Stary_Kredens

Chcę już wiosny w Toruniu! wczesnej z młodą zielenią zanim róże przy fontannie zakwitną zaczekam z nią na lato napełni nawy kościołów w samo południe wejdę znowu w górę wysoko skąd słychać głos dzwonów i gruchanie gołębi głowę mocno otulę wiatr tam z okna do okna pędzi a w jednym Wisła ratusz w drugim w trzecim lipy najwyższe gałęzie gołąb w niebo uleciał tak , lato przyjdzie przyjdzie i znów będzie

Rzeczywiscie podzial na strofy bylby lepszy i pozbylabym sie tego jest moim zdaniem zbedne , ale tak w ogole dobry wiersz pozdrawiam kredens

Uśmiech zawsze dobrze smakuje , chyba , że złośliwy albo sardoniczny, ale ten z pewnością nie Dzięki i pozdrawiam świątecznie kredens

Tak o zyciu dzięki i pozdrawiam serdecznie Kredens

A tak mi sie chciało pogadać , stąd może przegadany , a może nie, kwestia odbioru, dzięki za czytanie i komentarz pozdrawiam świątecznie kredens

"to straszne że każda religia opiera się na wrogu którego trzeba znaleźć zarżnąć spalić pogrzebać a dopiero wtedy zapanuje pokój na świecie" w teorii nie , ale w praktyce niestety tak , jednak te które nie walczyły przegrały , w życiu niestety tak już jest i to dotyczy każdej sfery życia od najprostszej biologicznej formy do skomplikowanych tworów myślowych takich jak religie pozdrawiam kredens

kto święty niech się dalej uświęca pozdrawiam kredens

dobrze oddałeś los niewolnika , ale z tą wiarą to może nie do końca prawda pozdrawiam kredens

nie otrzymasz mnie w darze drugi raz jeden był tylko taki czas czas bzu rozwianych włosów pod wiatr pełne naręcze dla ciebie myśli i pragnień skąpe słowa nie wyrażą zadziwiającej mowy uczuć przeobrażeń powolnego umierania miłości gdy żywe stawało się tylko to czego nie było dość mi nie zrozumiesz mapy moich uczuć sama w niej pobłądziłam i tylko niebo otwarte ma tę samą barwę i ziemia co zabiera i skrywa tajemnice wszystkich istnień spotka i nas ten los można powiedzieć nic szczególnego poznali się mogli kochać nie zabrała ich czarna śmierć ni piorun z jasnego nieba zabił ich szary dzień twardy kamień chleba

gratuluję wszystkim zwycięzcom i tym innym też kredens

Duzo w tym wierszu ze mnie, tez chce byc pokorna ale nie wiem czy jestem w tym prawdziwa , tez poszukuje win i swiatla w tunelu trosk i tez w sobie szukam nadziei pozdrawiam pokrewna dusze kredens

Równie serdecznie kredens

Każdy jest wart miłości , witaj po nieobecności pozdrawiam kredens

nie napiszesz słów jak muzyki ucieka choć blisko w samym środku ucha głuche słowo nie slyszy choć słucha zmarnowny wieczór po dniu mozołu gdy już wiesz wszystko nic ci po tym rozkrzyżuj ręce może jeszcze kogoś obejmiesz kto wie może to będzie właśnie ta chwila uchwycisz zapiszesz zwyciężysz muzyka słowa miłość

najbardziej podoba mi się wiersz pod tytułem Stworzyłaś mi piękny dom i to od pierwszego przeczytania i za każdym razem ponownego do niego podejścia , dobry pomysł na ukazanie pięknego domu dzięki kobiecie, poprzez perspektywę i wyliczenie tego co obdarowany by nie mógł uczynić i czego by nie posiadał bez tego daru, prosty w wyrazie i zarazem ujmujący i nie pozbawiony dużej dawki liryzmu pozdrawiam Kredens

Ty i ja ty wojownikiem jesteś widzisz cel po drodze depczesz i nie zauważasz potem wracasz jestem już inna czy silniejsza? nie wiem chciałbyś budować nowe światy przecierać szlaki zasypiac zmęczony przy mnie ja chciałabym być twoim światem wiecznym dziś bez bolących wspomnień

pozdrawiam serdecznie również kredens

no reżim , to paskudna sprawa pozdrawiam raz jeszcze kredens

myślę że dalszy ciąg niepotrzebny, sami wiemy o co chodzi, tę część zabieram bo dobra!!!:):) Dziéki za komentarz , mozna i tak,czemu nie pozdrawiam Kredens

Jak musi , to musi , aTy tak na poważnie? pozdr. Kredens

to o wszystkich kobietach? czy o tej jednej? jak o tej jednej to masz problem ale i wybór jak o wszystkich to stanowczo ale to stanowczo protestuję! pozdrawiam kredens

zwyczajnie niezwyczajnie pozdr. kredens p.s. jak dla mnie

sny nielekkie życie też w opowieściach dalekich przebrzmiałe echa jakoś nikt się nie kwapi zaordynować coś wesołego z przytupem pod boki takie towarzystwo cholera porzucić to wszystko i w inne klimaty do wesołej chaty gdzie ogień przyjazny buzuje na kominie i w żyłach co z tego że zima co z tego że nie ma tego i tamtego lecz gdzie dzisiaj znaleźć enklawę nienarzekania nawet jak się napiją to jakby mniej żyją nie mija kac zagnieżdża się drąży znów każe pić skaczą sobie do oczu i modlą się dla siebie tylko dla siebie o rzekę miodu

Bardzo wymowny, zwięzły i dosadny, brawo!! Za komentarz i czytanie dziekuje i pozdrawiam kredens

Ano trudny temat i pisac o nim tez nielatwo, dobrze ze choc dobrze sie czyta pozdrawiam kredens