Stary_Kredens

@aluna dzięki Haniu pozdrawiam serdecznie

tak , gorzko , lecz nie tylko o miłości - zmarla córka mojej znajomej , kiedyś napisałam wiersz dla niej - Agnieszcze , zmarła po wielu cierpieniach , już nie cierpi pozdrawiam kredens

coś w tym wierszu jest nieuchwytnego , ale czy trzeba uchwycić , logika się wymyka pozostaje wrażenie i o to chodzi pozdrawiam kredens

wspomagając do poprawki- reszta- obrazek kadr a za nim myśl udatna , ładna i do pożyczenia sobie pozdrawiam Kredens

niby w takim pięknym miejscu a roi sie od złych emocji, czy też bym tak miała? pozdrawiam kredens

tekst mało zrozumiały , jak dla mnie oczywiście pozdrawiam Kredens

fajny rytm i pointa pozdrawiam Kredens

jak dla mnie zbyt skondensowane i hermetyczne pozdrawiam kredens

wprół - do poprawki reszta w tonie nostalgiczno - czarnym trochę szarości - całość chandryczna jak ten cieknący dzisiejszy dzień , czasem tak jest , forma adekwatna do treści pozdrawiam Kredens

Ach! Panie Krzywak , coś się Pan tak nakręcił? a przy okazji , gdzie tu poezja? pozdrawiam kredens

zastanawiające tyle cierpienia tak długo a wszystko pęka kruszy się w proch zamienia dobrze? tak, tak ma być śladu niech nie zostanie zresztą nie zostanie po niczym wszystko obróci się w kamień w dni których nikt nie zliczy najpyszniejsza pycha najmądrzejsza mądrość piękno i szpetota moja głupia zazdrość miłość która nigdy nie wiedziała co ma zrobić potem po słowach po spojrzeniach gestach tnących brzytwą ciszy otępienia ust wpółotwartych nie do pocałunku lecz do zdziwienia dobrze dobrze że czas mija i butwieje dobrze nawet że zabiera kruchą naiwną najpiekniejszą z wszystkich nadzieję

wiruję drobne struktury materii w mega tańcu mikrokosmosu delikatne smuga światła wydobywa skupia patrzenie to ja nie ma mnie już tam gdzie byłam kim byłam jestem tu w dniu świra ból tylko ból

Jak widać ksenofobia jest powszechna , no cóż nic więcej do dodania nie mam pozdrawiam Kredens

ale chyba tka się z przędzy prawda? dzięki za czytanie i komentarz pozdrawiam Kredens

komentarz niejasny więc nie skomentuję , ale pozdrawiam kredens

Witaj Haniu , dziękuje jak zawsze za łaskawe słowo i pozdrawiam równie serdecznie Kredens

drobny logiczny błąd ale słusznie podkreślony, myślę jednak , że te które wpadły do oceanu też juz znalazły swoje przeznaczenie więc rzeczywiście metaforyka trochę niespójna ale środki poetyckie i owszem podobają sie pozdrawiam Kredens

w nowy temat wejść w starą utkana przędzę? na Boga! czuję jak znów zrzędzę stare musi przeminąć lecz pamięć ta dobra zła pani chęć przeobrażenia ma za nic dobra kwiatem klonu zapachnie rześkością zimy powieje słowa łaskawe przypomni by znów wzbudzić nadzieję spojrzeniem tkliwie wzajemnym odnowi swą obietnicę że zawsze ciebie i siebie i Boga nami zachwycę zła pochwyci w swój taniec coraz bardziej nakręca aż ze wszystkich kątów wymiecionych tak pięknie wyłazi znów stara jakże dobrze znajoma nędza duszy

Tak , tak po stokroć tak Pozdrawiam Kredens

Wiersz jest właściwie o utracie pierwotnego , prostego myślenia, nie obciążonego wiedzą i własnym doświadczeniem - wers ostatni, ale cieszę się , że się Tobie podobał Pozdrawiam Kredens

nie będę się tułać po psychosferach prosto ma być ostrze do chleba może wszystko jedno gdzie płynie czas ale najlepiej wśród traw latem w błękitach nie będę się zwierzać to zdrada zresztą przefałszowana aż do własnego zdziwienia błękitom oddać i trawom one nie zdradzą chociaż... ośle uszy Midasa więc błękit wolność ptaka to też tylko mit Ikara prosto ostrze do chleba lecz myśl już nazbyt stara

Wodzu , dzieki za czytanie pozdrawiam Kredens

ja też zabieram to, co napisałaś w całości i serdeczności również Kredens

łoj łoj łoj co za komentarzysko? Pozdrawiam Kredens

no właśnie , bo co do reszty to tak , a więc trzeba było to podkreslić pozdr. Kredens