Biała Lokomotywa

Dziękuję Januszu za komentarz, miejsce i rola poezji, wg mnie, jest tym samym czym każda inna forma artystyczna, czyli obserwacją świata i dzieleniem się z odbiorcami za pomocą przeróżnych dzieł. Przyznam, że to moja zwykła teoria przełożona "na chłopski rozum":) Cieszę się, że wiersz zatrzymał. Pozdrawiam:)

Oj tak! Pozdrawiam:)

Ha, ha - świetne, szczególnie strofa z "wywzwodem" plus puenta:)

kwiaty poematy dramaty a potem: kto idzie po chleb a kto śmieci wyniesie:) bardzo dobry pierwszy wers całość zresztą też :) No właśnie - kto idzie po chleb:)

Czasem akcesoria się pchają i trudno z któregoś zrezygnować:) A człowiek wchodzi właśnie w różne stany, czasami robiąc sobie przerwę - na odgrzanie:) Chociaż do końca nie wiem, czy jest to przerwa na poezję, czy na rzeczywistość. Pozdrawiam również:)

Wystarczy, kiedy ktoś wiąże pod wpływem wiersza:)

Myślę, że spora część "poetów" pija w samotności:) Inni wolą kiełbasę:)

czasami poezja wydaje się przewodnim żartem po rzeczywistości słuchajcie to jest butelka z siedemnastego wieku do której dziedzic nalewał wódkę i rozpijał tą wódką pańszczyźnianych chłopów mój się nie daje własnoręczne nalewki kosztuję sama metafora dla innych zmysłów zasiada w kuchni odgrzeję ci białą kiełbasę

Ładnie:)

Nie jest to łatwy wiersz, miałam kilka podejść plus komentarze z odpowiedziami. Rozumiem go jako stan czytania tego samego w różnych sytuacjach. Trochę bym to porównała do przypadku, w którym kiedy kogoś nie lubimy, nic nam się nie podoba, a w odwrotnej sytuacji przymykamy na to samo oko. Czasami pociąga to za sobą wyrzuty sumienia, że zapieramy się własnym zasadom - stąd kicz. Tak sobie przetłumaczyłam:) Pozdrawiam.

Oj, puenta łapie za gardło. Pozdrawiam Krysiu.

Poprawki poprawkami - dodadzą płynności, ale muszę przyznać, że Elu udało Ci się ukazać tęsknotę bardzo wyraźnie, aż do granicy mistycyzmu. Jedni wyobrażają sobie przeźroczyste kule inni postać na wzgórzu:) To jeden z takich wierszy, który trafia gdzieś głęboko w środek:) Pozdrawiam.

Januszu, bardzo mi się podoba myśl zawarta w wierszu, dobrze poprowadzony ze wstępem, rozwinięciem, puentą. Pozwoliłam sobie na pewne uwagi i spostrzeżenia, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe:) To tylko moja propozycja. Bardzo ładnie napisał o czymś podobnym do Twojej puenty Wojciech Młynarski w "Piosence starych kochanków" i że zawieszenie broni to miłości naszej kres Pozdrawiam:)

Po pierwszym wersie zaczęłam pochrapywać - chyba mnie czyjeś myśli przygniotły - ale się zawzięłam i przeczytałam. Całość określiłabym zdaniem "chciałbym wiedzieć co jest zapisane w gwiazdach" i to mogłoby być całkiem niezłe otwarcie do budowania wiersza. Potem przydałoby się znaleźć zdanie zamykające klamrą i wypełnić środek, byle nie gazem usypiającym w stylu tu obecnego. Jak najbardziej życzę dalszych owocnych prób. Pozdrawiam.

Smutny ten gość, który nie zna savoir - vivr'e, elementarnych zasad życia. Bez uśmiechu i emocji - trudno mówić o życiu, nawet szminka nie pomoże. Ciekawie. Pozdrawiam:)

"Zamień mój żal na bal..." skojarzyło mi się z podaniem:) h ttp://bialalokomotywa.wrzuta.pl/audio/2hBJT1mymCj/03_andrzej_poniedzielski_-_podanie_o..._zal_na_bal Wiersz emocjonalny, z przesłaniem, co do którego trudno się nie zgodzić.

Witaj Janku, wszystkiego dobrego z okazji Świąt:)

Dobre, świetnie się czyta i w sumie nie wiadomo czy ten facet jest u izki w sercu, czy to ona jest tym facetem, ale to dobrze - i mam sentyment do frani. Kiedyś, w bardzo wczesnej młodości, brałam wąż franiowy i udawałam, że jestem strażakiem:)

Ha, ha:) Fajne:)

Waldemarze, to piękna wizja, ale faktycznie na jeden dzień:) Tak naprawdę to nie chciałabym, żeby wszystkie moje życzenia się spełniały, bo przecież "nie o to chodzi by złapać króliczka...":) Pozdrawiam świątecznie:)

Bardzo mi się podoba, czyta się w nastroju błogiej tajemnicy. A po drugiej stronie faktycznie słońce jest błękitne, a cała reszta grzeje i świeci:) Pozdrawiam świątecznie:)

To nie tylko o nieładnych dzieciach, to też o tych z niskim statutem społecznym i majątkowym, z różnymi defektami, a może o nas samych, o trudnościach do pokonania, często większych niż mieli inni. Pozdrawiam Elu świątecznie:)

To bardzo ładny wiersz, wstęp o młodości, dalej o doświadczeniach, tęsknotach. Uczucia, z którymi wszyscy mogą się utożsamiać. Pozdrawiam Krysiu i wszystkiego dobrego na Święta życzę:)

Marku, bardzo mi się podoba wizja forsycji do zbierania pajęczyny:) Super:) Dziękuję i wszystkiego dobrego w Święta:)

Poszukiwanie tego co najistotniejsze - bardzo dobrze się czyta. Kawałek do zadumy przed świętami. Jak najbardziej się podoba:) Pozdrawiam.