Leokadia_Koryncka

witaj Krysiu:) zaślubiny z Jesienią, ale może to być również rozmowa z drugą połówką, bądź kawałek życia. cudnie, po twojemu. serdecznie, Leo.

ech gdybym mogła znać rajskie nuty melodii duszy orkiestry sprosić na wieczór grany z nadzieją wiary skrzydeł pożyczyć pasję w pół objąć i ruszyć w tany ech gdybym mogła pląsem zatracić się nieprzytomnie skraść miejsce w niebie dzień mylić z nocą ogrody uczuć szelestem sukni w tańcu zachwycić nie poznać siebie ech gdybym mogła tony melodii pięknie ozdobić serca zachwytem w tańcu je trwonić rytmu nie gubiąc dotrzymać kroku natchnieniu duszy śmierć zamknąć w dłoni

cudny, nie ważne który, nie ważne o czym, ważne, że zakotwiczył w zwojach i tak zostanie. dobrego dnia, Leo

podłączam się do opinii Magdy bo tak samo pomyślałem po przeczytaniu. pozdrawiam Leo :) i Magdę również :) Krzyś; dziękuję za właściwe odczytanie, za pozdrówka również! miłego dnia, Leo:)

wiesz, emocje po latach nie słabną, choć duszę z całych sił! dzięki za czytanie Madziu! za brawa również, przede wszystkim. ... ziaki! Leo.

Aniu; cudny wiersz! Ma wszystkie atrybuty potrzebne doskonałemu utworowi. Gratuluję serdecznie i do Ul.......... Cieplutko, Leo.

Wan; masz rację. Jedno i drugie chore, a skutki tej choroby śmiertelne dla Zwiazku. Kobietki, nie puszczajcie swoich mężów do Kanady! Dzięki za czytanie i mądrą refleksję. Serdecznie, Leo.

Aniu; po przeczytaniu obu wersji, mam mieszane uczucia, chociaż żadnych zastrzeżeń natury literackiej nie mam. Po prostu nie wiem, którą wolę, ale ja już tak mam. Obie świetne i w tym cały ambaras:) Serdeczności, Leo.

I ja się zgadzam z Madzią. Piękna , impresjonistyczna trzecia pora roku. Gratuluję wiersza! Serdecznie, Leo.

Po ostatnio czytanych, też dobrych, nareszcie stary, subtelny klimat. Gratuluję! Serdecznie, Leo.

Aniu, rozumiem Twoje nie serio, na serio. Toż to nie piękny Liryk jakie piszesz, ani obraz malowany w pełnym słońcu, ale kawał życia z dotykiem cienia. Mamusia już nie lata, myślę, że dostała według zasług wyższe stanowisko. Może piecowej? Błędy poprawiłam, dziękuję za korektę. Serdeczności, Leo.

Teściowa stoi przed lustrem, jak gdyby nic... Pytanie Anny - po co nam to było - pozostaje bez odpowiedzi. Tymczasem Ksiądz Twardowski pisze o potędze grzechów lekkich. Anna próbuje śpiewać siebie, na razie tylko frazy. Chce wiedzieć, jak to będzie, gdy się rozstaną. Jest kino domowe, są okulary dla krótkowidzów i małżeństwo z jego mamusią. Stu lat jej życzy! Trzeba będzie dopisać - niechęć odpowiadania na jej listy, na ukrywanie jego adresu przez teściową. (Ktoś, kto wymyślił słowo "teściowa" powinien otrzymać pokojową Nagrodę Nobla) Annę trzeba obwinić za wszystkie porypane odczucia chwili, nawet za pękniętą dętkę w jej rowerze. Teściowa stoi przed lustrem i udaje, że nie ma problemu. Dojdzie do najlepszej w świecie sprawy rozwodowej. Syn męża okaże się tylko synem męża... Teściowa tylko teściową, Nagroda Nobla bezpłciowym doznaniem. On przedłuża powrót, tylko się zakochać...

Ja też z wędrownych, więc wiersz bardzo na tak. Szkoda, że nie mogę formalnie:( Serdecznie pozdrawiam... Leo.

Pani Barbaro; pomimo, dzieki za poświęcony czas, może innym razem wiersz zatrzyma na dłużej? Pozdrawiam, Leo.

Martwiłam się, że Pan mnie pominie, a jednak... Powtórka zależy od rozrywki, od gustu rozrywkowicza, rzecz jasna:) Pięknie dziękuję za wizytę i cenną wskazówkę.

Ewo; przyjemnie czytać taki komentarz. Dziękuję za poświęcony czas. Serdeczności, Leo.

Mag; gratulację przytulam, choć nie wiem czy zasłużone:) tym bardziej za użycie, a używaj choćby do zdarcia:) serdecznie, Leo.

K.W. dziękuję pięknie za pozytywniw o bukiecie:) Serdeczności, Leo.

Mag; dobrze myślisz. ta Madzia, ten Krzyś, i dla Wszystkich... dzięki za dziękuję! komp dalej milczy. nie mogę Was komentować:(( niezręczna sytuacja dla mnie. cóż, zdarza się... buziak! do zaś...

Krzyś; bo też takie połączenie pasuje z różnorodnością kwiecia w bukiecie. I Ty tam jesteś, choć nigdy nie widziałam fotografii. Wystarczą mi Twoje wiersze, by dobrać właściwy kwiatek. Dziękuję za czytanie i podobanie. Pozdrawiam, Leo.

Eliko; jeśli umiesz dostrzec dobroć, to ten wiersz jest samą dobrocią. O darach z pól malowanych, o muzykantach gór i dolin, i kapliczkach w ich pieśniach zasłuchanych, o ludziach z sercem na dłoni. Czego chcieć więcej od tego Bukietu? Mam piękną przydomową kapliczkę, i chętnie Ci ją pokażę, zaproszę. Podaj mi adres meila na pw, a wejdziesz. Serdecznie, Leo.

Grażynko; dobrze podpowiedziało. Dla tutejszych, choć tylko niektórych wymieniłam, Nie sposób wszystkich, ale dla Wszystkich i upraszam o przyjecie! Serdeczności, Leo.

Wan; żeby jak najdłużej można było oglądać dary lata - nawet w wyobraźni. Dzięki za czytanie i refleksję. Serdecznie, Leo.

Anula;starałam się, może nie sztuką ikebany, ale cuś w ten deseń. Dzięki uję cieplutko za wonność i zadowolenie z oglądania. Serdecznie, Leo.

Aguś; dziękuję za powitanie serdeczne na Z. Za czytanie i ciepło o wierszu. Za Ul, po dwakroć. Serdecznie, Leo.