekuję i pozdrawiam Kredens

Witaj , nie bardzo rozumiem " w świetle rocznicy" Pozdrawiam Kredens

nie znam 'w strone swanna', ale widze, ze zainspirowala. b.fajne to jest, takie troszke filozoficzne. czytalam kilka razy i pozwolilam sobie na pewne zmiany, za duzo 'w' bylo. rodzielilam tez pierwsza cz. mam nadzieje, ze nie zburzylam zamyslu... przepraszam za 'mieszanie' w tresci. pozdrawiam. niekiedy wchodzę na proustowską ścieżkę by podążyć w stronę Swanna gdzie dni nabrzmiałe pękatym bzem pończochy już cienkie delikatne jak kwiaty klonu a kroki jeszcze niepewne jak podskoki po strąki grochu za płot sąsiada spojrzeniem na wpół zuchwałym na wpół trwożliwym próbuję przeniknąć tajemnicę ogrodu i uciec od bytów co stać się miały choć już wiadome za murem zdarzeń niechcianych wciąż jeszcze szukają domu nie znajdują trzeba iść naprzód nie znajdziesz przeszkody chyba że miłość obróci twarz na puste oczodoły strachu ale to potem jeszcze nie teraz jeszcze fererie snów rozewrzą ramiona tuląc do marzeń pod gwiadą szczęśliwą tak tak być musi skoro nikt jeszcze nie zmienił zapisu Dziękuję , dobrze namieszałaś podoba mi się dzięki , że Tobie się podoba Pozdrawiam Kredens

jak ważny jest Vonnegut dla tego wiersza? O tyle , że własnie w Sinobrodym wyczytałam taką myśl i pomyslałam sama , że to prawda z wiekiem stajemy sie coraz bardziej wszechwiedzący o życiu tych wszystkich ludzi z którymi przyszło nam żyć tak mniej więcej i po prostu lubię Vonneguta pozdrawiamKredens tak wlasnie myślałam. ten vonnegut jest tak ustawiony, jakby miał ogarniać cały wiersz, a już po trzech wersach, wiersz traci zainteresowanie apostrofą i gada w inną przestrzeń. zostawiłabym mysl vonnegutowską wobec tego, a zdjęła nazwisko, nazwiska zwykle mówią o korespondencji wiersza z, a tu jej brak pozdrawiam :) zupełnie nie jest ważny uważam pewnie macie rację , dla wiersza nie, tylko dla mnie, lubię Vonneguta lubię z nim rozmawiać pozdrawiam Kredens

jak ważny jest Vonnegut dla tego wiersza? O tyle , że własnie w Sinobrodym wyczytałam taką myśl i pomyslałam sama , że to prawda z wiekiem stajemy sie coraz bardziej wszechwiedzący o życiu tych wszystkich ludzi z którymi przyszło nam żyć tak mniej więcej i po prostu lubię Vonneguta pozdrawiamKredens tak wlasnie myślałam. ten vonnegut jest tak ustawiony, jakby miał ogarniać cały wiersz, a już po trzech wersach, wiersz traci zainteresowanie apostrofą i gada w inną przestrzeń. zostawiłabym mysl vonnegutowską wobec tego, a zdjęła nazwisko, nazwiska zwykle mówią o korespondencji wiersza z, a tu jej brak pozdrawiam :) "nazwiska zwykle mówią" , czy ja muszę się podporządkowywać temu co zwykle , to jest jakby apostrofa nawiązanie do jego mysli , bo właśnie ją przeczytałama poza tym chciałam zrobić swójosobisty ukłon w strone tewgo pisarza przeczytałam prawie wszystko co napisał i to jest jakby moje podpisuje sie pod tym ten rodzaj wrażliwości pisarskiej jaka lubie , tak jak Ramrque , czy Emanuel Schmit czy Korzeniowski i wielu innych ale Vonnegut chyba najbardziej ta mysl jaka uchwyciłam jest jedną z bardzo wielu ale jakże trafna i wcale nie nowa przecież on tez jej nie wymyslił , z wiekiem nasze życie i zycie innych to zapiasan a księga a my stajemy się wszwchwiedzącym czytelnikem , owszem są miejsca na sekrety , ale skoro nie były ważne za życia to posmierci tym bardziej nie, reszta jest przecież milczeniem to ta myśl tak mniej więcej a reszta w wierszu to życie , to przed drugą datą jeszcze. pozdrawiam Kredens

jak ważny jest Vonnegut dla tego wiersza? O tyle , że własnie w Sinobrodym wyczytałam taką myśl i pomyslałam sama , że to prawda z wiekiem stajemy sie coraz bardziej wszechwiedzący o życiu tych wszystkich ludzi z którymi przyszło nam żyć tak mniej więcej i po prostu lubię Vonneguta pozdrawiamKredens

to tu jest? no może? Pozdrawiam Kredens

mówi się , że życie jest jak czytanie książki , w końcu się ją przeczyta , to raczej z tej perspektywy Pozdrawiam Kredens

Wiemy tyle, ile chcemy wiedzieć. Wyobraźnia podobno nie ma granic. :) Pozdrawiam Krzysiek A może tyle ile nie chcemy wiedzieć zwłaszcza co do piekła, wtedy od wyobraźni uciekamy Pozdrawiam Kredens

wieloznacznośc - podstawowy atut tego wiersza i na tym bym się zatrzymała Pozdrawiam Kredens

co my wiemy o piekle? nic, tak jak i o niebie, ale napisać o tym zawsze można nawet zgrabnie Pozdrawiam Kredens

tak panie Vonnegut ma pan rację z wiekiem stajemy się coraz bardziej wszechwiedzący zwłaszcza o tych z drugą datą zanim mnie nią opatrzą i posiądą wiedzę może się jeszcze pośmieję pośpiewam na wyżynę wzlecę osiądę tam bo tam bliżej Boga i będę kochać może kto wie będę kochać

Poszedłeś za nastrojem , taka chwila czasem przychodzi do każdego zwłaszcza gdy tam już któryś krzyżyk się dźwiga i to wszystko Pozdrawiam Kredens

to , że każdy ma swój punkt widzenia to truizm, szkoda , że nie czytasz z komentarza tego , co może ci coś dać od kogoś co się też tylko uczy ale w końcu wszyscy jesteśmy nauczycielami i uczniami jednocześnie pozdrawiam Kredens

ach! cudownie napisane Pozdrawiam Kredens

daremne żale próżny trud... idź do przodu Pozdrawiam Kredens

Czy mnie wzrok nie myli, czy Twoja wersja pogubiła znamiona wiersza rymowanego? Taki zabieg, to jakbyś przerobiła sukienkę na fartuszek. :) Można i tak to ująć , sukienka fartuszek, fajne, czasem się człowiek o coś pokusi... pozdrawiam kredens